نویسنده/کورت ونه‌گات: از میان تمام سخنان و کلماتی که انسان به زبان می‌آورد، غمگین‌ترین آنها این است: «کاش می‌شد».
بازیکنان آرزو خواهند داشت که پس از اینکه دوران بازی‌شان به سر رسید، افسوس‌ها و حسرت‌های زیادی نداشته باشند. جنس رویاهای آنان این است که به قدری به آنها پرداخته شود که بتوانند علایق خود را دنبال کنند اما وقتی انتقال به یکی از معتبرترین و برترین باشگاه‌های دنیای فوتبال اتفاق نمی‌افتد، ممکن است احساسی تلخ و اندوهناک به خاطر از دست رفتن این فرصت در دلشان به جا بگذارد.
سانتیاگو برنابئو و نیوکمپ سرنوشت نهایی بسیاری از فوتبالیست‌های بلندپرواز است و تعجبی ندارد که با قراردادهایی که هر تابستان امضا می‌شود با عنوان «انتقال رویایی» از آن یاد کنند اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی این انتقال‌های رویایی به دلیل اینکه بازیکنی در جستجوی یک فرصت بهتر برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی در تیم دیگری است یا امتناع باشگاهش از فروش وی به رئال مادرید، رخ نمی‌دهد؟
اگر کریستیانو رونالدو و گرت بیل برای ماندن در تیم‌هایشان در باشگاه‌های انگلیسی پافشاری می‌کردند و کهکشانی‌ها با رد آخرین پیشنهاداتشان مواجه می‌شدند، آیا پشیمانی درونی این بازیکنان بر روی عملکرد‌شان تأثیر می‌گذاشت یا سایه‌ای عبوس از این ستاره‌ها را بر جای می‌نهاد که در لیگ برتر می‌درخشیدند؟
در زیر نگاهی داریم به 10 بازیکنی که شاید از نرفتن به رئال مادرید در زمانی که فرصتش را داشتند، پشیمان شده باشند:
10- پاتریک ویرا
پاتریک ویرا در نوامبر 2012 گفت: در زندگی‌ام از هیچ چیز پشیمان نشدم اما اگر می‌توانستم چیزی را تغییر دهم، به پیشنهاد رئال مادرید «نه» نمی‌گفتم. وقتی آنها پیشنهاد دادند، من رد کردم زیرا از شیوه رفتار آنها با ماکلله خوشم نیامده بود. اکنون که دوران فوتبالم به سر رسیده است، برایم افتخار است که رئال مادرید به دنبال من بود زیرا وقتی مادرید به بازیکنی پیشنهاد می‌دهد، نشان می‌دهد که بازیکن بزرگی است.
کاپیتان سابق آرسنال اگر می‌خواهد بداند چرا به اندازه قبل محبوب و مورد حمایت هواداران این تیم نیست، فقط کافی است که به جملاتی که گفته نگاهی بیندازد. او نه تنها نزدیک بود که به تیم رقیب آرسنال در پایان فصل ملحق شود، بلکه هدایت تیم دوم منچسترسیتی، رقیب آرسنال در رسیدن به قهرمانی را نیز بر عهده دارد.
به هر حال آنچه تفنگداران را بیشتر خشمگین می‌کند، طولانی شدن مذاکرات بر سر تمدید قرارداد با باشگاه پس از فصل فوقالعاده آرسنال در 04-2003 به خاطر مذاکرات دائمی و طولانی با رئال مادرید بود. به هر حال با وجود اینکه در تمام تابستان شایعه پیوستن وی به رئال با رقم 20 میلیون پوند به گوش می‌رسید، ویرا ناگهان ماندن در آرسنال را انتخاب کرد.
به هر حال وی بعد از آن مدام در حال مذاکرات بر سر قرارداد بود و در فصل بعد باشگاه شمال لندنی را به مقصد تورین ترک کرد.
9- روبرتو آیالا
رئال مادرید، مدافع قهرمانی در لالیگا در شروع فصل 04-2003 به دنبال تصمیمش برای خداحافظی با کاپیتان فرناندو هیرو، در شکار یک مدافع میانی دیگر بود. در حالی که روبرتو آیالا 30 ساله در مال مذاکره با والنسیا برای تمدید قرارداد بود، به نظر می‌رسید این بازیکن آرژانتینی گزینه مناسبی برای پیوستن به مادرید باشد. باشگاه والنسیا خیلی زود پیشنهاد رئال مادرید را رد کرد زیرا قصد داشت ستاره خود را برای فصل آینده در تیم حفظ کند.
