درست
بعد از سوت پایان بازی استقلال و تراکتورسازی در نیمه نهایی جام حذفی بود
که بسیاری از هواداران سرخابی و البته تراکتوری ها به اینستاگرام این
بازیکن هجوم بردند؛ برخی او را به کم فروشی در آن بازی متهم کردند و عده ای
هم حتی از انتساب لقب «خائن» به وی اکراه نداشتند.
اما
هواداران استقلال با توجه به پیشینه ای که از این بازیکن سراغ داشتند و
اظهار تمایلی که به رنگ آبی کرده بود، حسابی برای او فرش قرمز پهن کردند و
پیشاپیش مقدم او را به تیم پرهوادار لاجوردی پوش پایتخت گرامی داشتند.
بختیار
حتی پستهای اینستاگرامش را پاک کرده بود و تصویری از خود که با پیراهن آبی
رنگ بود را قرار داده بود که شاید همین مساله و همزمانی آن با آن اشتباه
در بازی استقلال و تراکتور (دفع ناقص توپ) که منجر به گل دوم سجاد شهباز
زاده شد، این ذهنیت را در هواداران تیمهای سرخ کشور تقویت کند که وی
عامدانه در این بازی کم فروشی کرده و به بازیکن حریف هم پاس گل داده تا
اینگونه ارادت خودش را به باشگاه آبی اثبات کند.
البته
در برخی سایتهای ورزشی که معمولا به صورت سلیقه ای نسبت به انتشار کامنت
هواداران سرخابی اقدام می شود، برخی از هواداران حسابی از خجالت این بازیکن
در آمدند و او را به تبانی، کم فروشی و حتی خیانت متهم کردند در حالیکه
امیر قلعه نویی، سرمربی تراکتورسازی از بازی این بازیکن اظهار رضایت کرده
بود.
بی
گمان داشتن بازیکنی باهوش بالا، بازیگردان و حتی گلزن در قواره بختیار
رحمانی آرزوی هر باشگاهی است و تیم استقلال هم بر آن بود که وی را به خدمت
بگیرد اما برخی جوسازی های خبری علیه این بازیکن و حتی خبر مذاکره استقلالی
ها با او در هواپیما (هنگام بازگشت تیم از تبریز) باعث شد فضای بدی برای
وی ایجاد شود و از سوی تراکتورسازان هم این موضعگیری ایجاد شود که بختیار
باید به پادگان برگردد و از کسری خدمت او به دلیل سنوات رزمندگی پدرش هم
خبری نیست.
حالا
نکته اینجاست که در سطح ملی واقعا به چنین بازیکنی نیاز داریم؛ بختیار پسر
آرام و مودب فوتبال ایران است که با نجابت ذاتی کردها، هرگز در پی حاشیه
سازی نبوده و همیشه با نگاهی حرفه ای به تمرین و فوتبالش متمرکز بوده است
اما آیا از تخریب این بازیکن و نابودی فوتبال او چیزی عاید کسی می شود؟
متاسفانه
نگاه رنگی به فوتبال در ایران بر نگاه ملی خیلی ارجحیت دارد و این رویه
بسیار آسیب رسان است و پیشرفت که هیچ، پسرفت فوتبال کشور را در پی دارد حتی
در بزنگاه های حساس و آوردگاه های ملی می تواند خسارت خود را نشان دهد.
این
روزها شاهد درخشش مهدی طارمی در پرسپولیس و امثال روزبه چشمی و مهدی رحمتی
در استقلال، مهدی زبیدی و حسن بیت سعید در استقلال خوزستان، کاوه رضایی در
ذوب آهن، داریوش شجاعیان در گسترش فولاد و بسیاری بازیکنان دیگر هستیم که
برای تیم ملی ایران امیدبخش است و خبری خوش محسوب می شود و باید کاری کنیم و
بستری فراهم آوریم که این بازیکنان، آینده فوتبال ایران را بسازند نه
اینکه آنها را بسوزانیم.
قصه
این روزهای بختیار هم بدین ترتیب است، او یک بازیکن بزرگ و با هوش و
کارآمد برای فوتبال ملی است و نباید با حمله به او و تیترهای آنچنانی باعث
نابودی فوتبال وی شویم، بختیار سرمایه ملی ماست او را بجای اینکه به پادگان
بفرستیم، بهتر است یاریگرش باشیم و کاری کنیم که تیم ملی ما با بختیار در
جهان بدرخشد.
بختیار
رحمانی که اهل سرپل ذهاب است و زمانی در تمرینات تیم شهر جوانرود شرکت
داشت و در یک بازی دوستانه مورد توجه مربیان فولاد خوزستان قرار گرفت، جوان
ترین بازیکن گلزن فولاد با 17 سال سن است که در 22 سالگی حتی بعنوان
جوانترین کاپیتان این تیم هم معرفی شد و با 25 گل بعنوان دومین گلزن باشگاه
فولاد مطرح است.