سرمربی جوان تیم فوتبال بارسلونا با تیمش فاتح لالیگا شد و این مهم البته چندان هم دور از انتظار نبود.
با
کمی اغراق شاید بتوان نوشت که با وجود ابرستاره ای مثل مسی، هر تیمی حق
دارد مدعی مطلق قهرمانی در هر لیگی باشد، این موضوع را به حضور ستارگانی
فراموش ناشدنی چون ژاوی، پیکه، سوارس، نیمار و اینیستا اضافه کنید تا به
بیش از 6 میلیون کاربر اینترنتی در جنوب شرقی آسیا درباره شرط بندی نجومی
درمورد قهرمانی بارسلونا از همان ابتدای فصل، حق بدهید.
کسانی
که ارقامی بیش از دارایی کل زندگی خود را در قماری تاسف برانگیز شرط بندی
کرده بودند، درباره مسی به چیزی بیش از یک عشق جنون آمیز پایبند بوده و
هستند و این «مسی» در سراسر جهان هواداران دو آتشه کم ندارد.
بارسلونا
با داشتن مربی کاربلدی چون انریکه و این بازیکنان بزرگ در شرایطی که رئال
مادرید، والنسیا، اتلتیکومادرید و حتی اتلتیک بیلبائو نیز فصلی باشکوه را
تجربه می کردند، به قهرمانی رسید و این قهرمانی از این نظر بسیار ارزشمند
بود و هست.
لوئیس
انریکه ششمین مربی تاریخ باشگاه بارسلونا است که در اولین سال حضورش به
عنوان سرمربی فاتح لالیگا شده و قهرمانی با این تیم بزرگ را تجربه کرده
است.
اولین مربی تاریخ بارسلونا که موفق شد در اولین حضورش در این سمت، فاتح لالیگا باشد، خوسه سامیتیر ویلالتا
بود (فصل 45-1944)، او در سال 1972 درگذشت و نزد هواداران قدیمی و دو آتشه
بارسلونا به مرد کم حرف معروف است، مربی که خیلی کم حرف می زد و برخی
بازیکنان وقت بارسلونا به کنایه می گفتند که هرگز صدایش را نشنیده اند!
تری ونبلز
(فصل 85-1984) دیگر مربی تاریخ بارسلونا بود که در زمان خود تا حد توان،
پایه های فوتبال انگلیسی را در قلب لاماسیا تزریق کرد و البته کار بدی هم
نکرد، او سیستم بازی مستقیم را با سیستم پاسهای کوتاه مورد علاقه خود ترکیب
کرد و حاصل آن یک بارسلونا باشکوه بود. او در اولین سال حضورش در سمت مربی
با بارسلونا به قهرمانی در لالیگا رسید.
سومین مربی تاریخ بارسلونا که او هم در اولین سال حضورش قهرمانی را تجربه کرد، کسی نبود جز لوئیز فن‌خال
هلندی (فصل 98-1997) که کمبود رنگ نارنجی در بارسلونا را جبران و مکتب
آژاکس را به غایت زیبا و حرفه ای در لاماسیا و بارسلونا وارد کرد.
پپ گواردیولا
(فصل 09-2008) چهارمین سرمربی موفق بارسلونا بود که با ورودش به این تیم
به قهرمانی رسید و موجی از شادی را به شهر ساکت بارسلونا هدیه داد، شهری که
با رایکارد به اوج رسیده بود اما اتفاقا با همان رایکارد به روزهای تلخ هم
رسیده بود و گواردیولا به واقع منجی بارسلونا لقب گرفت.
پس از پپ، این تیتو ویلانووا
(فصل 13-2012) بود که به عنوان پنجمین سرمربی تاریخ بارسلونا در اولین سال
حضورش به قهرمانی رسید و از این نظر، این مربی فقید هم در تاریخ باشگاهش
جاودانه شد.
و این بار، لوئیس انریکه
(فصل 15-2014) مرد جوانی که روزگاری یاغی بارسلونا لقب گرفته بود، در
سالی که به گفته خودش در بهترین حالت به کسب سهمیه اروپایی و حضور در جمع
چهار تیم برتر لیگ قهرمانان اروپا را پیش بینی می کرد به قهرمانی در لالیگا
رسید و خود را در آستانه قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا می بیند. این
یعنی اوج موفقیت برای مرد جوان و خوش فکری که به مرام باشگاهش پایبند بوده
و راه رفته بزرگانی چون ویلانووا و گواردیولا را به فروتنی و تایید
عظمتشان طی کرد و ادامه داد.