در این میان مصدومیت های گاه و بیگاه بازیکنان و همچنین دوران فشرده بدنسازی و
تعطیلی های پی در پی لیگ برای بازی های ملی هم مزید بر علت بوده تا استقلال در
بازی های پیش روی خود ثبات کافی برای نتیجه گیری را نداشته و روند موفقیت هایش به
اصطلاح یکی در میان باشد ، روندی که معمولاً به شدت و ضعف تعبیر می شود و هواداران
را در یک وضعیت مبهم قرار میدهد ، بطوری که با یک برد کلی شاد می شوند و از موفقیت
تیم سخن میگویند و با یک باخت تمام ضعفهای تیم مثل پتک توی سرشان میخورد و از
عملکرد تیمی که هفته پیش کلی از آن تعریف و تمجید میکردند بشدت انتقاد میکنند و
این موضوع هم در فوتبال طبیعی است .
حالا استقلال در رتبه پنجم جدول جای دارد ،
مکانی که نشان دهنده همان شدت و ضعف استقلال در نتیجه گیری است ، یعنی نه صدرنشین
است و نه قعر نشین ، جایی از جدول که بیشتر تمایل به صدر دارد و این بازی های بعدی
استقلال و عملکرد بازیکنان و کادر فنی است که تعیین کننده این موضوع است که استقلال
به سمت صدر جدول حرکت خواهد کرد یا با فرصت سوزی دوباره امکان حضور در بالای جدول
را از دست خواهد داد .
بازی با تراکتور سازی بدون شک نقطه عطف استقلال برای تغییر
این منحنی به سمت بالای جدول خواهد بود و علاوه بر اینکه محک خوب و جدی در مقابل تیم
قدرتمند تراکتور محسوب می شود بنوعی تاییدی بر ثباتِ روند صعودی استقلال در یک
مسیر از پیش تعیین شده است ، مسیری که منصوریان و کادر فنی استقلال از آغاز لیگ
امسال برای تیم تدوین کرده اند و حالا بعد از دوازده هفته باید از آن جواب بگیرند
.
استقلال تا اینجای کار با 12 بازی ، چهار برد ، شش تساوی و 2 باخت را تجربه کرده
و برای اثبات خودش نیاز دارد تراکتور سازی را ببرد چرا که به اندازه کافی مساوی و
باخت داشته و حالا فقط نوبت بردن است و پیروزی در برابر تراکتور علاوه بر اینکه
هواداران را خوشحال خواهد کرد آنها را به ادامه مسیر امیدوار خواهد کرد و تازه با
این پیروزی میتوان گفت که استقلال دارد پله پله به ملاقات صدرِ جدول می رود .