نگاه‌های مکرر عادل فردوسی‌پور به عوامل و اتفاقات پشت صحنه به اندازه‌ای ذهن او را تحت تاثیر قرار داده بود که در دقایق پایانی برنامه به جای جمله«دروازه‌بان باید اخراج می‌شد» از جمله«دروازه‌بان باید از کار برکنار می‌شد» استفاده کرد.مجری از اواسط برنامه تلاش ملموسی را برای تسریع روند حرکت به سمت نقطه پایان و لحظه خداحافظی آغاز کرد و شخصا طوری رفتار کرد که مخاطب محدودیت‌های اعمال شده در 90 را درک کند.
برنامه 90 که در فضای خاص پس از انتخابات با تاخیر چند هفته‌ای روی آنتن رفت و احتمال تعطیلی کامل آن می‌رفت، باز هم در اتمسفری مشابه ماهیت واقعی‌اش را از دست داد و به سوی یک برنامه خنثی و عاری از هرگونه چالش‌های مخاطب‌پسند حرکت کرد.
عادل فردوسی‌پور علاقه‌ای به واکاوی اتفاقاتی که دوشنبه شب پشت دوربین‌های استودیوی «90» رخ داد، ندارد و سکوت را ترجیح می‌دهد. همه چیز از زمانی آغاز شد که دقایقی قبل از آغاز برنامه از آقای تهیه‌کننده خواستند مسابقه sms را برای این هفته تعطیل کند اما او مقاومت کرد و سرانجام چون فقط دقایقی به روی آنتن رفتن برنامه باقی مانده بود چاره‌ای غیر از تمکین نیافت.
قرار بود در برنامه دوشنبه شب احتمال موفقیت یا ناکامی علی دایی به نظرسنجی گذاشته شود، آنچه به وضوح رنگ و بوی سیاسی نداشت اما این‌طور دستور داده شده بود که مسابقه sms با هر مضمونی برگزار نشود و دلیل خاصی را هم برای آن ذکر نمی‌کردند.
فردوسی‌پور که تعصب خاصی به آیتم‌های مردمی «90» دارد در اولین سکانس برنامه درباره تعطیلی مسابقه sms گفت: «به دلیل اینکه ارسال sms در شبکه مخابراتی کشور با اختلال و مشکلاتی مواجه شده امشب مسابقه sms نداریم.» اشاره به اختلال در شبکه پیامک واکنش برخی از مسئولان را برانگیخت و پس از این اظهارنظر بود که تلفن داخلی استودیوی برنامه بارها به صدا درآمد و محدودیت‌های جدیدی اعمال شد.
فردوسی‌پور تلاش کرد در فاصله پخش آیتم‌های مختلف فضای پشت صحنه را آرام کند اما اوضاع کاملا از دست او خارج شده بود. اواسط برنامه دستور داده شد آیتم «دوربین 90» که به پخش تصاویر ارسالی توسط مردم اختصاص دارد هم نباید پخش شود. این تصمیم برای تنبیه آقای مجری اتخاذ شد و از این لحظه به بعد بود که فردوسی‌پور برنامه را کاملا بی‌تفاوت و با چهره‌ای درهم کشیده اجرا کرد.
جدال پنهان مجری – تهیه‌کننده برنامه 90 رفته‌رفته به یک مقابله به مثل و لجبازی آشکار تبدیل شد. فردوسی‌پور در میانه برنامه با استفاده از دو جمله خبری کوتاه و البته معنادار خبر حذف آیتم «دوربین 90» را به اطلاع مخاطبان رساند: «امشب دوربین 90 هم نداریم چون طی هفته گذشته به سختی امکان ارسال ایمیل وجود داشت.»
فردوسی‌پور به همین اکتفا نکرد و بلافاصله یک آیتم ورزشی – سیاسی دیگر را روی آنتن فرستاد. او مصاحبه‌ای از محمد علی‌آبادی – رئیس سابق سازمان تربیت‌بدنی – را پخش کرد که در آن آقای رئیس در تیرماه سال 1387 قول افتتاح ورزشگاه نیمه‌کاره شیراز تا بهمن ماه همان سال را می‌داد اما تصاویر جدید حاکی از آن بود که از آن تاریخ تا امروز در ورزشگاه شیراز حتی یک آجر هم روی آجر گذاشته نشده است.
