صرفنظر از اینکه استقلال هر سه امتیاز را در تهران به تراکتورسازی هدیه
داد، از منظر فنی هم هیچ چیز ارائه نکرد. نه در این دیدار که تقریبا در همه
دیدار های گذشته استقلال هرگز هماهنگی خوبی از خود به نمایش نگذاشته و
عملا نتوانسته هواداران خودش را از فوتبال زیبا سیراب کند.
اشتباهات
ابتدای فصل در بازیکنگیری عملا شروع بدی را برای استقلال استارت زد و در
ادامه هم منصوریان هنوز نتوانسته شرایط را برای تیمش بهبود دهد.
در
دیدار تراکتورسازی هم استقلال مثل همه دیدارهای قبلی چیزی برای عرضه کردن
نداشت و این در حالی است که هواداران استقلال هنوز پای علیرضا منصوریان
ایستاده اند و با وجود نتایج بدی که تیمش نسبت به تیم پرویز مظلومی گرفته،
هنوز پای او ایستاده اند و شعار حیا کن و رها کن را سر نداده اند.
به
نظر میرسد منصوریان بی دلیل تیمی را که سهمیه گرفته بود و تا فینال حذفی
هم رفته بود را منقلب کرد و تغییرات زیادی به آن داد و با همین استراتژی
اشتباه بازیکنانی که می توانستند، به کار استقلال بیایند را کنار گذاشت و
بازیکنانی را جانشین آنها کرد که از بازیکنان مازاد این تیم هم ضعیف تر
نشان داده اند.
بازیکنانی مثل کنعانی زادگان، افشین، حق دوست،
بختیار رحمانی و ...هرگز نتوانستند توقعات این مربی و هواداران را برآورده
کنند. با این حال پرسش اصلی اینست که با این ناکامی ها هواداران استقلال تا
کجا پای منصوریان و کادر فنی خودشان می ایستند و آیا با ادامه این روند که
رو به جلو هم نیست هوادار استقلال همچنان با مربی محبوب خودشان مدارا می
کنند یا اینکه منصوریان هم دلزدگی تیفوسی ها را خواهد دید؟
به هر
حال این استقلال که به نظر می رسد نه برای گل زدن و نه برای حفظ نتیجه هیچ
برنامه ای ندارد، نمی تواند هوادارانش را با این بازی ها و نتایج سیراب نگه
دارد.