حتی بازیهای تدارکاتی غیر رسمی نیز با وجود تمام فواید نمی
تواندجایگزین این قبیل بازیها باشد!حریف چه قوی باشد چه ضعیف،چه نامدار باشد وچه گمنام
،در اصل موضوع خدشه وارد نمیسازد،چراکه وقتی بازیکنان وحتی کادرفنی درفضای یک مسابقه
رسمی قرار میگیرند،تمام آیتم های تکنیکی،تاکتیکی،قدرت بدنی(که خود دارای چندین زیرشاخه
دیگر است)،وضعیت روحی و روانی و..... بصورت جدی و درفضای واقعی به شدت به چالش کشیده
میشود و آیتم هایی مثل:تاکتیک پذیری وکارگروهی بازیکن،شهامت و آمادگیه روانی وشخصیتی
بازیکن جهت اجرای داشته ها و تواناییهایش،استقامت و وضعیت بدنی،توانایی همکاری تیمی،تعامل
درست با جو استادیوم و مسابقه و شاید دهها مورد دیگردر خدمت تسطیح مسیر پیشرفت تیم
قرارمیگیرد.آنهم با ابزاری بنام نفوذ در ناخود آگاه شخص یا همان ملکه ذهن شدن .
حال به استقلال خودمان میرسیم،این تیم از نظر فنی وساختاری هنوز
در دوران تیم سازی یا تیم بیلدینگ قرار دارد،هنوز تیم حلقه اصلیه خود را که در اکثر
تیمهای بزرگ با١٣-١٤ بازیکن شکل می گیرد نشنا خته است، سیستم بازی،جایگاه بازیکنان،شعاع
حرکتی آنها،پلنهای تهاجمی وتدافعی و مخلص کلام فلسفه بازی استقلال مشخص نشده است،وبا
توجه به موضوع فوق ولحاظ کردن شرایط حساس وخاص باشگاهی چون استقلال این را میطلبد که
در رویارویی با حریفان ضعیف تر(مثل بازیهای اولیه جام حذفی) با نفرات اصلی وکمترین
تغییر به مصاف حریفانی چون مس برود.ا
این بهترین وکم هزینه ترین روش جهت ایجاد هماهنگی تیمی وتعریف فلسفه وروش کلی بازی برای تیمی است که به گواه آماربیش
ازپنجاه درصد بازیکنانش و١٠٠٪کادر فنی خود راتغییر یافته میبیند.شاید بتوان برای تیمی
که چند سالی است استخوان بندی وشاکله اصلی خود را یافته است و پروسه مشکل و زمانبر
تیم بیلدینگ رابا موفقیت به پایان رسانده است،بازی با نفرات ذخیره ومحک زدن جوانها
و تست تاکتیکهای جدید دراینچنین بازیهایی قابل دفاع باشد ولی نیاز استقلال امروزما،ایجاد
هماهنگی،آمادگیه روانی بازیکنان به جهت دانستن قدر وقیمت پیراهنی است که بر تن کرده
اند تا با مرور تاکتیکهای اصلیه بازی کم کم مهیای نبردهای بزرگ وسرنوشت ساز شوند،آقای
منصوریان لطفا این بازیها رابه چشم فرصت بنگرید.......