در این آیتم علی سعیدلو، رئیس فعلی سازمان تربیت‌بدنی مدعی شد از 3500 پروژه عمرانی ورزش کشور 1500 پروژه به صورت نیمه‌کاره رها شده و ازقول یکی دیگر از مسئولان شنیدیم که برای تکمیل ورزشگاه نیمه‌کاره شیراز حتی به مصوبات بودجه‌ای رئیس‌جمهور و دستور اکید او درباره تکمیل ورزشگاه بی‌اعتنایی شده است.
عادل فردوسی‌پور از ابتدا قصد بازگشت به صندلی اجرای برنامه 90 را نداشت و معتقد بود تولید برنامه‌های انتقادی و چالش‌برانگیز به فعالیتی دشوار تبدیل شده است. پس از تعطیلی 90، فشار زیادی از سوی فوتبالدوستان و رسانه‌ها به مدیران صدا و سیما وارد شد تا اینکه سرانجام رئیس شبکه سوم سیما اعلام کرد این برنامه به زودی از نو روی آنتن می‌رود.
در آن روزها جلسات متعددی بین تهیه‌کننده و مسئولان مربوطه برگزار شد و اخباری که از این نشست‌ها به بیرون درز می‌کرد از اصرار مدیران بر حذف برخی آیتم‌ها و مقاومت تهیه‌کننده حکایت داشت. او حتی به مسئولان شبکه پیشنهاد داده بود تولید 90 را به گروه جدیدی بسپارند تا تمام خواسته‌های آنها بدون کم و کاست اجرا شود.
در آن مقطع اما از سرگیری پخش مجدد 90 بدون اجرا و هدایت عادل فردوسی‌پور می‌توانست تبعات منفی سنگین‌تری را در پی داشته باشد. به این ترتیب تمام خواسته‌های او مو به مو اجرا شد و عادل فردوسی‌پور سری جدید را با این جمله آغاز کرد: «قدرتمندانه‌تر و ریزبینانه‌تر از گذشته در خدمت فوتبال کشور خواهیم بود.»
90 آمد و فشار افکار عمومی از دوش مدیران صداوسیما برداشته شد اما از همان زمان زمزمه‌هایی در خصوص حذف تدریجی شاخ و برگ این برنامه جریان‌ساز به گوش می‌رسید. طوری که پس از تعطیلی دوباره دیگر کسی سراغ 90 را نگیرد و بودن یا نبودن این برنامه همانند برنامه‌هایی مثل ورزش از نگاه دو یا ورزش و مردم پرسشی در ذهن توده مردم ایجاد نکند.
اکنون پخش مجدد برنامه 90 با عادل فردوسی‌پور دوباره در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است. او دوشنبه شب گذشته با ژست یک مجری معترض که از هر سو در منگنه قرار گرفته بود روی صندلی اجرا نشست و حاضر به مماشات و گردن گذاشتن به دستوراتی که در پس یکدیگر از راه می‌رسیدند،نشد.
90 مورخ 7 دی 1388 یک برنامه متوسط و نزدیک به ضعیف بود که ارزش تا پاسی از شب بیدار ماندن را نداشت. مجری پس از حذف آیتم‌های مسابقه sms و دوربین 90 کاملا عامدانه سایر بخش‌های جذاب برنامه را هم از فهرست پخش خارج کرد. زمان برنامه از دو ساعت و نیم به یک ساعت و پنجاه دقیقه کاهش پیدا کرد،خبری از مهمان ویژه نبود و قسمت گفت‌وگوی ویژه هم نادیده گرفته شد.
مخاطبان برنامه انتظار داشتند حداقل در خصوص سوژه داغ برکناری کرانچار و انتخاب علی دایی به عنوان سرمربی جدید پرسپولیس حساسیت بیشتری به خرج داده شود اما 90 به پخش چند مصاحبه کلیشه‌ای از مراسم معارفه و تودیع اکتفا کرد و نه تنها به حواشی و نقاط مبهم این اتفاق نپرداخت که حتی از برقراری یک تماس ساده تلفنی در این خصوص هم امتناع کرد.
مجری و تهیه‌کننده برنامه 90 دیگر توانی برای پریدن از روی موانع ندارد و به نظر می‌رسد شخصا مایل است از ادامه تولید این برنامه انصراف بدهد. از سویی مسئولان هم تصویر مطمئنی از او در ذهن ندارند و از طعنه‌های نیش‌دارش در امان نیستند. دلایل برای قطع همکاری مسالمت‌آمیز طرفین کافی به نظر می‌رسد.