حضور
بانوان شاید همان موضوع نخ نمایی باشد که بارها در موردش صحبت شده و بعد
به امان خدا رها گشته است! مقاله زیر در شش پرده نقاط پررنگ این ماجرا را
مورد بررسی قرار می دهد.
پرده اول- آفساید
شاید
اولین بار سال 84 بود که جرقه حضور بانوان در ورزشگاه ها زده شد درست
زمانی که پناهی آفساید را ساخت، جعفر پناهی آن روزها چون مردم خیلی اهل
مستند نبودند، نام مستندش را گذاشت فیلم سینمایی و نشان داد دختران این
سرزمین هم دوست دارند گاهی وارد این جو هیجان انگیز شوند. و چرا نمی
توانند؟ آن روزها این سوال خیلی مطرح نبود که کسی بخواهد روی آن فکر کند
اما برای آن پاسخی آماده بود. همانطور که دخترک نقش اول فیلم آن را گفت:
"فکر می کنید فقط مشکل ممنوعیت ورود زنان به استادوم فحش دادن باشد." با
این حال موضوع انتخابی پناهی آنقدر آلترناتیو و دور از ذهن بود که حتی
احتمال نامزدی اسکار هم باعث نشد آفساید به اکران عمومی برسد.
پرده دوم - محمود احمدی نژاد
اتفاقات
در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد آنقدر پیچیده و زیاد بود که شاید
اجازه حضور بانوان در وزرشگاه در میانش گم باشد. اما چندی بعد از آفساید
رییس جمهور اعلام کرد که مانعی برای حضور بانوان در ورزشگاه ها نیست. اما
همان یکی دو دیداری که سکوهای ورزشگاه های آزادی با دختران ایران زمین
داشتند کافی بود تا اعتراضات از سوی تمام نهادهای ورزشی و کشوری و مذهبی و
... شنیده شود و رییس جمهور تازه کار از موضع خود پایین بیاید.
پرده سوم - صحبت های امیر رضا خادم
سال
85 امیررضا خادم نماینده مجلس شورای اسلامی در این خصوص توضیحاتی ارائه
داد، به گفته او در شهرستان ها و برای سایر ورزش ها ممنوعیتی برای حضور
بانوان نیست و تنها ورزشگاه آزادی است که نمی تواند پذیرای دختران باشدو
علت اصلی این ممنوعیت را عدم رعایت هنجارها عنوان کرد. هنجارهایی که در
شهرستان ها و سایر رشته های ورزشی بیشتر رعایت می شود. همین صحبت ها کافی
بود تا عدم رعایت هنجارها به سایر ورزشگاه ها تزریق شود تا کم کم بانوان
ایرانی از حضور در هر نوع ورزشگاهی در جای جای ایران عزیز محروم شوند.
پرده چهارم - والیبال، دختران، دوربین های صدا و سیما
آن
روزهایی که تیم ملی والیبال برای حضور در لیگ جهانی 2013 تلاش می کرد، جدا
از افتخار بزرگی شاگردان ولاسکو خلق کردند یک مسئله ای به بزرگی صعود به
لیگ جهانی برای اولین بار توی چشم بود. آن هم چیزی نبود جز نیمی از سکوهای
ورزشگاه که به اشغال بانوان عاشق والیبال در آمده بود. همان روزها در کنار
کسب موفقیت بزرگ تیم ملی رسانه های زیادی به موضوع حضور بانوان در ورزشگاه
ها پرداختند. موضوعی که تا اولین حضور تیم ملی ایران در مسابقات لیگ جهانی
به طور کامل از بین رفت.
پرده پنجم - حذف دختران و محرومیت های بین المللی
نماینده
فدراسیون جهانی والیبال بعد از تمام مسابقاتی که ایران به عنوان میزبان در
لیگ جهانی در آن شرکت داشت اعلام کرده بود که باید مسئله عدم حضور بانوان
حل شود که با بی توجهی مسئولان همراه شد. و حالا در حالی که می توانستیم
برای افتخار آفرینی نوجوانان غیور والیبال در مسابقات جهانی آماده شویم و
در خاک کشور عزیز خودمان از آنها حمایت کنیم فدراسیون جهانی والیبال
میزبانی را به آرژانتین می بخشد و همه ما می دانیم که جدا از مسائل سیاسی
این اتفاق در صورت لغو ممنوعیت حضور بانوان در وزرشگاه ها رخ نمی داد.
پرده ششم - پرده نشینی تا به کی؟
در
روزگاری که خواسته ها برای حضور بانوان در وزرشگاه ها بیشتر می شود و
ارائه راه کارهایی نظیر جدا سازی سکوهای بانوان و آقایان و خط کشی هایی که
در همه جا شاهد آن هستیم و می تواند راهکار مناسبی برای شروع باشد باید
اندیشید که چرا مسئولان سعی در بهبود این مسئله ندارند و چه شد که در این
7-8 سال انقدر نسبت به حرف های امیررضا خادم در سال 85 پسرفت داشتیم؟
و
در حالی که ورزشکاران نیز خواهان حضور خانواده هایشان در ورزشگاه هستند
چرا در کنار مسئولان خود ما وقعی برای رعایت هنجارها نمی نهیم تا این پرده
نشینی خاتمه یابد؟