حضور گلرهای ایرانی در تیم‌های باشگاهی خارجی سابقه‌ای به وسعت قرن دارد!
1. گلر سوئیسی‌ها
94 سال قبل، حسینعلی خان سردار (خان خانان سرداری) به تیم «سروت ژنو» در
سوئیس رفت. خان سردار قبل از پیدایش فوتبال باشگاهی در ایران، چنین موفقیتی
یافت! او حتی در سال 1921، از دروازه تیم‌ملی فوتبال سوئیس برابر تیم‌ملی
فرانسه مراقبت کرد. خان سردار در سال 1303 به ایران برگشت و گلر تیم کلوب
ایران اولین باشگاه رسمی فوتبال در ایران شد. او در سال‌های دهه 10و 20
زمانی که مرحوم صدقیانی مربی اول و بزرگ فوتبال تیم‌ملی و تیم منتخب تهران
بود مسوولیت دستیاری او را عهده‌داری بود.
2. رقیب حجازی
در سال 1348، رایکوف سرمربی وقت تیم‌ملی، عزیز اصلی و فرامرز ظلی را از
دروازه تیم‌ملی بازنشسته کرد و به‌جای دعوت از هادی طاووسی، اکبر مالکی،
کیوان نیک‌نفس، مهدی کشاورز و فرهنگ بادکوبه، حجازی و عسگرخانی جوان را به
تیم‌ملی دعوت کرد.
در بازی ایران ـ ترکیه در جام سنتو 1969، قرار بود حجازی در نیمه اول و
عسگرخانی در نیمه دوم برای تیم‌ملی بازی کنند. حجازی در 28 دقیقه اول 4 گل
خورد. عسگرخانی بین دو نیمه در رختکن و در گوش حجازی گفت: ناصر، نیمه دوم
خودت بازی کن، من بازی نمی‌کنم تا بین من و تو، فقط یکی خراب شود! اما
حجازی در نیمه دوم عالی کار کرد و 11 سال گلر اول تیم‌ملی ماند. عسگرخانی
که در پرسپولیس هم مثل تمی ملی جایش تنگ شده بود در سال 52 به السالمیه
کویت رفت و اولین لژیونر ایرانی در جمع کشورهای عرب شد و سال 54 به عنوان
گلر ابومسلم به فوتبال ایران برگشت.
3. نیمه منچستر
در سال 56 منچستریونایتد در تهران، تیم‌ملی را در یک دیدار دوستانه دید زد و
حجازی را پسندید. در جام‌جهانی 1978، ایران در سه بازی 8 گل خورد اما همه
دیدند که از 8 گل،4 گل از روی نقطه پنالتی و شاهکار اشتباهات مدافعان بود و
یک گل دیگر را هم آندرانیک اسکندریان به خودمان زد! حجازی را در سال 58
برای بازی با منچستریونایتد خواستند، اما با منچستر تمرین کرد. مردان
منچستر، او را پسندیدند، او به ایران برگشت اما وضعیت به‌هم‌ریخته مناسبات
اجتماعی در ورزش باعث شد او به یک ITC خشک‌وخالی دست پیدا نکند و دست‌خالی
ماند و به استقلال برگشت. او از سال 55 تا 58 را در شهباز گذرانده بود.
باشگاه منچستر بعد از مرگ حجازی، فقدان او را تسلیت گفت.
4. گلر ملی در بنگلادش
رفتارشان، باعث سرخوردگی ناصر حجازی 37 ساله شده بود. حجازی، دلگیر از
رفتار مسوولان استقلال به بنگلادش رفت. در تیم محمدان تست داد و گلر سوم
این تیم شد. بنگلادشی‌ها به رزومه او، نگاه کردند. گلر ایران در جام‌جهانی 8
سال قبل! رفته‌رفته حجازی، احترام پیدا کرد و گلر اول شد و سپس سرمربی این
تیم و در نهایت مرد اول فوتبال در کشور بنگلادش و فوتبال محمدان شد.
5. نیما نکیسا، فرار از عابدزاده
نیما نکیسا در اوج رقابت با عابدزاده در تیم‌ملی و پرسپولیس سال‌های 73 تا
77، در 23 سالگی با رفتن به کاوالای یونان جا خالی داد. وقتی داود فنایی در
کوتاه مدت، رقیب و ذخیره عابدزاده شد، همه فهمیدند نکیسا برای خودنمایی
نیاز نداشت به یونان برود و در بهترین سنین فوتبال خود دروازه تیم‌ملی را
برای غلامپور، برومند، طباطبایی و بعدها فنایی و میرزاپور جا بگذارد!
6. فرشید کریمی و محمد محمدی
2 گلری که حالا هر 2، 39 ساله هستند و در بهترین تیم‌های ایران گلر
بوده‌اند، واپسین روزهای عمر فوتبال خود را در یک تیم آمریکایی زیرنظر
داریوش یزدانی سپری کردند. اسم تیم نیمه‌حرفه‌ای این 2 .... بود.
7. علیرضا حقیقی، جدی‌ترین گزینه
به روبین کازان رفت و قرضی به پرسپولیس برگشت اما حکایت از 12 روز مانده به
جام‌جهانی 2014 جدی شد. زمانی که او گلر اول تیم‌ملی شد و حالا در پنافیل
پرتغال و نگاهی به تیم‌های بزرگتر ...
* داوری هم در گراس هاپرز است، حتی اگر او را به عنوان گلر ـ لژیونر تیم‌ملی به حساب نیاوریم.