مسعود معینی درباره بحث بازی 8 تایی و 6 تایی ها بار دیگر اظهار داشت: من قبلا هم گفتم
که هرگز چنین بازی را به یاد نمی آورم. خیلی از پیشکسوتان استقلال هم این
موضوع را رد کردم. اما ظاهر بر و بچه های قدیمی پرسپولیس حاضر نیستند این
مطالب را بخوانند یا بشنوند.
وی در ارتباط که پرسپولیسی ها مدرک جدیدی
از بازی 9 نفره تیم های استقلال و پرسپولیس در زندان قزل حصار منتشر کرده
اند، گفت: من آن بازی را هم به یاد ندارم. اما اگر فرض را بر این بگذاریم
که این بازی هم برگزار شده و بخواهیم هر روز درباره شان حرف بزنیم آیا دردی
از فوتبال ما دوا می شود؟ من تایید می کنم که ما در ایران و در یک بازی
رسمی یک بار از پرسپولیس با 6 گل شکست خوردیم.
مدافع اسبق استقلال اضافه کرد: اینها آمار
و ارقامی است که در تاریخ ثبت شده و کسی نمی تواند آنها را تغییر بدهد.
مانند دو عنوان قهرمانی استقلال در آسیا که در تاریخ ثبت شده و کسی نمی
تواند آنها را انکار کند. قهرمانی اول هم با گل پیروزی بخش من در ورزشگاه
امجدیه رقم خورد.
معینی در تشریح اتفاقات فینال جام باشگاه
های آسیا در سال 1970 که تیم کشورمان موفق شد نماینده رژیم صهیونیستی را
مغلوب کند، توضیح داد: به خوبی به یاد دارم که فینال جمعه بود و تیم ما در
هتل مارلیک پایین تر از چهارراه سمیه فعلی اردو داشت. مرحوم رایکوف که در
آن سال ها فوتبال ایران را دگرگون کرد صبح بازی تیم را به ورزشگاه نصیری یا
همان حیدرنیا فعلی برد و از ما خواست که در روز مسابقه تمرین کنیم.
پیشکسوت استقلال ادامه داد: بعدها متوجه
شدیم که آن اقدام غیرمعمول رایکوف برای این بود که استرس بازیکنان را از
بین ببرد. چون تمرین ما نیم ساعت هم بیشتر طول نکشید. روز عجیبی بود. آقای
القانیان تمام بلیت های رو به روی جایگاه را برای طرفداران تیم هاپوئل
خریده بود. پس از شروع بازی ما یک گل از حریف خوردیم و عقب افتادیم.
وی یادآور شد: در دقایق پایانی بازی
رایکوف دست به کار عجیبی زد. او علی جباری بهترین بازیکن آن روزهای ایران
را از زمین خارج کرد و مهدی حاج محمد را به میدان فرستاد. کمی مانده به آخر
بازی حاج محمد ضربه کرنرش را روی دروازه هاپوئل ارسال کرد و غلام وطنخواه
که از تیم پیکان یار قرضی ما بود گل مساوی را به ثمر رساند تا بازی به وقت
اضافه کشیده شود.
مسعود معینی خاطرنشان کرد: در دقیقه سوم
وقت اضافی همه چیز زیر و رو شد. من دفاع چپ بازی می کردم و منصور پورحیدری
دفاع راست. آن زمان مدافعان حق جلوکشیدن نداشتند اما در آن شرایط بر روی یک
ضدحمله همه تیم جلو کشیده بودیم. من هم پشت 18 قدم بودم که پورحیدری از
راست توپ را روی دروازه ارسال کرد و مدافع هاپوئل آن را برگرداند.
پیشکسوت استقلال ادامه داد: توپ برگشتی
درست روی سینه من قرار گرفت و من پس از استوپ کردن توپ آن را با زانو پله
کردم و با پای چپ به سمت دروازه ضربه زدم. در واقع توپ اصلا به زمین نرسید و
از بین آن همه مهاجم و مدافع به گوشه دروازه حریف رفت و ما با همان گل
قهرمان باشگاه های آسیا شدیم. به اعتقاد من این قهرمانی برابر تیمی که
بعدها فهمیدیم چه مسائلی پشت پرده آن وجود داشته بسیار باارزش و با اهمیت
بود که خوشحالم گل پیروزی بخش آن را من به ثمر رساندم.