علیرضا منصوریان در حضور مربیانی نظیر حسین فرکی، امیر قلعه نویی، دراگان اسکوچیچ و حمید درخشان، توانسته تیمش را فعلا در صدر جدول نگه دارد. تیمی که به لحاظ مهره گمنام تر از سایر تیم های بالانشین لیگ است.
منصوریان که امسال توانسته خودش را به عنوان یک مربی موفق اثبات کند البته به مانند بسیاری از مربیان موفق، از فاکتور شانس هم بهره برده.
اگر بخواهیم به شانس های او اشاره کنیم می توان بازی با استقلال و پرسپولیس را مثال زد. در بازی مقابل پرسپولیس، گل اول نفت در شرایطی بدست آمد که به نظر می رسید غلامرضا رضایی روی میثم حسینی خطا کرده اما داور به خطا اعتقادی نداشت. گل دوم نفت هم در آخرین ثانیه های بازی و روی تعارف نیلسون و اومانا بدست آمد.
در بازی با استقلال هم در همان دقیقه اول بازی، اشتباه عجیب مدافعان استقلال باعث شد که وحید امیری با محسن فروزان تک به تک شود و دروازه حریف را باز کند.
می توان بازی با تراکتورسازی را هم مثال زد که حامد لک با اشتباهش در خروج از دروازه باعث شد تا غلامرضا رضایی دروازه این تیم را باز کند.
به نظر می رسد اگر منصوریان بتواند در ادامه لیگ از این فاکتور بهره ببرد شاید در پایان سال به آرزویش یعنی نشستن روی نیمکت استقلال برسید.