به نظر می رسد که تاریخ ضرب المثل "باجناق فامیل نمیشه" منقضی شده و این روزها نه تنها باجناق فامیل میشود، حتی فراتر از فامیل، باجناق ها در کارها هم حسابی هوای یکدیگر را دارند و به وقتش نان هم به هم قرض می دهند. به خصوص در عرصه فوتبال.
اگر از باجناق بازی در استقلال بگذریم و رابطه باجناقی نظری جویباری و محمود فکری را نادیده بگیریم، می بینیم که این باجناق و باجناق بازی به تیم ملی امید هم رسیده شد. بعد از آن که حبیب خان کاشانی پای باجناق محترمش را بدون داشتن یک دقیقه سابقه رسانه ای به عنوان مدیر رسانه ای بزرگ ترین و پر هوادار ترین باشگاه ایران یعنی پرسپولیس می آورد و هیچ کس هم ککش نمی گزد و آب هم از آب تکان نمی خورد، طبیعی است که حبیب آقا بعد از آن که شده باشد مدیر تیم ملی امید، همین جناب باجناقش را به عنوان مدیر رسانه ای تیم ملی امید هم انتخاب کند.
واقعا جالب است که در بین این همه چهره رسانه ای از با تجربه و کم تجربه گرفته تا پیر و جوان و خرد و کلان، یک فرد غیر رسانه ای را صرفا به این دلیل که باجناقش می باشد به عنوان مدیر رسانه ای تیم ملی امید انتخاب و انتصاب می کند.