پورعلی گنجی درباره آسیب دیدگی شدیدش می گوید:« رفته بودیم بازی را ببریم. دقایق ابتدایی بازی روی یکی از ضربات ایستگاهی جلو کشیدم تا گل بزنم. به هوا پریدم اما دروازه بان حریف خیلی خطرناک سمت من آمد و با آرنج به سر من کوبید. ضربه او به قدری شدید بود که برای دقایقی بازی را متوقف کردند. پزشک تیم مرا به خارج از زمین بردند تا مداوایم کنند. کادر فنی گفت می توانی ادامه بدهی که من هم گفتم چرا که نه. بازی کردم، چون می خواستم تیمم ببرد و سه امتیاز را کسب کند. برگشتم زمین و برای دقایقی توانستم بازی کنم اما بعد خودم هم نفهمیدم که چه شد!»
مرتضی روی زمین افتاد. آن هم با حالتی وحشتناک. خودش می گوید:« چند دقیقه بازی کردم و یکهو دیدم که چشمم سیاهی می رود. مثل جنازه روی زمین افتادم. آمبولانس آمد و مرا از زمین بیرون بردند. اینها را برایم تعریف کرده اند، چون خودم چیزی نمی دیدم. به بیمارستان که رسیدم کمی حالم بهتر شد. موهای پست سرم را از ته تراشیدند و 5،6 بخیه زدند. نزدیک بود بمیرم اما خیلی به خیر گذشت . یک بار از ناحیه کتف آسیب دیدم و این بار از ناحیه سر. امیدوارم دیگر اتفاقی برایم رخ ندهد و بتوانم برای تیان جین بازی کنم و مثمر ثمر باشم. »
کادر فنی و بازیکنان تیان جین هم به مرتضی دلداری دادند. او در این مورد می گوید:« بعد از پایان بازی ، بازیکنان و کادر فنی تیان جین به بیمارستان آدند و دلداری ام دادند. می گفتند اتفاقی نیفتاده و این برد تقدیم به تو. من هم از محبت شان تشکر کردم و همراه آنها به هتل رفتم. فقط خیلی خوشحالم که این بازی را بردیم و چند پله در جدول صعود کردیم. »
آیا مرتضی پور علی گنجی به بازی بعدی تیان جین می رسد؟ او در جواب می گوید:« فکر نمی کنم. چون سرم خیلی درد می کند. دوست دارم بازی کنم اما پزشکان تیم و کادر فنی باید صلاح ببینند. من همیشه سعی کرده ام برای تیمهایی که بازی می کنم تمام انرژی ام را بگذارم و تلاشم را برای موفقیت شان انجام بدهم. تیان جین هم از این قاعده مستثنی نیست. من یاد گرفته ام که برای تیمهایم با تعصب بازی کنم و به همین دلیل باید ببینم کادر فنی چه نظری درباره بازی ام در هفته بعد دارد. اگر تصمیم بگیرند که بازی کنم با همین سر شکسته هم به میدان می روم. »