جیمی اورتی، رئیس باشگاه والنسیا در آگوست 2003 اظهار داشت: او بازیکن بسیار مهمی برای والنسیا است و می‌خواهد در همین باشگاه بماند. ما هفته آینده با آیالا و مدیر برنامه‌های او جلسه داریم تا در خصوص تمدید قرارداد با هم صحبت کنیم. فقط می‌خواهم به هواداران تضمین بدهم که این بازیکن همین‌جا خواهد ماند و برای رسیدن به افتخارات بیشتر در آینده به والنسیا کمک می‌کند.
رافائل بنیتس در آن فصل والنسیا را برای دومین بار در طول 33 سال به عنوان قهرمانی در لالیگا رساند و اولین قهرمانی در اروپا را برای آنها به ارمغان آورد. به هر حال مشخص بود که آیالا که از دستمزد خود در این تیم ناراضی است از عدم امضای قرارداد با رئال مادرید پشیمان شده است. مدافع میانی آرژانتینی 6 سال دیگر هم در اسپانیا ماند اما هیچ افتخاری در این مدت کسب نکرد.
8- ویسنته رودریگز
بازیکنان زیادی در معرض این شرایط قرار نمی‌گیرند که پیشنهاد 31 میلیون پوندی رئال مادرید دریافت کنند اما ویسنته رودریگز، بازیکن جادویی والنسیا چنین افتخار منحصر به فردی را داشت. وی که در حال حاضر 33 سال سن دارد و از زمانی که کفش‌هایش را در آوریل آویخت، بازنشسته شده، در دوران بازی‌اش کابوس مدافعان بود. وی از گام‌های سریع و سرعت ویران‌کننده‌اش برای نابود کردن رقبای والنسیا استفاده می‌کرد.
به خاطر درخشش فوقالعاده وی بود که والنسیا توانست قهرمان لیگ و جام یوفا شود و این بازیکن توجه رئال مادرید را به قدری به خود جلب کند که برای جذبش پیشنهادی 31 میلیون پوندی بدهند.
ویسنته رودریگز در می 2011 اظهار داشت: با تیم ملی در مسابقات یورو 2004 در پرتغال حضور داشتم که فلورنتینو پرز به من گفت می‌خواهد مرا به خدمت بگیرد. او نتوانست مرا قانع کند زیرا من فقط می‌خواستم قراردادم را با والنسیا تمدید کنم. بار دیگر رئال مادرید یک پیشنهاد 36 میلیون یورویی به من داد اما والنسیا این پیشنهاد را نپذیرفت و این پایان ارتباطم با مادرید بود.
متأسفانه بازیکنی که در فصل 04-2003 لرزه بر اندام مدافعان در سراسر اسپانیا می‌انداخت، نتوانست درخشش خود را تکرار کند و نتوانست به دلیل مصدومیت‌های مداوم بیش از 30 گل در هر فصل به ثمر برساند.
7- رادامل فالکائو
آیا فالکائو که دو فصل را در اتلتیکومادرید گذرانده بود، نمی‌توانست مستقیما به رئال مادرید، حریف اصلی این تیم منتقل شود زیرا این را نوعی بی‌احترامی به هوادارانی می‌دانست که او را اسطوره خود می‌دانستند؟ بر اساس صحبت‌های پدر این بازیکن، فالکائو زمانی تصمیم گرفت به اولدترافورد برود که رئالی‌ها تمایل خود را به جذب وی از دست دادند.
رادامل گارسیا، پدر رادامل فالکائو در سپتامبر 2014 اظهار داشت: قرارداد با رئال مادرید اتفاق نیفتاد زیرا اگر پول داشته باشید و به بازار بروید که یک پیراهن یا شبوار بخرید، باید تصمیم بگیرید که آن را بخرید یا نه. رئال مادرید تصمیم گرفت این کار را نکند و کاری از دست ما بر نمی‌آمد. احساس من این است که آنها می‌خواستند یک بازیکن خودش را به آنها هدیه کند.
6- دیگو فورلان
چند نفر از هواداران منچستریونایتد یا دنبال کنندگان لیگ برتر تصورش را می‌کردند که این بازیکن یکی از کامل‌ترین و بهترین گلزنان نسل خودش خواهد شد. فورلان 152 گل برای ویارئال و اتلتیکو مادرید در هفت فصل پس از ترک اولدترافورد در سال 2005 به ثمر رساند و جای تعجب نداشت که رئال مادرید به دارنده توپ طلای 2010 پیشنهاد بدهد.
