این بازى در حد افتتاحیه یک تورنمنت ۱۵۰ میلیارد تومانى نبود. باور کنید نبود!
•••
سوت آغاز را زدند. خبرى نشد از رفتن دوربین روى چهره هاى ویژه اى که در ورزشگاه حضور داشتند. انگار بازى افتتاحیه در حدى نبود که انتخاب کنندگانش حتى قدم بگذارند به ورزشگاه اکباتان و بکوشند که نگاهى بیندازند به دست پخت خودشان. آش آنقدر شور بود که صداى خود آشپز هم دربیاید.
•••
خبرى نبود از تماشاگر. مشتى نوجوان که تصویرشان در قاب تصویر نبود و صدایشان چرا،شاید عمدتاَ به عشق آب میوه، ساندویچ و کیک و یک تى شرت داشتند از ته دل راه آهن را صدا مى کردند. داشتند به ستاره هاى راه آهن لقب هاى گنده گنده مى دادند. داشتند به تمام جلوه هاى این افتتاحیه کوچک و بى کلاس نمایى انسانى مى بخشیدند. تا آنجایى که دوربین نشان مى داد خبرى نبود از گوشه و کنار زمین. خبرى نبود از بادکنکى یا پرچمى یا سمبلى یا نمادى که ما بفهمیم کسى یادش بوده که اینجا و در این محل یک افتتاحیه رخ داده. همه چیز همانقدر پیش پا افتاده و ساده و معمولى بود که همیشه! خبرى نبود از شکوه و روز افتتاحیه لیگ. خبرى نبود از میهمانى باشکوهى که انتظارش را مى کشیدیم. شده بود مثل عروسى هایى که در تالار مى گیرند و خانواده ها نیز به این وصلت راضى نیستند. حتى نشد یکبار لبخندى ببینیم روى چهره اى، انگار که به جشنى آمده. نشد که یکبار حس کنیم اتفاق ویژه اى افتاده و دوربین سهل انگارى و کارگردان حواس پرت، لذت تماشایش را از ما دریغ کرده اند. نشد که یکبار حس کنیم برنامه اى در کار بوده که در دقیقه آخر و با دستورالعملى فورى فوتى لغو شده. نشد که لحظه اى فکر کنیم برگزارکنندگان لیگ برتر ما اصلاً معناى کلمه بازى افتتاحیه را درک مى کنند!
•••
«دیدار افتتاحیه» در هر جاى دنیا -غیر از ایران- یک معناى مشخصى دارد. دیدارى که باید به باشکوهترین شکل ممکن بین تیم قهرمان فصل قبل با تیمى که مطابق قرعه حریف اول این تیم شده برگزار گردد. این دیدار باید به باشکوهترین شکل ممکن برگزار شود. پیش از آن سرود ملى و «نواى قرآن- به صدا دربیاید و عالى ترین مقامات ورزشى کشور یا لیگ یا مسابقات باید در آن حضور یابند.» آیا دیدارى که ما شاهد آن بودیم و - اى کاش نبودیم- چنین شرایطى داشت؟ آیا ما شاهد هنرنمایى تیم قهرمان بودیم؟ آیا ما شاهد حضور عالى رتبه ترین مقامات ورزشى فدراسیون و ورزش کشور در این مراسم افتتاحیه بودیم؟ آیا سخنرانى ما را با آمارهاى مفید و دقیق خود در مورد ارزش اقتصادى، اجتماعى، فرهنگى و ورزشى این پدیده آگاه کرد؟ آیا پیش از آغاز بازى اتفاق خاصى افتاد؟ آیا رئیس سازمان تربیت بدنى یا نمایندگان فدراسیون ورزش در مجلس یا رئیس فدراسیون فوتبال نوار افتتاحیه لیگ برتر را زیر نور کورکننده فلاش ها و تشویق هاى مهیج تماشاگران بریدند تا نهمین دوره
لیگ برتر فوتبال ایران رسماً افتتاح شود؟ آیا چنین اتفاقى افتاد؟ آیا چیزى مشابه چیزى بزرگتر یا کوچکتر، رقم خورد؟ آیا جرقه اى بارقه اى از این همه ایده که در این نوشته کوچک به چشم مى خورد پیش از این در ذهن مسئولان برگزارى مسابقات رقم خورده بود؟ آیا شاهد آن بودیم که مسئولان فدراسیون فوتبال حداقل اندکى تلاش کنند که مثلاً اتفاقى در مقیاسى بسیار کوچکتر از این رقم بخورد؟ مثلاً کبوترى را رنگ کنند و به هوا پرتاپ نمایند؟ مثلاً دسته اى بادکنک رنگى را به آسمان بفرستند؟ مثلاً به افتخار شروع لیگ یک دقیقه دست بزنند؟ مثلاً یک سرود مهیج به نشانه اینکه لیگى افتتاح شده پخش شود؟ حداقل در جایگاه ویژه به احترام اینکه پاى یک افتتاحیه وسط بوده در کنار شربت و شیرینى همیشگى یک «حبه قند» بیشتر بین حاضران توزیع شود؟ آیا اتفاقى کوچک در همین اندازه هم رخ داد که حاضران و ناظران بلافاصله از این اتفاق خاص متوجه شوند که «امروز در این ورزشگاه» افتتاحیه اى رخ داد!
