استقلال پادشاه وقت‌های اضافه

2 دقیقه مانده بود که استقلال هم ردیف با تیم‌های بزرگی قرار بگیرد که امتیاز از دست داده‌اند. فاصله آنچنانی با خلق یک ناکامی باقی نمانده بود تا اینکه سوپرتعویض امیر قلعه‌نویی ناگهان در محوطه هجده‌قدم همنام اهوازی با یک حرکت فریبنده و زدن توی سر توپ، مدافعان پیش رویش را از جریان بازی محو کرد و توپ را در بهترین شرایط ممکن به شهباززاده داد و شماره 10 نیز ضربه مهارنشدنی به توپ وارد ساخت و توپ جایی رفت که کاری از دستان پرویز کریمی دروازه‌بان استقلال خوزستان برنمی‌آمد.

استقلال سابقه چنین بردهایی را داشت؛ چه زمانی که پرویز مظلومی و صمد مرفاوی روی نیمکت آبی‌ها می‌نشستند و چه حالا که امیر قلعه‌نویی سکاندار آبی‌ها است. در سابقه تاریخی استقلال چنین هنری گنجانده شده است.

آبی‌ها بارها و بارها دقیقه 90 نتیجه بازی را تغییر داده‌اند. این تازه‌ترین شعبده بازی استقلال در واپسین ثانیه‌های مانده به پایان بازی بود.

جهشی رو به جلو که بسیاری از هواداران آبی را یاد گل‌هایی می‌انداخت که در تاریخ این باشگاه بارها و بارها در دقایق و ثانیه‌های پایانی رقم خورده است. نمونه‌اش بسیار است. کافی است تاریخ را ورق بزنید. استقلال بارها و بارها با مربیگری امیر، پرویز و صمد در این لحظات پیروز شده است یا از شکست گریخته.

تفکری نهادینه شده در تیم آبی‌ها که برآیند یک حس امیدواری عمیق به تغییر نتیجه است. تعداد بازی‌هایی که استقلال در واپسین دقایق نتیجه را تغییر داده اکنون در دست نیست اما حافظه در این‌باره خوب یاری می‌دهد و تصاویری نظیر آنچه جمعه شب در ورزشگاه آزادی رقم خورد را از مقابل دیدگان‌مان می‌گذراند.

سجاد شهباززاده که دومین بازی رسمی‌اش در استقلال را پشت سر می‌گذاشت چنان در این قالب قرار گرفت که تصور می‌کنی سال‌ها است در استقلال توپ می‌زند. یا علیرضا رمضانی این اعجوبه شماره 19 که سرزندگی را در دقایق پایانی به استقلال وارد ساخت و از تیم رخوت‌آلود امیر، تیم دیگری ساخت. آن تعویض طلایی و آن ضربه‌ای که سجاد شهباززاده در واپسین دقایق و ثانیه‌ها زد استقلال را دوباره در همان قاب گذشته قرار داد.

دوباره استقلال را آن شخصیتی معرفی کرد که تا لحظات پایانی می‌جنگد و از حرکت نمی‌ایستد. این رویه، حاصل هر چه هست، حاصل هر فرآیندی که هست، هواداران استقلال باید به آن ببالند و با همین دیدگاه بازی‌های تیم‌شان را از منظر بگذرانند.

***

از استقلال بابت رویه‌اش در پاسداشت دقایق تمجید کردیم. استقلال را به واسطه پیگیری‌اش، به دلیل آنکه لحظه‌ای از مبارزه بازنمی‌ایستد و امیدوارانه پیش می‌تازد تمجید کردیم. استقلال را ستودیم نه به واسطه نمایشی که عصر جمعه رقم زد. استقلال را تایید کردیم تنها به واسطه این ویژگی که تا آخرین دقایق پی وارد کردن ضربه نهایی به حریف می‌گردد.

استقلال را به این دلیل می‌ستاییم که تیم بی‌تفاوتی نیست. استقلال دقایق را می‌شناسد اما همین استقلال به جز10 دقیقه آخر بازی در باقی دقایق تیمی نبود که مستحق پیروزی باشد و حتی اگر عدالت برقرار می‌شد می‌توانست بازنده میدان را ترک کند.

استقلال بازی را برد به دو دلیل؛

نخست تعویض طلایی امیر قلعه‌نویی و دیگری پیگیری همه‌جانبه همه عناصرش تا پایان بازی برای رسیدن به گل و آن ضربه مهارنشدنی شهباززاده وگرنه تیم قلعه‌نویی 80 دقیقه تیم نبود. آن تیمی که انتظارش را داری با این همه اسم:

«تیموریان، کرار، حیدری، بیک‌زاده، فخرالدینی، قاضی، برهانی و...» برابرت قرار بگیرد با آنچه رقم می‌خورد فاصله دارد.

استقلال با این اسامی می‌تواند تیم پرجاذبه‌تری باشد. مهدی کریمیان، امید ابراهیمی و یعقوب کریمی نیز قادر به زیباتر شدن کیفیت فنی استقلال هستند اما تا کنون آن تیمی که انتظار می‌رفت روی پرده نمایش لیگ نیامده است. دلیل روشن است. تغییرات زیادی در استقلال فصل چهاردهم شاهدیم. بازیکنان تازه‌ای جای خود را به جدا شده‌ها داده‌اند و از سویی ملی‌پوشان نیز به سبب درگیری با جام جهانی هنوز گام‌های‌شان سنگین است و به آمادگی لازم نرسیده‌اند. آندو را با وجود اثرگذاری‌اش هنوز به لحاظ بدنی آماده نمی‌بینیم. هاشم بیک‌زاده نیز همچنین.

سانترهای خسرو حیدری هنوز آن تر و تمیزی گذشته را ندارد اگرچه خسرو بهتر از دیگر ملی‌پوشان بوده و نباید این واقعیت را کتمان کرد. استقلال اما هنوز جا برای بهتر شدن دارد که رسیدن به ایده‌آل‌ها در گرو آمادگی بیشتر این عناصر است.

***

تیم شش امتیازی را نمی‌شود بیش از این نقد کرد. ضعف‌های استقلال گفته شد و باید اعتراف کرد همین که استقلال توانسته دومین بازی را هم با پیروزی پشت سر بگذارد نکته مهمی است.

استقلال همین که می‌برد خوب است و همین که شش امتیازی است این بدان معنا است که می‌شود روی ادعای امیر و تیمش حساب کرد.

استقلال و سپاهان اکنون در لیگ بالانشینند و شاید تا پایان فصل نیز تیمی قادر به تصرف جایگاه‌شان نباشد. تنها نمی‌توان گفت که کدام‌یک از این دو تیم قهرمان لیگ می‌شوند. سپاهان خوب می‌تازد و استقلال نیز با آن شخصیت امیدوار و البته مرموزش چالش بزرگی برای اصفهانی‌ها محسوب می‌شود. شاید به این سبب است که تقابل هفته آینده را فینال زودرس لیگ می‌نامند.

۱۹ مرداد ۱۳۹۳ ۰۹:۳۰