نکونام دیروز
برای اولین بار بعنوان مربی روی نیمکت تیم ملی ایران نشست و از همان لحظه اول هم
آرام و قرار نداشت و مدام به کنار خط می آمد و به بازیکنان نکاتی را گوشزد میکرد و
با این کار نشان میداد دوست ندارد نقشی خنثی روی نیمکت تیم داشته باشد و همچون
دوران کاپیتانی در تیم ملی، اینجا هم برای
تیمش از جان و دل مایه میگذارد، اما خوشحالی با مشتهای گرده کرده پس از گل قوچان
نژاد برای جواد دردسرساز شد و او که فکر نمیکرد یک خوشحالی ساده و یک مشت گره کردن
اینقدر به مذاق قطری ها خوش نیاید ناخواسته درگیر یک جنگ فیزیکی در میدان مسابقه
شد .
نکونام که فراموش کرده بود نباید از محدوده فنی مربیان خارج شود به یاد دوران
بازی تا وسط زمین هم آمد و همین دستمایه ای شد برای قطری ها که باخت خودشان را با
درگیری با کاپیتان سابق تیم ملی کم رنگ تر جلوه بدهند که البته در این مسئله موفق
هم بودند و توانستند دقایق پایانی بازی را دچار تنش و اضطراب کنند که به هر ترتیب
با حضور نیروهای پلیس و مسئولان کنار زمین این قائله ختم به خیر شد و گل دوم
جهانبخش ضربه نهایی را به قطری ها زد تا دیگر بهانه ای برای ایجاد حاشیه در
استادیوم ازادی نداشته باشند .
اینکه نکونام بعنوان مربی تیم ملی ایران باید
خویشتن دار باشد و اینگونه بی مهابا برای خوشحالی به وسط زمین نرود حرفی درست است
اما اینکه عده ای قلم بدست بحکم دشمنی با نکونام و ماجرای اخیرش در بازی هنرمندان
بخواهند ناجوانمردانه او را بکوبند صحیح نیست .
نکونام باید یاد بگیرد حرفه ای تر
با مسائل برخورد کند اما برای ما بعنوان یک هموطن نیز باید این نکته روشن باشد که
حرکت نکونام بخاطر تعصب زیاد او به تیم ملی و فشارهای عصبی ناشی از بازی بود که
هرچند اشتباه اما قابل درک است، اما اینکه هنوز بازی تمام نشده زودتر از قطری ها
خودمان برای نکونام بیانیه صادر کنیم و او را مورد نکوهش قرار بدهیم به هیچ وجه قابل
درک نیست . کاپیتان سابق و مربی فعلی تیم ملی ایران بدون شک بهتر از همه میداند که
کارش اشتباه بوده اما قرار نیست در این شرایط حساس ما هم اشتباهات او را مدام به
رخ بکشیم و پند و موعظه اخلاقی برایش بنویسیم .
اینکه نکونام در بازی اول بعنوان
مربی تیم ملی از زمین اخراج شد را میتوان نشانه تعصب نکونام به تیم ملی دانست اما
هر برداشت دیگری از این ماجرا و پر رنگ تر کردن آن هرچقدر صحیح و درست ، چیزی جز
آب ریختن به آسیاب قطری ها نیست .