دیگو فورلان در ژانویه 2011 اظهار داشت: رئال مادرید با میگوئل آنخل جیل مارین، رئیس باشگاه اتلتیکو مادرید تماس گرفت و او پیشنهاد آنها را رد کرد. جیل مارین با مدیر برنامه‌های من صحبت کرد و به او گفت که پیشنهاد رئال را رد کرده است؛ همین.
بازیکن 31 ساله اروگوئه‌ای تنها یک فصل ناامید کننده حرفه‌اش را با زدن 10 گل در 42 بازی در اسپانیا تحمل کرد و سپس در پایان فصل به اینترمیلان ملحق شد.
5- شینجی کاگاوا
ژوزه مورینیو در نوامبر 2013 اظهار داشت: با کاگاوا صحبت کردیم و در آستانه جذب وی بودیم اما من با او روراست بودم و به او گفتم که انتخاب اولم مسعود اوزیل است. بدون اینکه چیزی را پنهان کنم، این حرف را به کاگاوا زدم. او منچستریونایتد را انتخاب کرد شاید به این دلیل که در انگلیس می‌توانست دقایق بیشتری به میدان برود.
در تابستان 2012، بازی‌ساز ژاپنی بر سر چند انتخاب مانده بود؛ اینکه در بورسیا دورتموند؛ قهرمان بوندس‌لیگا بماند؛ برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی رئال مادرید با مسعود اوزیل رقابت کند و یا اینکه به یکی از بازیکنان ترکیب اصلی منچستریونایتد زیر نظر سر الکس فرکوسن تبدیل شود. او در پایان تصمیم گرفت که راهی انگلیس شود.
4- روی کین
«ترس» کلمه‌ای نیست که ارتباطی با روی کین داشته باشد به جز زمانی که در زمان حضورش به عنوان یک کاپیتان در منچستر پیشنهاد حضور در رئال مادرید را رد کرد. به هر حال او می‌گوید که این چیزی است که او را از پیوستن به رئال مادرید منع کرد نه انتخاب یک سرنوشت امن‌تر به نام سلتیک.
امیلیو بوتراگوئنیو، مدیر ورزشی رئال مادرید در زمانی که او در شرایط تلخی در منچستر حضور داشت، با او تماس تلفنی گرفت و پیشنهاد داد تا به اسپانیا بیاید. مرد مغرور ایرلندی از پذیرش این پیشنهاد امتناع کرد و بعدها تأکید کرد که بازی کردن برای باشگاهی که تأثیرگذاری بسیار زیادی دارد، خوب نیست. به هر حال کین پس از اینکه دوران حضورش در اسکاتلند با مصدومیت‌های زیادی همراه بود، از رد پیشنهاد رئال مادرید اظهار پشیمانی کرد.
روی کین در اکتبر 2014 اظهار داشت: باید بیشتر قدر پیشنهاد رئال مادرید را می‌دانستم. این جذاب‌ترین رقابتی بود که روبرویم قرار داشت و من آن را رد کردم. باید به خودم می‌گفتم: «برو، به اسپانیا برو؛ یک سال و نیم آنجا زندگی کن، زبان اسپانیایی یاد بگیر و با فرهنگ آنها آشنا شو. من جنبه منفی قضیه را در نظر گرفتم. آب و هوا و تمرینات نوع دیگری از زندگی را مهیا می‌کرد. بیشتر از هرچیز دیگری ترس از ناشناخته‌ها مرا از این تصمیم بازداشت.
3- دیوید تره‌زگه
آنتونیو کالیندو، مدیر برنامه‌های دیوید تره‌زگه در ژوئن 2009 گفت: چه کسی می‌گوید تره‌زگه مهاجم نوکی نیست که رئال مادرید به دنبالش باشد؟ او می‌توانست با کاکا و کریستیانو رونالدو 45 گل بزند. او برای بازی با آنها کاملا مناسب بود.
تمجید از موکلان و تحریک آنها به داشتن فرصت‌های کاری جذاب در سایر کشورها از وظایف مدیر برنامه‌هاست اما نه دیوید تره‌زگه و نه مدیر برنامه‌های او به حرف‌هایی که زده شد، واقعا باور نداشتند.
