منصوریان رفت تا دوباره برگردد و در تمام این روزها محبوب ماند
و امسال با کوله باری از دانش و تجربه که در تیم ملی و تیم های لیگ برتری جمع کرده
بود به تیمش بازگشت و حالا به گفته خودش میخواست غوغایی به پا کند و کاری کند کارستان تا حدی که تیم ها در آزادی نای نفس کشیدن
نداشته باشند .
در تمام این مدتها هواداران امیدوار بودند اما روزهای سخت استقلال
فرارسید . روزهای تلخ تساوی و باخت آنهم نه یکبار بلکه چندبار !!! خیلی ها نگران
شدند و خیلی ها بذر ناامیدی پاشیدند و از همان روزهای اول شروع کردند به انتقاد
کردن و ایراد گرفتن !
انگار نه انگار که لیگ تازه شروع شده و هفتاد درصد تیم تغییر
کرده ، شاید هم از منصوریان انتظار معجزه داشتند آنهم وقتی که استقلال روی دور
بدشانسی بود و بازی اول بدون تماشاگر و رحمتی هم محروم ! ! اما دیری نگذشت که
هواداران واقعی قد علم کردند و نگذاشتند تیم شان به حاشیه برود، درست آنجا که در
بازی با صنعت نفت با اینکه بازی برده را در 5 دقیقه واگذار کردند اما جانانه
ایستادند و یکصدا فریاد زدند " داش علی منصوریان " تا همچنان بگویند که
ما هواداریم و با چند بازی ناکامی و بدشانسی تیم را رها نمیکنیم .
آنجا که در فضای
مجازی نوشتند " حمایت_تا_قیامت" و با حمایت خود آنچنان قیامتی بر
پاکردند که بیا و ببین ! حالا یک ماه از آن روزهای سخت گذشته و دوباره لیگ در حال
آغاز است و این جمعیت مشتاق و هوادار هنوز هم دست از حمایت برنداشته و کماکان
امیدوارند ، اصلا امیدوار بدنیا آمده اند تا مقابل آنهایی که ناامیدند یک تنه
بایستند و دوباره در استادیوم فریاد بزنند " زنده باد استقلال "