کاپیتان تیم ملی امید که به تازگی نیز با پارگی رباط صلیبی مواجه شده،
در گفت و گوی اختصاصی با همکاران ما از خودش و زندگی شخصی اش می گوید:
من شماره 4 استقلال هستم. همان شماره چهاری که خودتان می دانید... روزبه
چشمی هستم و زندگی ام آبی است. آبی آبی آبی... چون زندگی یعنی استقلال.
وی در خصوص شهرت و محبوبیت خود در استقلال آن هم با سرعت می گوید: می
دانستم که یک روزی در استقلال محبوب شوم، اما راستش را بخواهید فکرش را
هم نمی کردم اینقدر زود این اتفاق بیفتد. باید جای من باشید و ببینید که در
این سن و سال در تیم بزرگ استقلال اینقدر محبوب بودن چه حسی دارد.
وی تاکید می کند که امسال دو قهرمانی با استقلال تجربه می کند و
قهرمانی آسیا را هم گذاشته اند برای فصل آینده. وقتی از روزبه می پرسیم که
در فینال جام حذفی چه می کنید با قاطعیت می گوید: حتما فینال را می بریم.
دو هیچ. می بریم و قهرمان می شویم.
روزبه در خصوص شباهتی که از نظر چهره و استایل به کامران تفتی، هنرمند
محبوب کشورمان دارد می گوید: خیلی ها این حرف را به من زده اند. به خصوص
وقتی سرباز بودم و موهایم را کوتاه می کردم، شاید بعد از اتمام دوران
فوتبالم جای کامران تفتی را بگیرم.
چشمی که ذاتا انسانی احساساتی است در این خصوص می گوید: خاطرات قدیمی که
با خانواده ام داشتم باعث می شود که زیادی احساستی شوم، جای خالی برادرم
را که فوت کرده زیاد در زندگی ام احساس می کنم و یادآوری خاطراتش نیز مرا
احساسی می کند. روزبه از خاطرات رضا برادرش هم می گوید. "رضا عشق موتور بود
و مرا خیلی سوار می کرد. با موتور می رفتیم جاده چالوس کندوان آش می
خوردیم و بر می گشتیم. رفتن جاده چالوس خوراک همه بچه های کرج بود... بعضی
وقتا هم من می شستم پشت موتور. منم زیاد تصادف می کردم..." روزبه که با یاد
آوری این خاطرات حسابی احساستی شده بود بحث را عوض می کند.
از روزبه می خواهیم که یک قول مردانه به هواداران استقلال بدهد و او
محکم می گوید: خیلی ها می گویند که روزبه سال بعد از استقلال می رود. اما
به هواداران استقلال مردانه قول می دهم که تا کسب سومین ستاره آسیایی
استقلال از این تیم نروم. ضمن این که گرفتن سومین ستاره زیاد هم دور نیست.