1) طعم «حقارت» می‌دهد زندگی در آسیا؛ قاره‌ای که سردمداران فوتبالش، دشداشه‌پوش‌های بی‌لیاقتی هستند که لابد اگر به جای آن دامن عربی، شلوار پایشان می‌کردند، نمی‌توانستند بالا بکشندش! به قیافه بن‌همام نگاه کنید؛ کجای قیافه این حضرت والا به فوتبال می‌خورد که حالا انتظار معجزه از او داشته باشیم؟ گند زده‌‌اند به سرتاپای کنفدراسیون فوتبال آسیا و دارند چنان بلایی بر سر این حوزه می‌آورند که تا هزار سال دیگر هم قابل اصلاح نیست. کوس رسوایی‌شان همه عالم را گرفته و صدای عجز و ناتوانی‌شان گوش فلک را کر کرده است. انصافا هم که این دم و دستگاه، سزاوار آن بود که جایزه بهترین فدراسیون را پیشکش ایران، کفاشیان و رفقا کند!
2) سال‌هاست که در همه جای دنیا از رویکرد کنفدراسیون فوتبال آفریقا در برگزاری زمستانی جام ملت‌های این قاره به شدت انتقاد می‌شود. کشورهای اروپایی حاضر نیستند در اوج برگزاری لیگ‌های داخلی‌شان، بازیکنان خود را روانه مسابقات ملی نابه‌هنگامی کنند که خارج از تمامی قواعد و ضوابط فیفا در حال برگزاری است و البته برخی لیگ‌های داخلی کشورهای آفریقایی هم به واسطه کلید خوردن جام ملت‌ها در زمستان، دچار مشکل می‌شوند. به‌رغم این همه نقد و هجوم به رویه نامطلوب و ناصواب آفریقایی‌ها، حالا سران هوشمند AFC که علاقه خاصی به تاسی از همه رفتارهای غلط در سطح جهان دارند، رفتار همتایان خود در قاره سیاه را الگو قرار داده‌اند و قصد دارند جام ملت‌های 2011 آسیا را در زمستان قطر برگزار کنند! گرمای سوزان تابستان این کشور آسیایی، احتمالا بزرگترین توجیه دار و دسته بن‌همام برای کوچ دادن تاریخ بازی‌ها به سمت زمستان است؛ منطق ابلهانه‌ای که قطعا مشکلات فراوانی را به دنبال خواهد داشت و غیر از به بحران کشاندن لیگ‌های داخلی کشورهای درگیر، پای لژیونرها را هم از این تورنمنت قاره‌ای دور می‌کند. این اما، همه شاهکارهای سردمداران AFC نیست.
3) این روزها بحث‌های فراوانی در مورد انتخاب بهترین بازیکن سال آسیا درگرفته است. دوباره AFC لیست خنده‌داری از کاندیداهای کسب این جایزه را منتشر کرده؛ فهرستی که بیش از هر چیز دیگری، موجبات هرچه بیشتر به سخره کشیده شدن دودمان تشکیلات کنفدراسیون فوتبال قاره را فراهم کرده است. با ابتکار مسوولان جدید AFC، چند سالی هست که بهترین بازیکن سال آسیا را صرفا از بین فوتبالیست‌های شاغل در خاک قاره انتخاب می‌کنند تا ستاره‌های سرشناسی مثل ناکاتا، پارک و نکونام حتی در فهرست اولیه نامزدها هم جایی نداشته باشند! حتی شنیده می‌شود یکی از شرایط اصلی بازیکنی که به عنوان بهترین در قاره انتخاب می‌شود، آن است که در روز اهدای جوایز، بتواند در مقر انجام مراسم حضور فیزیکی داشته باشد! اتخاذ همین ترفند‌ها باعث شده است یکی از معدود مناسبت‌های جذاب قاره‌ای در گذشته‌ای نه چندان دور نیز کاملا از بین برود و جایزه‌ای که پیش‌ترها به سوپراستارهایی نظیر کریمی، دایی، عزیزی و ناکاتا تعلق می‌گرفت، حالا در دسترس امثال حمدالمنتشری و سرور جباروف که شاید حتی اقوام نزدیک‌شان هم آنها را نشناسند(!) قرار بگیرد. پرواضح است که بازیکن برتر امسال هم شاهکاری شبیهاند، به قبلی‌ها است که خبر گزینش‌اش، تنها می‌تواند موج تبلیغات منفی بزرگی علیه فوتبال آسیا در سطح جهان راه بیندازد. شما اگر بشنوید بازیکنی از ماینتس آلمان یا ویگان انگلیس مرد قاره فوتبال اروپا شده، در مورد آنها چه فکری خواهید کرد؟
4)گاهی هیچ حرفی برای گفتن نیست. در شرایطی که یک مشت «خرفت» عنان کار را در آسیا به دست گرفته‌اند، ای کاش فوتبال ما هم به جایی می‌رسید که مثل کره و ژاپن، کاملا خرجش را از AFC جدا کند؛ چنان که حتی در مرحله نهایی جام ملت‌های آسیا نیز مشتی جوان را در قالب تیم‌ملی به میدان بفرستد.