هفته ششم، استقلال 15 ا متیاز، پرسپولیس 4 امتیاز
هفته هفتم، استقلال 3 راه آهن 3/ تماشاگر پنج هزار نفر!!
هفته هشتم، استقلال 17 امتیاز ، پرسپولیس 8 امتیاز
هفته نهم، استقلال یک استقلال خوزستان یک / تماشاگر هشت هزار نفر!!
هفته دوازدهم، استقلال25 امتیاز ، پرسپولیس 18 امتیاز
هفته سیزدهم، استقلال یک سایپا یک/ تماشاگر ده هزار نفر!!
هفته هیجدهم، استقلال 35 امتیاز ، پرسپولیس 30 امتیاز
هفته نوزدهم، استقلال یک استقلال اهواز یک/ تماشاگر ده هزار نفر!!
اینجا منچستر نیست که هوادار به دور از همه کل کل ها با هواداران حریف فقط بیاید به عشق بردن تیمش، حتی به عشق دست زدن و هورا کشیدن برای عشقی که بازنده یک بازی شده است! اینجا ایران است ، هوادار زود سیر می شود! همین که رقیب دیرینه را دور ببیند برایش کافی است! چون بازی کری را برده است! چون عشق اش را نه روی سکوها با به آغوش کشیدن هیجان فوتبال که با لمس حروف نگاشته شده بر لپ تاپ و تبلت خود فریاد می زند ! که برای عشق اش هزینه نمی کند! عشق را مجانی می خواهد غافل از اینکه ساعتها رجزخوانی در فضای مجازی کم هزینه ای برایش نیست!
بازی نه چندان جذاب تیم مظلومی بهانه است برای غر زدن هوادار! هواداراستقلال ، چه حسی داشتی که برای حمایت از تیم 15 امتیازی هفته ششم که اتفاقا زیبا بازی می کرد و نفت تهران گربه سیاه فصل پیش را برده بود به استادیوم نیامدی ؟! فقط چون از رقیب دیرینه هشت امتیازبرتر بودی؟!
هوادار استقلال دیر آمدی، خیلی دیر! بازی با گسترش تبریز ، انگار همه چیز از صفر شروع شده بود! رقیب نزدیک و نزدیک تر می شد و از چهره اش معلوم بود که نمی خواهد کوتاه بیاید. هودار، تازه فهمیدی قرار نیست در هر بازی تیم ات بزند و بکوبد! حالا به آخرین بازیهای رقیب می نگری! نمایش رقیب در قم، در انزلی، در اهواز و در آن بازی که تیم مشهدی در شرایطی که از رقیب ده نفره اش در آزادی جلو بود ضد حمله می زد و دچار جوزدگی شده بود و به فکر افزایش تعداد گلها بود و با ضدحملات تیم ده نفره حریف همه چیز را داد و یک چیز را ثابت کرد! نه معجزه اعداد را، که معجزه انگیزه و عطش را ! رسیدن به لحظاتی که سالها دنبالش بودی! این چهار بازی دوازده امتیازی رقیب نشان داد که برای بردن قرار نیست همیشه در زمین حریف باشی و موقعیت ایجاد کنی و زیبا باشی! برای بردن فقط باید تشنه باشی! مثل بازی با فولاد اهواز تشنه باشی! این تشنگی را از روی سکوها در گوش بازیکنانت فرو کنی!
هوادار، یادت هست روزی را که تیمت در آزادی صدر جدول را گرفت، رقیب دیرینه نزدیک به ده امتیاز عقب تر بود و تو علیه مربی ات شعار دادی؟! هوادار ، تو عین عاشق بودن، عجیبی و مرموز! امروز برای حمایت از تیم نفت برای حضور در آزادی نقشه می کشی در حالی که لذت شیرین بردن و صدرنشینی و بالانشینی بیست هفته ای را درهمین استادیوم از دست دادی! نه یک بار ، نه دوبار، نه سه بار! نبودی، نیامدی اقتدار تیمی را ببینی که صدرنشین است و از مدعی اصلی قهرمانی این روزها پله ها بالاتر ! تو در خانه نشستی و غر زدی! حالا فقط یک بازی در آزادی فرصت داری! نمی دانم، شاید هنوز دیرنشده باشد! مخصوصا این روزها که دیگر مثل روزها، هفته ها و سالهای گذشته صدرنشین نیستی!