به مناسبت هفتادمین سالگرد تاسیس باشگاه استقلال با نصرالله عبداللهی بازیکن، سرمربی و سرپرست سابق باشگاه استقلال به گفت و گو نشستیم که مشروح آن در ادامه می آید:
مسیر آبی پوش شدن
باعث و بانی آمدن من به استقلال رایکوف بود. او آن زمان سرمربی تیم ملی جوانان نیز بود. رایکوف ما را برای بازی های جام باشگاه های آسیا به استقلال برد. در آن زمان بازیکن راه آهن بودم. به استقلال رفتم و رضایت نامه خود را بعد از بازی های آسیایی از راه آهن گرفتم. من تا قبل از این قضیه طرفدار تاج یا هیچ تیمی نبودم و طرفدار تیمی بودم که در آن بازی می کردم و اتفاقا دوست داشتم در آن زمان تاج را هم ببریم. اما زمانی که برای اولین بار برابر تاج نوشهر پیراهن آبی تاج را پوشیدم هوادار این تیم هم شدم.
شیرین ترین روز حضور در استقلال
برای نسل ما هیچ روزی مانند قهرمانی آسیا به یاد ماندنی نبود. آن بازی را از روی نیمکت دیدم و استرس عجیبی داشتیم. در ابتدا بازی یک گل دریافت کردیم اما توانستیم بازی را به تساوی بکشانیم و در دقایق پایانی اولین قهرمانی آسیا را برای استقلال به دست آوریم.
تلخ ترین روز
برای من تلخ ترین روز بازی 6-0 معروف است. تیم ما در آن زمان بسیار سرتر بود و متاسفانه ما بازی را به اتفاقات قبل از بازی باختیم. دروازه بان ما در تمرینات قبل از بازی رشیدی بود اما چند ساعت قبل از بازی اعلام کردند که حجازی درون دروازه می ایستد. چند ساعتی تیم ملتهب بود. رشیدی روحیه اش را از دست داده بود و حجازی برای بازی آماده نبود که در انتها تصمیم گرفته شد که مجددا به رشیدی اعتماد شود و درون دروازه قرار گرفت. تیم ما به دلیل این مشکلات بسیار به هم ریخته وارد زمین شد و شاید اگر پرسپولیس بیشتر فشار می آورد نتیجه دیگری رقم می خورد.
تیم تاریخ استقلال
انتخاب میان هم بازیان و شاگردان من در تاریخ استقلال کار دشواری است. من حجازی را برای دروازه استقلال می پسندم. کارگرجم، قلیچ خانی و نظری دیگر بازیکنان انتخابی من هستند. علی جباری، حق وردیان، جلال طالبی، حسن روشن، غلامحسین مظلومی و عادل خانی دیگر انتخاب های من برای تیم تاریخ استقلال هستند.
رایکوف
او فوق العاده شجاع بود. زمانی که ما را برای استقلال خواست بدنه تیم ملی از استقلال بود و بزرگان فوتبال در استقلال بازی می کردند اما او ما که جوان بودیم را به استقلال آورد. من و قراب و معینی و مظلومی و حاج محمد و ... به تاج آمدیم. در باور ما نبود که به این تیم آمدیم که بازیکنان ملی پوش زیادی داشت. رایکوف یک مربی علمی بود. او هم روانشناس بود و هم پزشک و فوتبال مدرنی را به ایران آورد و به همین دلیل بود که شاگردانش بعد ها مربیان فوق العاده شدند. او یک مربی جریان ساز بود و جریان تازه ای در فوتبال ایران ساخت.
سرمربی استقلال بودن
زمانی که سرمربی شاهین بودم واقعا از فوتبال خسته شدم و فوتبال را کنار گذاشتم تا به زندگی خودم برسم. در آن سالی که سرمربی استقلال شدم وضعیت استقلال اصلا مناسب نبود. لیگ آن زمان دو گروه بود و استقلال در انتهای گروه خود قرار داشت. مرحوم حجازی با سپاهان قرار داد بسته بود و نمی توانست هدایت تیم را بر عهده بگیرد و گزینه دیگری نبود. اولیایی از من خواست یک سال به استقلال بیایم و بعد از آن هم قرار بود حجازی را بیاورند و من را سرپرست و کنار تیم بگذارند که البته بعد از پایان فصل حجازی به دلایلی انتخاب نشد و پورحیدری آمد.
بهترین قرار داد با استقلال
من در زمان بازیگری بیشترین دریافتی ام از استقلال 11 هزار تومان بود در فصل 50 - 51 که آن هم داستان خاص خودش را دارد. تا قبل از آن قرار دادهای ما نهایتا به 5 هزار تومان می رسید اما در آن سال باشگاه دارایی تصمیم به تیمداری گرفت و به بازیکنان اصلی استقلال 12 هزار تومان پیشنهاد داد و باشگاه از این قضیه مطلع شد و ما را با 11 هزار تومان در استقلال نگه داشت.
دلتنگی برای فوتبال
من هرگز برای این فوتبال دلتنگ نشدم. زمانی که من از استقلال می رفتم هواداران فحاشی کردن را یاد گرفته بودند و اعتراض آنها از هو و سوت کردن به این سمت رفته بود و من توانایی تحمل این صحبتها را نداشتم. من برای استقلال زمانی که سرمربی تیم بودم رایگان کار کردم و قرارداد 3 میلیونی خودم را در آن سال دریافت نکردم اما متاسفانه زمانه عوض شده بود و من نمی توانستم این فرهنگ جدید را تحمل کنم./ش