<ul> <li> <div align="justify"><font size="2">زلاتکو کرانیکار، سرمربی کروات تیم پرسپولیس که اولین بار در مصاحبه با رسانه‌های ایرانی مدعی شد که آمده تا شش سال در ایران بماند و بعد از سه جلسه تمرین با این تیم در نظر خودش به سرعت قرارداد را تمدید کرد و گفت: «می‌خواهم بیش از شش سال در ایران و پرسپولیس بمانم.» گویا در همین چند روز خیلی به این آقا خوش گذشته و بعید نیست اگر در چند بازی اول به موفقیت برسد با تمدید مجدد شخصی،بخواهد 10 سال در ایران بماند! <br> اما جدا از شوخی بقای شش ساله در یک تیم باشگاهی حتی در سطح اول فوتبال جهان هم به صورت نادر دیده می‌شود. اگر استثناهایی مثل سرالکس فرگوسن (منچستریونایتد)، آرسن ونگر (آرسنال)، توماس شاف (وردربرمن) و رافا بنیتس (لیورپول)، تقریبا هیچ تیم اسم و رسم‌داری را نمی‌توان پیدا کرد که سرمربی‌اش قدمتی بیش از پنج سال حضور مداوم در این تیم را داشته باشد. در کشور خودمان هم استثنایی‌ترین مورد غلامحسین پیروانی، سرمربی مقاومت (فجر) سپاسی شیراز بود که سرانجام با شروع لیگ نهم به خاطر سرمربیگری تیم امید مجبور شد تیم زردپوش شیرازی را رها کند و بقیه مربیان سابقه‌ای کمتر از پنج سال در تیم‌های تحت هدایت خود دارند. البته تیم هر چقدر سرشناس‌تر و پرطرفدارتر باشد به همان اندازه ضریب امنیت شغلی‌اش پایین می‌آید. چرا که مثلا استقلال طی سه لیگ گذشته چهار سرمربی داشته و پرسپولیس در همین بازه زمانی از پنج سرمربی استفاده کرده است. <br> اینکه کارنیکار بخواهد شش سال یا حتی بیشتر در پرسپولیس بماند، 50 درصدش به میل خود این مربی کروات و نتایجش برمی‌گردد ولی به طور مشخص سرمربیگری در تیم‌های باشگاهی تابعی از متغیرهای فراوان است که نتایج، بخش مختصری از آن را شامل می‌شود. در همین راستا ابتدا توجه شما را به بازه زمانی از آغاز دهه 80 تاکنون و سرمربیان پرسپولیس جلب می‌کنیم: <br> ... - تیرماه 82: علی پروین (پروین از مهرماه 77 سکان هدایت پرسپولیس را در دست داشت) 28 ماه <br> تیر 82 - تیر 83: وینکو بگوویچ - 12 ماه <br> تیر 83 - تیر 84: راینر سوبل - 12 ماه <br> مرداد 84 - بهمن 84: علی پروین - شش ماه <br> بهمن 84 - مرداد 85: آری‌هان - شش ماه <br> مرداد 85 - خرداد 86: مصطفی دنیزلی - 10 ماه <br> مرداد 86 - آبان 87: افشین قطبی - 15 ماه <br> آبان 87 - بهمن 87: افشین پیروانی - سه ماه <br> بهمن 87 - خرداد 88: نلو وینگادا - چهار ماه <br> با یک محاسبه ساده مشخص می‌شود که متوسط حضور مربیان روی نیمکت پرسپولیس از آغاز دهه 80 تا به امروز فقط 6/10 ماه بوده است و این در حالی است که دو مربی یعنی علی پروین و افشین قطبی حتی با این تیم به قهرمانی لیگ برتر هم دست یافتند ولی سرنوشتی مشابه بقیه مربیان پیدا کردند که یا برکنار شدند یا استعفا دادند یا بعد از پایان قرارداد، تمایلی به ادامه حضورشان دیده نشد. واقعیت اینجاست در تیمی‌هایی مثل پرسپولیس که مدیرانشان در واقع مجری سیاست‌های مقامات بالادستی هستند و مثل آب خوردن و بدون دلیل موجه برکنار می‌شوند، به طور طبیعی مربیان هم نمی‌توانند نسبت به آینده کاری خود در عین موفقیت مطمئن باشند. فراموش نکنیم افشین قطبی پس از قهرمانی در لیگ هفتم به دلیل اختلافاتش با حبیب کاشانی پرسپولیس را ترک کرد و وقتی یک ماه پس از آن کاشانی هم وادار به استعفا از سمت مدیرعاملی شد به این تیم برگشت یا مصطفی دنیزلی که علاقه‌مندان فراوانی به خاطر بازی‌های تهاجمی و زیبای پرسپولیس در دوران حضورش داشت، نتوانست در پرسپولیس ماندگار باشد. <br> وضعیت مالی باشگاه، تغییرات در سطوح بالاتر مثل رییس سازمان تربیت بدنی و... از جمله عواملی هستند که در کنار نتایج حاصل شده می‌توانند در ابقا یا برکناری یک سرمربی در پرسپولیس نقش داشته باشند. حالا اگر کرانیکار می‌خواهد شش سال یا بیشتر در جمع قرمزها بماند ضمن آرزوی موفقیت برای او مجبوریم بگوییم که چشممان آب نمی‌خورد. <br> <br> <br> </font></div> </li></ul>