اول اینکه آن دسته از هوادارانی
که دائماً شعار حمایت تا قیامت سر می دهند باید بدانند که همه استقلالی ها پشت علیرضا
منصوریان و استقلال هستند و کسی با چند باخت و مساوی پشت او را خالی نمی کند اما قرار
هم نیست که بواسطه اینکه پرچم حمایت از تیم را بلند کرده ایم همینطور کورکورانه فقط
حمایت کنیم و ضعف های تیم را نبینیم و آنها را گوشزد نکنیم و بقولی خودمان را به ندیدن
و نفهمیدن بزنیم .
استقلال بدون شک مشکلات زیادی دارد که همه از جمله علیرضا منصوریان ، کادر
فنی و بازیکنان تیم از آن باخبرند و هیچ کس منکر آن نیست اما چاره کار فقط حمایت نیست
، گاهی باید انتقاد هم کرد و گاهی باید از منصوریان و بازیکنان توضیح خواست ، چرا که
معتقدم انتقاد سازنده بهتر از حمایت کورکورانه است و در این مقطع حساس حمایتِ تنها
دردی را دوا نخواهد کرد .
دوم اینکه انتقاد سازنده گاهی مانند
نیروی محرکه است و باعث حرکت می شود ، سبب می شود تا مربی ، بازیکنان و کادر فنی بخودشان
بیایند و قدری جدی تر با قضیه برخورد کنند و بدانند باید درصد پاسخگویی شان را بالاتر
ببرند و مسئولیت سنگین شان در قبال هواداران را بیشتر درک کنند .
انتقاد سازنده بهمراه ارائه راهکار
چیز بدی نیست که از آن بعنوان عدم حمایت یاد کنیم و کسانی که لب به انتقاد میگشایند
را غیرخودی خطاب کنیم و بگوییم هرکس از تیم انتقاد کند استقلالی نیست ! جمله ای که
این روزها زیاد میشنویم و عده ای مدام میگویند لطفاً کارشناسی نکنید و فقط حمایت کنید
که صدالبته در جای خودش جمله درستی است اما نه برای وقتی که تیم دچار مشکل و ایراد
است و نیاز به کمک دارد .
نتیجه اینکه هدف همه ما سربلندی
استقلال و موفقیت منصوریان است و در این مسیر باید به تیم مان کمک کنیم ، نقدهای سازنده
و تحلیل های درست بنویسیم و صرفاً حامی زبانی نباشیم چرا که حمایت کورکورانه دردی از
ما دوا نخواهد کرد .