در همین یک دهه اخیر، این اتفاق تلخ برای ستاره هایی از کشورهای مختلف رخ داد و دنیای فوتبال را در غم فرو برد. در اینجا تعدادی از این مرگ های غیرمنتظره را مرور می کنیم: مارک ویوین فو جام کنفدراسیون های 2003 در فرانسه، برای همیشه با مرگ این هافبک کامرونی در یادها خواهد ماند. در دقیقه 72 دیدار کامرون مقابل کلمبیا بود که ویوین فو ناگهان روی زمین افتاد و علی رغم تلاش پزشکان، دیگر هرگز بلند نشد. در دیدار بعدی آن رقابت ها بین فرانسه و ترکیه، بازیکنان فرانسه بعد از گلزنی تیری هانری، با اشاره به آسمان، گل شان را به او تقدیم کردند. باشگاه های منچسترسیتی و لانس هم پیراهن های شماره 23 و 17 که ویوین فو در این باشگاه ها به تن کرد را به احترام او بازنشسته کردند. میکلوش فهر دیدار تیمهای بنفیکا و ویتوریا گیمارش در لیگ فوتبال پرتغال وقت تلف شده خود را می گذراند و بنفیکای قرمزپوش تازه با گلزنی فرناندو آلیار یک بر صفر از حریف جلو افتاده بود که میکلوس فهر مهاجم مجارستانی بنفیکا که از دقیقه 60 وارد زمین شده بود، ناگهان نقش زمین شد. بازیکنان حیرت زده دو تیم و گروههای امداد خیلی سریع دور او را گرفتند. هم تیمی های او یا دست به دعا برداشته بودند یا گریه می کردند. داور بازی هم آرام و بهت زده به صحنه نگاه می کرد. طرفداران بنفیکا هم آنقدر بی قراری کردند، تا این که مرگ ناگهانی او به خبر اول ورزش جهان تبدیل شد. این اتفاق فوتبال پرتغال را شوکه کرد و بسیاری از اهالی فوتبال این کشور از جمله ژوزه مورینیو برای ادای احترام به او به ورزشگاه استادیو دا لوز رفتند. بنفیکا پیراهن 29 او را به تالار افتخارات سپرد و وقتی در همان فصل بنفیکا به در لیگ پرتغال به قهرمانی رسید، گروهی از سوی باشگاه به مجارستان رفت و مدال قهرمانی را به والدین فهر تقدیم کردند. آنتونیو پوئرتا فصل 08-2007 لالیگا تازه شروع شده بود که مرگ آنتونیو پوئرتا در دیدار سویا- ختافه، فوتبال اسپانیا را عزادار کرد. در میانه بازی بود که پوئرتا روی زمین افتاد اما با کمک پزشکان ورزشگاه، توانست هوشیاری اش را به دست بیاورد و راهی رختکن شود اما در آنجا بار دیگر از هوش رفت و این بار دیگر برنگشت. بعدا مشخص شد که او هم دچار یک نارسایی قلبی بوده که پیش از آن تشخیص داده نشده بود. چند روز بعد از آن دیدار، سویا در سوپرکاپ اروپا به مصاف میلان رفت و بازیکنان هر دو تیم با پیراهن هایی که روی آن نام پوئرتا نوشته شده بود، وارد زمین شدند. پیراهن شماره 16 او هم به تالار افتخارات باشگاه سپرده شد و قرار شد این پیراهن تنها اگر زمانی پسر پوئرتا عضو سویا شود، به او داده شود. آیتور آنتونیو، پسر پوئرتا، یک ماه بعد از مرگ پدرش به دنیا آمد. دنیل خارکه اسپانیول اردوی پیش فصلش را در فلورانس ایتالیا سپری می کرد که خارکه براثر حمله قلبی درگذشت. هرچند اخبار دقیقی از لحظه مرگ او وجود نداشت اما رسانه های اسپانیایی ادعا کردند او در حال صحبت کردن با همسرش از طریق تلفن بود که دچار حمله قلبی شد. همسر خارکه هم در زمان مرگ او باردار بود. از بین همه کسانی که بعد از مرگ خارکه به او ادای احترام کردند، حرکت آندرس اینیستا بیش از همه در یادها ماند. اینیستا بعد از گلزنی در فینال جام جهانی 2010، نوشته ای که زیر پیراهن اصلی اش داشت، را به نمایش گذاشت:" همیشه در قلب ما می مانی، دنیل خارکه". مائورو موریسینی 14 آوریل 2012 می توانست یک روز خوب برای لیورنو و پیرماریو موروسینی باشد. لیورنو درخانه پسکارا، 2- صفر از میزبان خود پیش بود، ولی این بازی در دقیقه 31 یک تراژدی تلخ دیگر را درفوتبال دنیا رقم زد. هافبک 26 ساله لیورنو به دلیل ایست قلبی روی زمین افتاد و پس از دوبار تلاش برای بلندشدن از جایش بی حرکت روی چمن ورزشگاه پسکارا ماند. این اتفاق در زمان یکی ازحملات پسکارا رخ داد. آنچه مرگ این هافبک جوان را تراژیک تر کرد، داستان تلخ زندگی او در یک دهه آخر زندگی اش بود. زندگی موروسینی از سال 2001 با حوادث تلخ گره خورد. ابتدا مادرش کامیلا، درگذشت و دو سال بعد، او پدرش را نیز از دست داد. اما این پایان مصیبت‌های زندگی این پسرک برگامویی نبود. او که مسوولیت نگهداری از خواهر و برادر معلولش را برعهده داشت، برادرش را نیز از دست داد تا تنها سال‌های پایانی عمرش را با خواهر بزرگ‌تر و معلولش زندگی کند.