آقای قلعه نویی! چند ماه پیش که برگشتی هواداران استقلال یک لیگ ناامیدکننده و بد را پشت سر گذاشته بودند و تنها امیدشان به جام حذفی بود. شرایط آن روزهای استقلال بی‌اختیار همگان را یاد شرایط مشابه سال 80 می انداخت. در آن روزها هم ، استقلال لیگ بدی را پشت سر گذاشته بود ولی در اوضاع بحرانی آن روزها یک ناجی به دادخواهی هواخواهان استقلال برخاسته بود: آری این تو بودی که توانستی در ابتدای مربیگریت آن تیم پرحاشیه را قهرمان جام حذفی کنی.
از همین رو بود که در بازگشت دوباره ات همه تو را در قامت یک ناجی برای کشتی بحران زده استقلال می نگریستند .آری هواداران استقلال معتقد بودند این بار که تجربه‌ات بالا رفته بتوانی تیم را باز هم به قهرمان برسانی.
استقلال این بار هم قهرمان شد ولی اگر اینگونه نمی شد، هواداران استقلال باز هم خوشحال بودند. چرا که می‌دانستند برای لیگ بعد کسی برگشته که قبلا با وی در سه فصل متوالی در کورس قهرمانی بوده اند و یک بار هم باوی طعم شیرین قهرمانی لیگ برتر را چشیده اند. کسی برگشته است که طی سه سال، سه برد داربی را به تیفوسیهای آبی هدیه کرده است. کسی برگشته است که می‌تواند حاشیه‌های تیم را جمع کند. می‌تواند استقلال مجددا تیم را هجومی و پر هیجان روانه دیدار برابر حریفان نماید و حتی ستاره‌های بر باد رفته را به تیم برگرداند. کسی که می‌تواند بازهم بازیکنایی پرورش دهد که تا آخرین دقایق بجنگند و نتایج را عوض کنند.
... آری شاید با توصیف این وقایع پر بیراه نیست اگر به هواداران استقلال حق بدهیم که حتی اگر این تیم به مسابقات لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا نمی کرد ، باز هم از حضور مجدد تو با امیدواری برای فصل جدید یاد کنند.
امیر خان...صحبت از گذشته ها بس است...لیگ جدید شروع شده است و وقت این حرفا نیست! پس از طرف هواداران استقلال به تو در لیگ جدید با انگیزه های جدید تو سلام عرض می کنیم:
امیر خان سلام!