سفر تیم‌ملی به استرالیا برای حضور در جام ملت‌های آسیا و تعطیلی 50 روزه رقابت‌های لیگ برتر خیلی به ضرر استقلال تمام نشد.
در
واقع از این فرآیند استقلال متضرر نشد چرا که این تیم در اردوی کیش به
خوبی تمرین کرد. استقلال حتی در غیاب ملی‌پوشانش توانست به خوبی تمرین و
بازی‌های تدارکاتی‌‌اش را برگزار کند. کاملاً مشخص بود که کادرفنی استقلال
برای این تیم در تعطیلات برنامه دارد. به خوبی می‌شد حس کرد که این کادرفنی
از عملکرد استقلال در نیم‌فصل نخست رضایت نداشت.
در ترکیب استقلال -
در قیاس با نیم‌فصل اول- تغییراتی لحاظ شد. آندرانیک تیموریان از گردونه
خارج شد و به جای او استقلال با یک هافبک دفاعی - امید ابراهیمی- شروع به
بازی کرد. سپس رضا عنایتی تحرک تازه‌ای به خط حمله استقلال داد. بله عنایتی
در این سن و سال این کارکرد را برای تیمش داشت، اگرچه به نظر می‌رسد که او
یک مهاجم 90 دقیقه‌ای نیست اما دوندگی‌های آرش برهانی و جوانی و طراوت
سجاد شهباززاده گاهی وقت‌ها به عنایتی اجازه تنفس در زمین می‌دهد. استقلال
در تعطیلات لیگ، تیمی بیکار نبود. استقلال استراحت نکرد و خودش را به
بی‌خیالی نزد. استقلال در این تعطیلات کار کرد و مزد آن گرفت جان برادر که
کار کرد.
وقتی نیم‌فصل دوم آغاز شد و استقلال در بازی اول به میدان
رفت، کاملاً می‌شد تغییر و تحول را در این تیم دید. استقلال 9 امتیاز طی سه
هفته گرفت. امتیازهایی که نمی‌توانیم ادعا کنیم حق این تیم نبود. استقلال
با همین کیفیتی که از رقابت‌های لیگ سراغ داریم، به مصاف حریفانش رفت اما
با هوشیاری و تیزبینی خاصی در این بازی‌ها به 9 امتیاز رسید.
روند
هجومی و امتیازگیری استقلال اما در دیدار با گسترش فولاد قطع شد و لیگ هم
به دلیل رقابت‌های لیگ قهرمانان، به محاق رفت. حالا سؤال این است؛ استقلال
این 12 روز تعطیلی را چگونه سپری می‌کند؟ استقلال چگونه تمرین می‌کند و
چقدر همان روند رو به رشد نیم‌فصل دوم را حفظ می‌کند؟ به نظر می‌رسد که
استقلال روی دور امتیازگیری افتاده است اما تا 15 اسفند ماه و در روزی که
به مصاف نفت مسجد سلیمان می‌رود چه خواهد شد؟ استقلال آیا بهتر می‌شود یا
در توهم تساوی با گسترش می‌ماند؟ تجربه نشان داده استقلال استاد استفاده از
تعطیلات لیگ است. باید ببینیم این تیم این بار چه خواهد کرد؟