انتظار از این استقلال قهرمانی است

این را اعداد و ارقام می‌گوید که استقلال گران‌ترین تیم لیگ است. تیمی که پیش از فصل تصور می‌شد به لحاظ پرداخت دستمزد یکی از ارزان‌ترین تیم‌های یک دهه اخیر باشد اما برخلاف وعده‌ها و تصورات هرگز تیمی نبود که کمتر از سال‌های پیش هزینه کرده باشد. قیمت این استقلال منهای هزینه‌های ایاب و ذهاب، اسکان، تهیه دارو، هزینه‌های پزشکی بازیکنان، دستمزد ماهیانه کارمندان و... 17 میلیارد و 667 میلیون تومان برآورد شده است. رقمی که در هیچ یک از تیم‌های لیگ برتری هزینه نشده است.

اینکه استقلال گرانقیمت‌ترین تیم لیگ باشد تنها از این منظر که پیش از فصل گفته می‌شد از هزینه‌های جاری کاسته می‌شود تامل‌برانگیز و انتقادبرانگیز است. اگر ابتدای فصل چنین وعده‌های هدفداری داده نمی‌شد همین یک ایراد هم به نحوه هزینه‌کرد آبی‌ها در فصل پانزدهم گرفته نمی‌شد. اساسا استقلال باید اینگونه هزینه کند و پیش‌ترها هم هر کسی که می‌گفت باید از هزینه‌های جذب بازیکن در استقلال کاست منطق درستی نبوده است. اساس تیم‌های مردمی همچون استقلال و پرسپولیس بستن تیمی در حد قهرمانی است و آنها که مدعی بودند از هزینه‌ها می‌کاهند باید قدری با منطق و دوراندیشی چنین اظهاراتی را انجام می‌دادند و البته در عمل نیز هزینه‌های آنچنانی به پای بازیکنان خود نمی‌ریختند.

حال استقلال همانطور که دلخواه دوستدارانش است هزینه کرده و بهره‌مند است از بازیکنان میلیاردی که از این حیث شاید رکورددار هم باشد و باید به انتظارها پاسخ دهد چرا که پیش‌تر و قبل از اینکه اعداد و ارقام از سوی سازمان لیگ منتشر شود، انتظار بود که آبی‌ها در میان 3 تیم بالای جدول قرار بگیرند اما اکنون که هزینه‌ها را مشاهده می‌کنیم و آن را قیاس می‌کنیم با هزینه‌هایی که در تیم‌های صنعتی شده است، به این باور و نتیجه می‌رسیم که استقلال نه تنها باید قهرمان شود، بلکه آنها که می‌گفتند برای کسب سهمیه وارد لیگ شده‌ایم، باید از ادامه این سخنان خودداری کنند چرا که طبیعتا انتظار افکار عمومی از تیمی که بیشترین هزینه‌ها را کرده و در صدر قرار دارد، جز قهرمانی نیست. اگرچه معیار نمی‌تواند فقط هزینه‌ها باشد اما برای استقلالی که برخی مدیرانش در ابتدای فصل پرچم صرفه‌جویی به دست گرفته بودند، انتشار لیست پرداختی‌ها از سوی سازمان لیگ می‌تواند نشانه‌هایی از ریخت و پاش باشد.

ریخت و پاشی پنهان که در میان آن اظهارات پنهان مانده بود. آری، استقلال پرهزینه‌ترین تیم لیگ است. استقلال بازیکنانی را به خدمت گرفته که دستمزدهای آنچنانی دریافت می‌کنند. از مهدی رحمتی که گفته شد در قراردادش نوشته‌اند یک میلیارد و دویست میلیون تومان- که نمی‌دانیم همین قدر است یا نیست- تا کرار جاسم، خسروحیدری- که این یکی هم بحث است در میزان دریافتی‌اش- پروپژیچ، امید ابراهیمی، حنیف عمران‌زاده و ریوالدو. استقلال هرگز در قواره تیمی نیست که تنها انتظار داشته باشیم سهمیه بگیرد. استقلال با ظرفیت‌های موجود باید قادر به کسب عنوان قهرمانی لیگ باشد. البته که تاکنون اینگونه بوده و تیم مظلومی را در میان 3 تیم بالای جدول می‌بینیم اما آنچه در این پنج هفته توی ذوق زد شکست آبی‌ها مقابل ذوب‌آهن مدعی است.

فصل پیش نیز استقلال به سبب باخت‌هایی که در بازی‌های بزرگ به دست آورد از گردونه مدعیان خارج شد. استقلال را در رتبه ششم دیدیم به این دلیل که بازی‌های بزرگ را باخت و در دربی‌ها نیز ناکام محض بود و هیچ امتیازی در این بازی فوق حساس نگرفت. استقلال فصل پیش نیز تیم پرهزینه‌ای بود. تیمی که بازیکنان دلخواه سرمربی‌اش را در اختیار داشت اما در نهایت رتبه‌ای بهتر از ششم را به چنگ نیاورد. توفق آن استقلال محصول بر بازی‌های آسان و نیمه آسان بود و هر چه بازی بزرگ بود را به حریفانش واگذار کرد تا آن نتیجه غیرقابل قبول و نا متعارف به دست آید. حال نیز از استقلالی که مظلومی ساخته و گران‌ترین تیم لیگ محسوب می‌شود انتظار است که لااقل در بازی‌های بزرگ و نیمه بزرگ بازنده میدان را ترک نکند. شکست در اینگونه بازی‌ها که نمونه‌اش را مقابل ذوب‌آهن رویت کردیم استقلال را به همان سرنوشتی دچار می‌کند که فصل پیش دیدیم. کافی است یک باخت دیگر مقابل تیم‌های بزرگ رخ دهد تا چنین سرنوشت مشابهی را در ذهن متصور باشیم.

... و اما پرویزخان مظلومی که این فصل دوباره تکیه می‌زند بر نیمکت آبی ها. مردی که پیش‌تر سایه‌اش لرزه می‌انداخت بر پیکر پرسپولیسی‌ها. مظلومی را همواره پیروز در دربی‌ها دیده‌ایم هر چند که یک باخت تاریخی نیز در کارنامه دارد. سرمربی آبی‌ها باید بداند و آگاه باشد که توقع از گران‌ترین تیم لیگ تنها کسب سهمیه نیست. شاید اگر استقلال او گران‌ترین تیم لیگ نبود می‌شد استقلال را در آن موقعیت دید و به مظلومی که ابتدای فصل مصاحبه کرد و گفت: «‌برای سهمیه می‌جنگیم» حق داد. پیش‌تر نیز و به زمانی که هنوز دستمزدهای بازیکنان رسانه‌ای نشده بود اینطور تحلیل کردیم که برای استقلال همین که سهمیه بگیرد خوب است اما باید اینجا از پرویز مظلومی عذرخواهی کنیم و شجاعانه حرفمان را پس بگیریم. آن روز اگر گفتیم حق با مظلومی است که با این تیم دنبال سهمیه است نمی‌دانستیم که چه ریخت و پاشی به پای بازیکن گرفتن شده است. این همه هزینه برای تیمی که در آسیا هم حضور ندارد، قابل توجه است. حال که استقلال نه درگیر لیگ قهرمانان آسیا است و احتمالا جام حذفی را هم جدی نمی‌گیرد، ‌آیا می‌شود انتظاری جز قهرمانی داشت؟