از اینکه وزیران صنعتی پای برگه‌ای امضا زدند و در آن مشخص کردند که باشگاه‌های ورزشی بخش صنعت باید در هزینه‌های سرسام‌آورشان صرفه‌جویی کنند، این روزها اوضاع قدری آرام‌تر شده است. همین که دیگر ساکت حاضر به مصاحبه نیست، ذوب‌آهن هنوز مدیرعاملی برای خودش انتخاب نکرده است، مس در آستانه انحلال قرار گرفته بود و پیکان و فولاد هم سکوت پیشه کرده‌اند مشخص است که اتفاقات جالبی افتاده است. فوتبال صنعتی قفل کرده و به بن‌بست جالبی رسیده که مجال دست و دلبازی را از خیلی‌ها گرفته است.
هزینه مس نصف شد؟
انگار همین دیروز بود که برهانی‌نژاد، مدیرعامل مس در مصاحبه ای مطبوعاتی اعلام کرد:«هزینه تیمداری باشگاه مس در این فصل یازده میلیارد است.» همین چند روز پیش بود که همین برهانی‌نژاد در مصاحبه‌ای کوتاه اعلام کرد:«مس کرمان منحل شد» و تلفن همراهش را برای 24ساعت بست. هرچند این حربه مدیرعامل برای تحت فشار قرار دادن مدیران مجتمع مس بود اما در بطن خود نشان می‌داد تیم‌های صنعتی به بن‌بست رسید‌ه‌اند. آخرین خبر هم از مس جالب توجه است:« بودجه‌شان به 6 میلیارد تومان رسیده است.»
سپاهان رئال مادریدی!
باشگاه سپاهان متهم درجه1 هزینه‌های سرسام‌آور در فوتبال ایران است. هرچند محمدرضا ساکت تلاش دارد تا این موضوع را ساخته ذهن روزنامه‌نگاران نشان دهد اما اخبار موثق نشان می‌دهد که سهامداران شرکت فولاد سپاهان دیگر تیم نمی‌خواهند. تلاش خبرنگار دنیای فوتبال برای مجاب کردن مهدی تاج به عنوان یکی از اعضای قدیمی هیات مدیره سپاهان برای مصاحبه‌ای در این خصوص به جایی نرسید اما جمله جالبی در این میان رد و بدل شد:«آن زمان با سیمان فروختن تیم را اداره می‌کردیم.» سپاهان این روزها رئال مادرید ایران شده است:«سید مهدی رحمتی 730میلیون تومان، سید جلال حسینی 550میلیون تومان، هادی عقیلی 500میلیون تومان، ابراهیم توره 420میلیون تومان، احمد آل نعمه 400میلیون تومان، میثم خسروی 250میلیون تومان، مهدی کریمیان 220میلیون تومان و از همه جالب‌تر امیر قلعه‌نویی 700 میلیون تومان» جمع همین چند نفر چقدر خواهد شد؟ 3میلیارد و هفتصد و هفتاد میلیون تومان! احتمالا اگر نکونام و شجاعی هم در ایران حضور داشتند حالا سپاهانی بودند.
چرا سپاهان نه؟
نکته مهم بعد از رنسانس چهار وزیر در حوزه فوتبال مربوط به سکوت رسانه‌ای این روزهاست و گویا همه چیز در پشت پرده حل شده است. تیم‌های صنعتی غیر از سپاهان به هزینه‌های این فصل زردپوشان استناد کرده‌اند و معتقدند که دلیل این هزینه‌ها چیست. مدیران عامل تیم‌های صنعتی به هراتی، رئیس سازمان توسعه و تقریبا رئیس همه تیم‌های صنعتی گفته‌اند که اگر تیم‌های دیگر باید هزینه‌هایش را کاهش دهند پس چرا سپاهان می‌تواند این حجم از هزینه‌ها را انجام دهد؟ پاسخ روشن است. احتمالا جواب گرفته‌اند که شما هم بروید بخرید. بی‌خیال!
سهامداران از فوتبال متنفرند
جالب‌ترین اظهارنظر فدراسیونی را آیت‌اللهی انجام داد:« گزارش‌ها و تحقیقات انجام شده در خصوص قراردادهای نجومی و صورتحساب‌های میلیاردی تیمداران صنعتی، حاکی از ایجاد فضای تنفر و دلزدگی از فوتبال در میان برخی سهامداران عمده‌ی صنایع و شرکت‌های بزرگ صنعتی تیمدار در فوتبال کشور است که این ذهنیت منفی مانع بقا و رشد فوتبال با کیفیت ایرانی می‌شود.» او اعتقاد دارد:« قراردادهای خارج از عرف و قانونی که امروزه توسط برخی تیم‌های صنعتی بدعت‌گذاری می‌شود مصداق بارز نادیده گرفتن فرامین رهبری معظم انقلاب مبنی بر اصلاح الگوی مصرف است.» رئیس هیات فوتبال فارس می‌گوید:« نتیجه این اقدامات نه تنها سودی برای فوتبال ما ندارد که بار اضافی را هم به آن تحمیل می‌کند و توقعات کاذبی ایجاد می‌کند که امروزه فضای گرسنه علوم تربیتی و آموزشی در فوتبال به سمت شکم سیری سوق یافته است تا غنای فکری و برنامه محوری.»
تیم‌های صنعتی به سمت انحلال
خبرهای جدید اوضاع را بحرانی‌تر از این مسائل نشان می‌دهد. مدیرعامل سرمایه‌گذاران مهران اعتقاد ایرانیان خبر می‌دهد هیات مدیره دیگر قصد تیمداری ندارد و برای همین می‌خواهد باشگاه تراکتورسازی را بفروشد چرا که از پس هزینه‌های آن بر نمی‌آید. گویا متقاضی داخل و خارج از استان آذربایجان شرقی مذاکرات اولیه‌ای در خصوص واگذاری امتیاز باشگاه فوتبال تراکتورسازی به عمل آمده است. از سوی دیگر مرتضی مرجانی، مدیرعامل مجتمع آلومینیوم اراک گفت:« واقعیت مسئله این است که سهامداران جدید مجتمع تمایلی به سرمایه‌گذاری در ورزش ندارند.» او اینگونه ادامه داد:« در مصوبه‌ای هم که از سوی هیات مدیره مجتمع ابلاغ شده، قرار است بدهی‌های باشگاه پرداخت و امتیاز تیم‌های این باشگاه از جمله فوتبال هم در استان واگذار شود.»