•••
مسئولان سازمان لیگ برتر - که برایشان احترامى بیش از اندازه قائلیم - در هفته هاى قبل آنقدر مشغول تراشیدن صورت «امیرآبادى» یا پاک کردن پرونده نیکبخت یا قضاوت کردن در مورد پرونده حنیف بودند که یادشان رفت افتتاحیه اى در کار است. مگر قرار این نبود که «منشور اخلاقى» تبدیل نشود به مانع پیشرفت لیگ برتر؟
•••
بدترین افتتاحیه دنیا پنجشنبه در ورزشگاه اکباتان بین راه آهن و فولاد برگزار شد. از نظر مسئولان سازمان لیگ و همچنین مسئولان باشگاه راه آهن احتمالاً این فقط یک بازى ساده و ۳ امتیازى بوده و بس. آیا مسئولان باشگاه راه آهن حواسشان به این نبود که در کل تاریخ این باشگاه قدیمى شاید این نخستین بارى بود که افتخار برگزارى دیدار افتتاحیه والاترین عرصه فوتبال باشگاهى کشور به آنها اعطا شده؟!
•••
اگر اینجا ایران نبود، اگر اینجا ایران نبود یا حداقل قواعد معمول دنیا در آن رعایت مى شد، در چنین روزى چه اتفاقاتى مى افتاد؟ پاسخ به آن بسیار ساده است. احتمالاً بالاترین مقامات کشورى و لشگرى علاقه مند به فوتبال و ورزش به این مراسم دعوت مى شوند. مسلماً در این فهرست رئیس سازمان تربیت بدنى، نمایندگان عضو فدراسیون ورزش مجلس، شهردار و اعضاى شوراى شور، استاندار، فرماندار، فرمانده نیروى انتظامى، رئیس فدراسیون فوتبال، رئیس هیأت فوتبال استان، فعالان عرصه مطبوعات، پیشکسوتان فوتبال و تعداد زیادى از «چهره ها» دعوت داشتند. اگر قرار بود قواعد در این فوتبال رعایت شود پیش از آغاز لیگ جمعى از این نفرات هر کدام به مدت ۳ تا ۵ دقیقه، سخرانى کوتاهى انجام مى دادند و از اینکه افتخار حضور در مراسم افتتاحیه لیگ برتر نصیب آنها شده اظهار شادمانى مى کردند. اگر قرار مى شد قواعد بازى را رعایت کرد، اگر قرار بود قواعد بازى رعایت شود سردبیران تمام رسانه هاى ورزشى را به این مراسم دعوت کرد و در مراسمى که مستقیماً از تلویزیون پخش مى شد سوگند آنها را تماشا کرد که قسم مى خوردند تا از لیگ برتر حمایت کنند و اخبار و اتفاقات لیگ را بى کم و کاستى به مردم گزارش دهند. داور میدان -که باید داور برتر و منتخب و جایزه گرفته سال قبل باشد- به عنوان نماینده جامعه داورى، مدیران و سرپرستان و مربیان و کاپیتان هاى ۲ تیم به عنوان نماینده مدیران و سرپرستان و مربیان و کاپیتان هاى ۲ تیم قسم مى خوردند که براى به نمایش گذاشتن منتهاى هنر فوتبال و نهایت اصول جوانمردى هرچه در توان دارند انجام خواهند داد. این بخش کوچکى از افتتاحیه اى است که لیگ صد و پنجاه میلیارد تومانى ما شایستگى آن را دارد. از «موسیقى زنده» حرفى نمى زنیم. از نورباران کردن آسمان و پرواز بادکنک ها و به اهتزاز درآمدن پرچم باشگاه ها در ورزشگاه و پرواز نوارهاى رنگى کوچکى که فضاى ورزشگاه سخنى به میان نمى آوریم. از آزاد کردن ۱۸ کبوتر به نیت ۱۸ باشگاه حاضر در ورزشگاه سخنى نمى گوییم. از بریدن روبانى که درست روى خط میانه زمین قرار گرفته و تمام بازیکنان و مربیان ۲ تیم و همچنین میهمانان ویژه همزمان با هم آن را با قیچى هاى خود مى برند سخنى نمى گوییم.
•••
ما «بلد» نیستیم به خود شأن و مقام بدهیم. ما بلد نیستیم به لیگى که داریم، به کارى که مى کنیم، به هنرى که داریم بها بدهیم، ما بلد نیستیم کارى کنیم تا از چیزى که هستیم فراتر باشیم. ما همیشه دوست داریم حداقل آنچه را که هستیم به نمایش بگذاریم و اسمش را هم مى گذاریم «فروتنى»!
•••
لیگ برتر، نهمین دوره لیگ برتر در یک بازى معمولى و پیش پا افتاده و بى کیفیت بدون حضور حداکثر تماشاگران، بدون توجه مردم، بدون آنکه کسى شاهد اتفاق خاصى باشد، افتضاح شد! چقدر ساده، چقدر حقیرانه و چقدر غیرمنصفانه. این بود چیزى که لیگ صدوپنجاه میلیارد تومانى ما شایسته آن بود؟