اگر آندو را هم در نهایت استقلالی بدانیم تعداد بازیکنان خط میانی به عدد 8 میرسد؛ پژمان نوری، احمد جمشیدیان، مهدی کریمیان، امید ابراهیمی، خسرو حیدری، محمدرضا خرسندنیا و کرار جاسم. امیر قلعهنویی خط میانی تیمش را با این 7 نفر مسلح کرده و احتمالا آندو هم همین روزها به این جمع افزوده خواهد شد. استقلال یک سهمیه لیگ برتری دیگر خود را هم نگه داشته که این برای روشن شدن تکلیف تیموریان است.
اگر قرارداد آندو را تمدید کنند که آن سهمیه با جذب بازیکنی در پست مهاجم یا دفاع میانی پر میشود اما اگر با تیموریان به توافق نهایی نرسند ممکن است سهمیه باقیمانده لیگ برتری را هم اختصاص دهند به جذب بازیکنی در خط میانی. امیر قلعهنویی این همه هافبک را میخواهد چه کار؟ دلیل تلنبار شدن این تعداد متخصص بازی در پست هافبک چیست؟
داستان برمیگردد به فصل قبل. تیم قلعهنویی در فصل سیزدهم عملکرد خوبی در خط میانی نداشت و هرگز نتوانست خود را با جدایی جباری و سپس نکونام وفق دهد. ضعف در خط میانی استقلال را میشد با نگاهی به کارنامه بازیکنانی که در این پست بازی میکردند به وضوح دریافت. برای مثال همین پژمان نوری که در لیست فصل بعد هم قرار گرفته و قرار است هافبک دفاعی یا هافبک چپ بازی کند.
نوری در تمام بازیهایی که با پیراهن استقلال در لیگ به میدان رفت حتی موفق به ارسال یک پاس گل هم نشد. عملکرد دیگر بازیکنان هم چندان چنگی به دل نمیزد. در واقع بازیکنی نبود که نقش یک پلیمیکر واقعی را در استقلال ایفا کند.
از طرفی هافبکهای دفاعی مانند آندو و ساموئل هم با مصدومیتهای پی در پی این خلأ را بیشتر میکردند. امیر قلعهنویی اما برای فصل چهاردهم برنامه دیگری دارد. او با احتمال اینکه ممکن است بازیسازها کار خود را به خوبی انجام ندهند برای این پست 3، 4 گزینه را جذب کرده و برای پست هافبک دفاعی هم همچنین تا تیمش در جریان بازیهای فصل چهاردهم کمبودی در این بخش احساس نکند.
البته دور هم جمع شدن این همه هافبک خطراتی هم خواهد داشت؛ هیچ یک از این بازیکنان دوست ندارند نیمکتنشینی را تجربه کنند و امیر قلعهنویی برای اینکه گزندی از این سو نبیند باید بازیها را میان هافبکها تقسیم کند. این شیوه موجب کاهش حاشیههای احتمالی هم خواهد شد.