اتفاقی که شاید خیلی پیشتر از
اینها منتظرش بودیم، افتاد. بالاخره کی روش تصمیم گرفت برود و رئیس
فدراسیون فوتبال هم، به صورت علنی خبر نماندن کی روش را چاشنی خنده هایش
کرد و امروز به طور رسمی رفتن کی روش را رسانه ای کردو حتی خبر از جایگزینی
سرمربی جدید داد.
بعد از جام جهانی و بازگشت به ایران، هیچوقت رابطه کی روش و مقامات ورزش
ایران گرم نشد، رفته رفته که صحبت از تمدید قرارداد وی می شد، مصاحبه های
جسته گریخته ای از آقای وزیر می دیدیم که نشان از، از رو بستن شمشیر داشت،
حتی بعد از توافقات فدراسیون با کی روش، حرفهایی شنیده می شد که گویی
فدراسیون فوتبال، زیر نظر وزارت ورزش اداره نمی شود، وزیر چیزی می گفت و
کفاشیان حرف دیگری. مبلغ قرارداد کی روش، بازیکنان سرباز، اردوهای تیم ملی،
رقابتهای تدارکاتی و ... موضوعاتی بودند که به خاطرشان، هر از گاهی طرفین
یکدیگر را می نواختند، زمان جام ملتهای آسیا فرارسید و طبق معمول، آشتی
جمعی مقطعی صورت گرفت و اختلافات وزیر ورزش و سرمربی تیم ملی که رسانه ای
شده بود، آتشی شد که رفت زیر خاکستر.
بعد از جام ملتها و عدم توفیق تیم ملی، نجواها دوباره شروع شد، البته از
قبل جام ملتها هم از سونامی عظیمی حرف زده می شد که محکم ترین ها را از
جایشان تکان می داد، مردم که با خیال راحت از ادامه قرارداد با کی روش حرف
می زدند دیدند که بندهای موجود در آن آنقدر زیاد که با گرم و سرد شدن هوا
هم یکی از طرفین می تواند توافقات را بر هم بزند، صحبتها و مصاحبه ها گر می
گرفت و علیه یکدیگرعنوان می شد تا اینکه تیر خلاص را مرد پرتغالی با عدم
توافق نسبت به حضور جهانبخش و آزمون در اردوی تیم ملی زد. کی روش شدیدا
معتقد است به دلیل حضور در مقدماتی جام ملتها و بازی های سخت تیم ملی، حضور
این دو بازیکن در اردوی تیم ملی امید منطقی نیست و طرف مقابل هم سعی کرد
از مصاحبه ها را کم کند، چرا که به نظر می رسید، بهترین دستاویز را به دست
آورده است و گذاشتند آخرین میخ بر تابوت کی روش، توسط خودش زده شود.
در آخرین روز سال خبری می شنویم مبنی بر عدم ادامه حضور کی روش که البته
علی کفاشیان هم آن را تائید کرد، باید منتظر ماند و دید درادامه سونامی راه
افتاده در فدراسیون فوتبال سومین آدم قدرتمند(پس از آیت اللهی و نبی) هم
به کنار می رود و یا نه، یکی از آن اتفاقات دقیقه نودی خاص فوتبال ما به
وقوع می پیوندد و مرد پرتغالی بازهم می تواند در منطقه فنی تیم ملی ایران
بایستد و شاید بین دو نیمه، کنار زمین منتظر داورهای بازی های ایران و یا
مربیان حریف بماند و برایشان رجز بخواند.