خریدهایی که قرار بود در نیم فصل دوم عصای دست مظلومی باشند در عمل هیچ
کمکی به او نکردند و تنها هزینهای در حدود 800 میلیون تومان روی دست
استقلال باقی گذاشتند.
«ما باید خط میانی را تقویت کنیم. سه هافبک
به باشگاه معرفی کردم که دو نفر از آنها را میخواهیم. البته از کسی اسم
نمیبرم. تیم ما خوب است و فقط دو هافبک میخواهیم. ابتدا گزینههای داخلی
را بررسی میکنیم. اگر موفق به جذب بازیکن ایرانی نشدیم، سراغ گزینه خارجی
میرویم که این گزینهها هم ابتدا از سوی هیأت مدیره و مدیرعامل باید تائید
شود». این تمام خواسته پرویز مظلومی در فرصت نقل و انتقالات بین دو نیم
فصل بود. خرید یک هافبک بازیساز و یک هافبک سرعتی در کنارهای زمین. مظلومی
ابتدا مهدی مومنی را از نفت تهران خرید و سپس در حالی که از جذب داریوش
شجاعیان هافبک خلاق گسترش ناامید شد به سراغ گزینههای خارجی رفت و عادل
شیحی هافبک مراکشی که سابقه بازی در بوندسلیگا را داشت جذب کرد.
در
این بین آمار این دو خرید مظلومی که قرار بود ضعفهای تیمش در مرکز زمین
را پر کند نشان میدهد سرمربی استقلال در انتخاب گزینههای خود دچار اشتباه
شد. مهدی مومنی تنها هشت بار برای استقلال به میدان رفت که از این بین
تنها یک بار در هفته نوزدهم مقابل استقلال اهواز به عنوان یار ثابت در
ترکیب استقلال قرار گرفت. عملکرد ضعیف مومنی باعث شد مظلومی در هفتههای
پایانی حتی به عنوان یار تعویضی هم از او بازی نگیرد. دومین خرید سرمربی
استقلال یعنی عادل شیحی هم که قرار بود جای جاسم کرار را پر کند، هر چند
عملکرد بهتری از مومنی داشت اما مصدومیت بدموقع او در بازی حساس با
پرسپولیس دست مظلومی را برای روزهای سرنوشتساز لیگ خالی گذاشت.
در
مجموع خریدهایی که قرار بود در نیم فصل دوم عصای دست مظلومی باشند در عمل
هیچ کمکی به او نکردند و تنها هزینهای در حدود 800 میلیون تومان روی دست
استقلال باقی گذاشتند. سرمربی استقلال اگر کمی هوشمندانهتر در بازار نقل و
انتقالات نیم فصل حضور پیدا میکرد امروز میتوانست شرایطی کاملا متفاوت
برای خود رقم بزند.