دلیل این حرف آن است که آبی ها در سه هفته به پایان فصل در مورد جانشینان
امیر قلعه نویی حرف می زنند اما سوال این است که مگر ژنرال به سمت در خروجی
می رود؟! یا اصلا کسی مگر در خروج را به او نشان داده که این همه در بین
آبی ها حرف از سرمربی است؟ واقعیت این است که آبی ها هنوز به پایان فصل
نرسیده به انتخاب سرمربی فصل بعد فکر می کنند! اگرچه اعضا هیات مدیره و یا
مدیرعامل از امیر حمایت می کنند اما حتی آنها هم در جلسات شان در مورد این
موضوع اندیشیده اند. حالا مساله این است که چه سناریوهایی برای فصل بعد آبی
ها خوب هستند و اصلا هواداران با چه گزینه ای بر روی نیمکت شان برای فصل
بعد کنار خواهند آمد؟ اصلا مدیران به چه گزینه ای فکر می کنند؟ و سوال آخر
اینکه چه گزینه هایی به نیمکت استقلال می اندیشند؟ که البته این سوال آخری
شاید تعیین کننده هم باشد!
به هر حال به نظر می رسد شرایط استقلال برای فصل بعد خارج از حال های زیر نباید باشد مگر آنکه راه حل بهتری به وجود بیاید:
حالت نخست: ژنرال ؛ مساله این است!
گزینه همیشه ثابت نیمکت استقلال برای فصول اخیر بدون هیچ تردیدی امیر
قلعه نویی است. مردی که کارنامه اش را به هیچ عنوان نمی توان کتمان کرد.
کارنامه ای که هر وصله ای به آن بخواهید بچسبانید نمی توانید قهرمانی هایش
را نبینید. پس وقتی چنین شد ، جناب ژنرال هواخواهان خود را پیدا می کند
درست مثل علی پروین در پرسپولیس که هواداران سنتی خود را همیشه به همراه
دارد. همان هایی که برایش روز شمار بازگشت گذاشتند تا به استقلال برگردد.
امیر برگشت بدون هیچ دستاوردی در طی دو سال! حتی مجوز آسیا را هم نگرفت! می
گویند از تعداد هوادارانش کاسته شده ، البته می گویند و گناهش گردن راوی
ولی او هنوز هواخواهان خود را دارد. پس بعید نیست بماند ، بماند تا پس از 3
سال به یک جامی برسد یا حداقل سهمیه آسیا را کسب کند.
نکته مهم در خصوص امیر قلعه نویی آن است که اگر او از استقلال برود چه
تیمی را می تواند بگیرد؟ تقریبا هیچ تیم بزرگی باقی نمانده! پرسپولیس که
کلا نمی تواند برود ، تونی که در تبریز عشق می کند ، فرکی در اصفهان جایش
سفت است ، اسکوچیچ که در فولاد اصلا تمدید کرد ، ذوب آهن یحیی را ول نمی
کند مگر اتفاق خاصی بیفتد و ... محتمل ترین گزینه می شود سایپا که البته
تجربه نشان داده ، ژنرال تیم های بی تماشاگر را دوست ندارد. پس باید باور
کرد که امیر قلعه نویی برای نیمکت فصل بعد استقلال ، احتمالا (توجه داشته
باشید که احتمالا) بی میل نخواهد بود!
حالا این از آن حالت هایی است که گزینه ها به نیمکتی می اندیشند و
البته این اندیشه تاثیر گذار هم هست. باید دید امیر و دار و دسته چقدر می
توانند مدیران آبی را قانع کنند. مدیرانی که شاید هم اکنون در راه باشند.
باید دید!
حالت دوم: سایه پرویز در آینه آبی!
