فردوسی‌پور در سخنرانی‌اش در این همایش به نکات مختلفی اشاره کرده است که در ذیل می‌آید:
مربی ایرانی سطح بالا کجاست؟
همانطور که از لژیونرها لذت می‌بردیم، از حضور مربی ایرانی در سطح بالا هم
لذت خواهیم برد. شناسنامه اصلا معیار خوبی نیست. ایرانی یا خارجی بود متر
مناسبی برای سنجش مربیان نیست. راحت مدرک دادن به مربیان در ایران حفاظی که
برای مربیان خارجی وجود دارد از بین میبرد.
منصوریان خوشحالمان می‌کند
همه از اینکه امثال منصوریان وارد عرصه مربیگری شده‌اند و موفق هستند خوشحال هستیم.
روابط پشت پرده
نکته تاسف‌برانگیز این است که روابط پشت پرده باعث می‌شود مربی ناموفق باز هم تیم داشته باشد.
مربیان ما لژیونر نمی‌شوند
چرا نباید مربیان ایرانی در کشورهای آسیایی مربیگری کنند؟ پاسخ به این سوال
کاملا روشن است و می‌فهمیمم چرا مربیان ما لژیونر نمی‌شوند. باید ببینیم
در کشورهای صاحب فوتبال چطور به مربیان مدرک مربیگری داده می‌شود و آن را
روند داخلی مقایسه کنیم.
انگلیسی یاد بگیرید
مربیان بزرگ دنیا به مخاطبان خود اهمیت می‌دهند و برای پیشرفت تلاش
می‌کنند. چه اشکالی دارد مربیان ایرانی هم روی زبان انگلیسی کار کنند. این
کار باعث می‌شود کانال باز شود و مربی‌های ما هم بتوانند از ایران بروند.
به مربیان جوان اعتماد نمی‌شود
گزینه‌های داخلی ما برای مربیگری تکرارشونده هستند و سیستم فوتبال ما به
مربیان جوان اعتماد نمی‌کنند. میزپرستی مدیران ما باعث شده به مربیان جوان
اعتماد نشود.
خارجی‌ها بیشتر رای می‌آورند
مردم همیشه در نظرسنجی‌های برنامه 90 به مربی خارجی رای می‌دهند. خود مربیان باید ببینند چرا این مسئله به وجود آمده است.
مربیان از رسانه استفاده می‌کنند
مربیان ما مصاحبه‌های شبیه بهم انجام می‌دهند اما رابطه مربی و رسانه در
کشورهای صاحب فوتبال دو طرفه و مناسبت است. مربیان در آن کشورها همیشه
پاسخگو هستند. مربیان در ایران از رسانه‌ها استفاده می‌کنند تا فضای عمومی
را کنترل کنند.
فساد وجود دارد
حمایت بی‌مورد از یک مربی از طرف رسانه‌ها کاملا قابل تشخیص است و مشخص
می‌شود فساد وجود دارد. یادم هست بازیکنی مصدوم بود و فردای بازی برای او
نوشته بودند بهترین بازیکن زمین بوده. یکی از رسالت‌های رسانه نقد بی‌غرض و
بی‌کاستی مربیان است.