منصورخان که پیشتر وقتی با همین عنوان در استقلال فعالیت میکرد دائم در
تمرینات حضور داشت و آنجا مو را هم از ماست بیرون میکشید، حالا به غایب
همیشگی تمرینات تبدیل شده و هر روز که گزارشی از تمرین استقلال میآید، در
مییابیم که منصورخان در تمرینات حضور نداشته است.
شاید به دلیل شرایط
سنی بشود تا حدودی غیبتهای سرپرست استقلال را توجیه کرد اما وقتی میبینیم
حضور پورحیدری بهعنوان سرپرست در تمرینات استقلال به تعداد انگشتان یک
دست هم نمیرسد به این نتیجه میرسیم که حتما باید در پس پرده اتفاقاتی رخ
داده باشد که او در تمرینات تیمش شرکت نمیکند.
پورحیدری که مرد فعالی
هم بود و به نظر میرسد هنوز هم باشد به دلایل نامعلوم ترجیح میدهد در
تمرینات استقلال شرکت نکند که این تصمیم خود برای استقلال حاشیهساز است و
ذهن را ناخودآگاه به سمتی میبرد که تبعات خوبی برای استقلال ندارد. فصول
قبل را که به یاد بیاوریم برمیخوریم به سرپرستی همچون میرشاد ماجدی که
تماما در خدمت استقلال بود و حتی اموراتی که چندان ارتباطی به موقعیت
کاریاش نداشت را انجام میداد. پورحیدری اما کاملا سیاستی در تضاد با
ماجدی را پیش کشیده و ترجیح میدهد از تمرینات دور باشد که این شیوه کاری
به استقلال لطمه میزند. سرپرست یکی از ارکان مهم یک تیم محسوب میشود و در
واقع نقش پل ارتباطی میان مربیان و با بازیکنان با مدیریت باشگاه را بر
عهده دارد.
بالطبع اگر همین سرپرست از کانون تیم دور باشد و نداند که
در حین تمرینات چه میگذرد نمیتواند انتقال دهنده خوبی برای مدیریت باشگاه
باشد. چنانچه منصورخان که یکی از مفاخر باشگاه استقلال محسوب میشود و در
سلامت کاریاش نیز شک و تردیدی وجود ندارد و از جمله مردان نیک آبیها است،
با مدیریت باشگاه یا دیگر عوامل مشکلاتی دارد باید این موضوع را مطرح و در
حل و فیصله آن اقدامهایی انجام دهد. از پورحیدری انتظار زیاد است.
استقلال
روزهای پرتلاطمی را در لیگ پیش رو دارد که اگر همین منصورخان مانند گذشته
ناظر بر فعالیتها و رفتارهای بازیکنان در تمرینات و بازیها باشد، برآیند
آنچه از استقلال خواهیم دید، بهتر خواهد بود. یک کلام ختم کلام که برای
استقلال داشتن مردی همچون پورحیدری یک موهبت بزرگ است و نباید به راحتی این
دنیای تجربه را از دست داد و مدیران استقلال باید مساعی بیشتری در نزدیکی
با منصور داشته باشند.