مهاجم فرانسوی یک تمام کننده فوقالعاده بود اما 31 سالش شده بود و فصل پیش در 12 بازی برای بانوی پیر تنها یک گل به ثمر رسانده بود. واقعا شواهدی برای اینکه او فصل بعدی بخواهد 44 گل بیشتر برای رئال مادرید به ثمر برساند، وجود نداشت.
به هر حال رئال مادرید قصد نداشته تره‌زگه را به عنوان مهاجم اول خودش انتخاب کند آنها فقط به تقویت خط حمله خود نیاز داشتند زیرا رود فان‌نیستلروی از مصدومیت طولانی مدت بر می‌گشت و درها برای خروج هونتلار باز شده بود و پیشنهاد انتقال قرضی به هرنان کرسپو شکست خورده بود.
وقتی که انتقال تره‌زگه به رئال شکست خورد، این بازیکن مجبور شد به یوونتوس برگردد و سپس در سال 2011 به تیم اسپانیایی هرکولس منتقل شود.
2- جرمین پنانت
حرفه جرمین پنانت از تابستان 2008 چیزی کمتر از یک شوخی نبود. سه بازی در لیگ برتر برای لیورپول، 13 بازی برای پورتسموث، 25 بازی برای رئال ساراگوسا، 65 بازی برای استوک‌سیتی و 15 بازی برای ولوز، 6 سال آخر دوران فوتبالی وی را تشکیل می‌داد.
چیزی که در این 6 سال مضحک است این است که با اینکه او در چندین باشگاه مختلف در بازی‌های کمی به میدان رفت و تنها چهار گل در لیگ به ثمر رساند، توانست از رئال مادرید پیشنهاد داشته باشد.
شاید مقامات باشگاه رئال مادرید در آن زمان فریب یک جاسوس کاتالونیایی را خورده بودند، بدون اینکه توضیحی منطقی برای رفتارشان وجود داشته باشد خوانده راموس را به خدمت گرفتند و به زودی قرار بود با جولین فوبرت به توافق برسند. یکی دیگر از بازیکنان مورد نظر رئال جرمین پنانت بود که در دسامبر 2008 در صدر بازیکنان مورد نظر رئال مادرید قرار داشت. چیزی که غیرقابل توضیح‌تر است، این است که پنانت پیشنهاد رئالی‌ها را نپذیرفت.
بر اساس گزارش‌ها پنانت پیشنهاد 3.5 میلیون پوندی رئالی‌ها را به دلیل درخواست دستمزد بیشتر نپذیرفت.
１- میلان باروس
میلان باروس شاید فکر کرده باشد تمام رویاهای کریسمسش در سه هفته به حقیقت پیوسته است. او و هم‌تیمی‌هایش در تیم ملی فوتبال جمهوری چک پس از حذف شدن در رقابت‌های یورو 2004 توسط یونان بسیار ناامید شده بودند اما باروس در پس ذهنش می‌دانست که باید در تابستان منتظر خیلی چیزها باشد.
در طول یک ماه، این مهاجم 22 ساله از بازیکن ناکام به لیورپول به دارنده کفش طلا در مسابقات یورو 2004 تبدیل شد.
میلان باروس در جولای 2004 اظهار داشت: اتفاق‌هایی در مسابقات قهرمانی اروپا رخ داد. «پاشکا» مرا صدا زد و درباره پیشنهاد رئال مادرید با من صحبت کرد. این واقعا می‌توانست یک رقابت بزرگ باشد. این تنها یک پیشنهاد بود. هنوز قرارداد دارم و 19 جولای به آنجا برمی‌گردم.
لورنزو سانز، نامزد انتخابات ریاست باشگاه رئال مادرید که به دنبال بازگشت به قدرت پس از شکست مقابل پرس در سال 2000 بود، مصمم بود که ستاره‌های یورو 2004 را به سانتیاگوبرنابئو بکشاند.
لورنزو سانز در جولای 2004 گفت: با باروس، روسیچکی و مانیچ و ساموئل اتوئو که هرگز با وجود حضور پرز در ریاست باشگاه به رئال مادرید برنمی‌گردد، به توافق رسیده‌ایم.
سانز هرگز به عنوان رئیس باشگاه انتخاب نشد و رویاهای اسپانیایی باروس از بین رفت و او به تیم‌هایی چون استون ویلا، پورتسموث و بانیک اوستراوا ملحق شد.