پرویز مظلومی در حالی که برای بازی مقابل راه آهن تیمش را روانه میدان
کرد که جابر انصاری یکی از دو مهاجم ثابت خودش را در اختیار نداشت. در حالی
که تصور می رفت پرو پیچ یا آرش برهانی به جای جابر زوج خط حمله استقلال
را در کنار سجاد تشکیل دهد، مظلومی تصمیم دیگری اتخاذ کرد.
سجاد شهباززاده تک مهاجم استقلال در این بازی شد و سه هافبک سرعتی با
قابلیت اضافه شدن به خط حمله مثل فرشید اسماعیلی، بهنام برزای و سید محسن
کریمی پشت سر تک مهاجم استقلال قرار گرفتند.
روزبه چشمی و محمدرضا خرسندنیا نیز دو هافبک دفاعی آبی ها بودند. با این
رویکرد که در فاز تهاجمی، یکی از آنها از عمق به خط دفاعی راه آهن نزدیک
شود تا موج دوم حملات استقلال را طراحی کند.
اما سجاد شهباززاده وظیفه ای متفاوت نسبت به بازی های قبلی اش داشت. او
با علم به این که فرشاد فرجی و ابراهیم کریمی دو مدافع میانی راه آهن قرار
است بسیار نزدیک به او بازی کنند، به طور متناوب از باکس هجده قدم خارج می
شد و در کناره های زمین خود را صاحب توپ می کرد. به این ترتیب مدافعان
میانی تیم راه آهن اتوماتیک وار همراه با سجاد از هجده قدم خالی می شدند و
از طرف دیگر 4 هافبک استقلال خود را به فضای داخل هجده قدم می رسانند تا یک
برتری عددی بسیار محسوس را در فاز تهاجمی پیدا کنند.
گل استقلال دقیقا به همین شکل به ثمر رسید. یعنی مهاجم هدف استقلال
-شهباززاده- از محوطه جریمه خارج می شود و بعد از محو کردن مدافعان پیش رو
با استفاده از تکنیک نابش، کات بک می کند تا همه هافبک های استقلال که خود
را به هجده قدم راه آهن رسانده اند به شکل نردبانی در موقعیت شوت زنی به
دروازه این تیم قرار بگیرند. در نهایت نیز خرسندنیا که بدون هیچ مزاحمی در
هجده قدم حضور پیدا کرده بود، ضربه سنگینی را به سمت دروازه زد که علی رغم
حضور محسن فروزان در زاویه مناسب، این توپ به تک گل آبی ها تبدیل شد.
گرچه استقلال در این بازی کمتر در فاز تهاجمی حاضر شد، اما هر بار که
حمله ای طراحی می کرد، به شدت دروازه تیم راه آهن را تهدید می کرد. در
مجموع استقلال کمتر از راه آهن، حمله کرد. اما حملات استقلال به مراتب
زهردار تر از حملات تیم راه آهن بود.