از وقتی بیکار شده ، خیلی منتظر مانده است. پیشنهادهایی داشته ولی
ترجیح داده که بیرون بنشیند. پرویز کسی است که نوستالژی 4 با او شکل گرفت
اما همان زمان که این نوستالژی را می ساخت ، هواداران کمتر به او علاقه
نشان می دادند البته گروهی بر آنند که دست هایی سکوها را هدایت می کردند که
هیچ وقت کسی نتوانست آن را اثبات کند. حالا مردی که فصل پیش با مس کرمان
نتوانست در لیگ برتر بماند ، گزینه است که هواداران به او می اندیشند.
البته بخشی از سکوها که شاید چندان تاثیری هم نداشته باشند. باید دید!
حالت سوم: ... روز مانده به بازگشت داش علی منصوریان!
این شعار برخی از هواداران آبی است که برای مرام و معرفت او دل شان تنگ
شده! ولی مرد موفق نفت تهران ، در استقلال هم موفق خواهد بود؟ همه تردید
دارند چون استقلال و شرایطش با نفت و شرایطش اصلا قابل قیاس نیستند. در نفت
همه چیز سر جای خودش قرار دارد. در نفت تهران مدیریت ثبات دارد. کمیته فنی
قوی وجود دارد. شاکله باشگاه درست است. اینجا اصلا باشگاهی نیست ، آبیها
تیمداری می کنند. حالا علیرضا منصوریان بیاید موفق خواهد بود یا مثل دوره
ای که در پاس همدان بود ، ناموفق خواهد شد؟ اصلا چه تضمینی وجود دارد که او
مثل یحیی گل محمدی و علی دایی که در پرسپولیس سوختند، سوخته نشود؟ پرویز
مظلومی هنوز معتقد است که سکوهای هدایت شده نگذاشتند او کارش به سرانجام
خوبی برسد حالا اگر همان سکوهای هدایت شده برای منصوریان وجود داشتند چه؟
البته منصوریان محبوبیتش به شدت زیاد است و هواداران دوستش دارند ولی
فراموش نکنیم در استقلال هیچکس به اندازه مرحوم ناصر حجازی محبوب نبود.
وقتی او نتیجه نگرفت هواداران حتی او را تحمل نکردند.
به هر حال منصوریان گزینه ای است که شاید خودش به نیمکت آبی علاقمند
باشد ولی اگر نفت به دور دوم آسیا صعود کند ، حاضر به جدایی از زردهای
تهرانی خواهد بود؟ باید دید!
حالت چهارم: فرهاد + خارجی = محبوبیت + علم
نگاهی به نیمکت پرسپولیس بیندازید: برانکو ، مربی است که نامدار هست
اما در کنارش کریم باقری قرار گرفته است. اگر خود برانکو می خواست با پیام
صادقیان برخورد کند چنان شری به پا می شد که آن سرش ناپیدا بود. همانطور که
درخشان این کار را کرد و تاوانش را هم پس داد اما کریم باقری وقتی پا پیش
بگذارد حتی هوادار هم حق را به آقا کریم می دهد!
حالا این نمونه در استقلال جواب خواهد داد اگر فرهاد مجیدی در کنار یک
مربی خارجی خوب بنشیند؟ برخی معتقدند که فرهاد با آنکه محبوب است اما مربی
خوبی نیست و یا حداقل از او نمی توان توقعات یک دستیار را داشت اما
محبوبیتش به مربی خارجی کمک می کند هم برای کنترل سکو و هم برای کنترل
نیمکت و بازیکنان. در واقع این گزینه ای است که می گویند مدیران آبی به آن
می اندیشند که تاثیرگذاری این مدیرانی که در راهند بسیار زیاد است. باید
دید!
***
به هر حال اینها گزینه های محتملی هستند که روی میز آبی وجود دارند.
اینکه اینها بشود یا نه و اصلا گزینه دیگری بشود باید صبر کرد اگرچه
هواداران آبی صبر ندارند و می خواهند پیش از پایان فصل تکلیف فصل بعد تیم
شان معلوم باشد