عنوان این مطلب به طور حتم شما را به یاد اتفاقات گذشته در ورزش و فوتبال
جهان می‌اندازد؛ اتفاقاتی که سبب شد خیلی از بزرگان فوتبال جهان و به ویژه
آلمانی‌ها صدای‌شان درآید و پای سپ بلاتر، میشل پلاتینی و بسیاری از
دست‌اندرکاران فیفا وسط کشیده شود؛ اعطای میزبانی جام جهانی 2022 به قطر که
صدای اغلب کشورها را درآورد و هنوز هم پرونده تبانی و لابی آن مفتوح است!
البته
در این مجال قصد نداریم به بحث میزبانی جام جهانی 2022 بپردازیم زیرا نه
ما رقیب قطر برای برگزاری چنین مسابقات معظمی هستیم و نه اساساً قادر به
میزبانی می‌باشیم اما آنچه این مطلب را به درازا می‌کشاند داستان همیشگی و
خطرناک نفوذ کشورهای عربی در کنفدراسیون فوتبال آسیا و زد و بندهای پنهانی
است.
تجربه نشان داده که قطری‌ها پس از میزبانی ناحق خود در جام
جهانی 2022 به هر دری می‌زنند تا خود را شایسته برگزاری چنین مسابقات بزرگی
بدانند و در این راه از قربانی کردن هیچ فرد و کشوری ابایی ندارند! از
شیوه‌برداری در ساخت و ساز استادیوم‌های ورزشی بگیرید تا تلاش غیر ورزشی
برای صعود به جام جهانی و همه و همه نشان از خطرناک بودن این تیم دارد.
آنچه مسلم است حذف تیم ملی قطر آن هم در مرحله اول جام ملت‌های آسیا
می‌تواند میزبانی این کشور در جام جهانی را از قبل هم بیشتر زیر سؤال ببرد.
چگونه کشوری که از صعود به مرحله دوم مسابقات قاره خود عاجز است می‌تواند
میزبان جام جهانی با آن عظمت باشد؟! در چنین شرایطی این کشور عربی ممکن است
هر تحرکی برای حذف نشدن داشته باشد ولو به قیمت قربانی کردن تیم ملی ایران
با آن همه طرفدار!
متأسفانه در این فوتبال رویکرد مسئولان این است
که همه چیز را به شوخی بگیرند و از کنار چنین هشدارهایی بی‌تفاوت بگذرند.
نگارنده هنوز فراموش نکرده است وقتی در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی ایران
و کره جنوبی، در گفت‌وگو با کارلوس کروش بحث تبانی احتمالی قطری‌ها را
پیش کشیدم چگونه با تعجب و نگاه شماتت‌بار(!) یکی از دست‌اندرکاران
فدراسیون فوتبال مواجه شدم که آخر این هم سؤال بود پرسیدی؟! کدام تبانی؟!
کدام لابی؟! قطری‌ها با ما دوست و همسایه هستند و قول داده‌اند با تمام
قدرت برابر ازبکستان ظاهر شوند و الخ!
آن روز لبخندی زدم و خیلی با
این دوست گرامی جر و بحث نکردم اما روز بازی با ازبکستان خیلی‌ها به چشم
دیدند همان قطری‌های دوست و برادر(!) چگونه چپ و راست از حریف گل
می‌خوردند تا جلوی صعود ایران به جام جهانی را بگیرند. پس از آن اتفاق دیگر
به روی طرف نیاوردم ولی خوش‌خیالی مسئولان فدراسیون فوتبال ایران برای
همیشه در ذهنم باقی ماند.
حالا هم در یک کلام می‌خواهیم بگوییم به
قطری‌ها اعتمادی نیست. نفوذ آنها در AFC، کمیته داوران کنفدراسیون فوتبال
آسیا و... نگران‌کننده است و امیدواریم شرایط به گونه‌ای در این بازی رقم
بخورد که کارلوس کروش و شاگردانش با کمترین دردسر مقابل تیم ملی قطر مواجه
شوند البته فقط امیدواریم!