<font color="#000" face="tahoma">جام جهانی برزیل هیچ خاطره خوبی برای آسیایی‌ها نداشت و 4 نماینده قاره کهن بدون حتی یک برد جام را ترک کردند تا بدترین نمایش آسیایی‌ها در این جام از سال 1970 رقم بخورد. بلیچر ریپورت اقدام به انتخاب 11 مرد برتر تیم‌های آسیایی در این جام کرده که سه بازیکن ایرانی هم در این ترکیب حضور دارند.<br> <br> دروازه‌بان<br> <br> * ایجی کاواشیما (ژاپن)<br> <br> قاره آسیا هیچ وقت به طور خاص دروازه‌بان‌های بزرگی نداشته، اما ژاپن در این تورنمنت با وجود دریافت گل‌های زیاد دروازه‌بانی داشت که در چند صحنه از بازی‌های ژاپن عملکرد خوبی داشت. کاواشیما که در استاندارد لیژ بازی می‌کند نشان داد می‌تواند آینده ژاپن را از نظر دروازه‌بان تضمین کند. اگر نمایش ضعیف علیرضا حقیقی در بازی آخر ایران مقابل بوسنی و هرزگوین نبود این دروازه‌بان استحقاق بیشتری برای حضور در این ترکیب داشت.<br> <br> مدافعان * آتسوتو اوچیدا (ژاپن)<br> <br> در یکی از ضعیف‌ترین جام جهانی‌های ژاپن، خط دفاع این تیم با بازیکنانی مثل ناگاتومو و اوچیدا به خوبی کناره‌ها را بسته بود. اگر چه او نتوانست در بازی مقابل یونان یک فرصت مناسب را تبدیل به گل کند، اما رفت و آمدهای خستگی ناپذیر او در لب خط در سیستم بازی ژاپن کاملا تاثیرگذار بود.<br> <br> * امیر حسین صادقی (ایران):<br> <br> وقتی ایران خود را برای جام جهانی آماده می‌کرد همه از قدرت جلال حسینی در خط دفاعی تیم کی‌روش صحبت می‌کردند، اما این صادقی بود که در کنار حسینی در قلب دفاع ایران بازی می‌کرد و توانست چشم‌ها را به خود خیره کند. پاس‌های او هنگام بازی سازی از عقب زمین با وجود این که کم تعداد بود، اما نسبت به سایر هم تیمی‌هایش دقیق‌تر بود.<br> <br> * متیو اسپیرانوویچ (استرالیا):<br> <br> مدافع تیم سیدنی واندررز، در تیم کاملا جدید استرالیا نمایش خیره کننده‌ای داشت. در حالی که سایر مدافعان آسیایی در جام جهانی ضعیف کار کردند، اسپیرانوویچ به خوبی از عهده کارهای دفاعی برآمد. او در بازی هوای و بازی خوانی از حریف مهارت خود را به نمایش گذاشت.<br> <br> * مهرداد پولادی (ایران):<br> <br> از نظر کارهای دفاعی بعد از تیموریان، پولادی بود که عملکرد خوبی داشت و شاید بهتر بتوان گفت مدافع پرسپولیس موفق‌ترین بازیکن ایران در جام جهانی بود. با وجود این که در دو بازی نخست مقابل نیجریه و آرژانتین در سمت چپ دفاع ایران مورد هجوم بازیکنان بزرگ دنیا قرار گرفته بود، پولادی در همه جنگ‌های تک به تک توانست پیروز باشد. او به خوبی با خطر حمله بازیکنانی مثل امانوئل آمنیکه و پابلو زابالتا کنار آمد. رویکرد دفاعی ایران باعث می‌شد که پولادی خیلی نتواند از سمت چپ نفوذ کند، اما آنقدر در کار دفاعی خوب بود که او را در تیم منتخب قرار دهیم. او در بازی هوایی و خواندن دست حریف عالی بود و پولادی تا الان یکی از شگفتی‌های جام بوده است.<br> <br> ها‌فبک‌ها<br> <br> * مایل جدیناک (استرالیا):<br> <br> او می‌تواند به عملکرد خود در جام جهانی افتخار کند، چرا که همه وظایف خود را به درستی انجام داد. جدیناک در حالی گام به جام جهانی گذاشت که فصل خوبی را با کریستال پالاس پشت سر گذاشته بود. او هیچ وقت بازیکنی نبوده که در اخبار تیتر یک باشد و یا آمار فوق‌العاده‌ای از خود بر جای گذارد، اما نقش مهمی در هماهنگ کردن بازی استرالیا در میان میدان ایفا می‌کند. او حتی در مقابل هلند موفق شد از روی نقطه پنالتی گلزنی کند.<br> <br> * آندرانیک تیموریان (ایران):<br> <br> بازیکن سابق بولتون در سه بازی ایران از هر ذره از تجربه‌اش برای کمک به خط ها‌فبک ایران در کنار بازیکن با تجربه‌ای مثل نکونام مایه گذاشت. کار فوق‌العاده تیموریان به ایران کمک کرد که در دو بازی مقابل نیجریه و آرژانتین بهترین بازی دفاعی را انجام دهد به طوری که آنها در این دو بازی فقط یک گل دریافت کردند که آن هم روی هنر لیونل مسی بود. البته مقاومت آنها در بازی پایانی مقابل بوسنی و هرزگوین جواب نداد.<br> <br> ایران در این جام بیشتر دقایق بازی را بدون توپ سپری کرد. با این وجود توانست بر تفکر افرادی که پیش‌بینی می‌کردند این تیم در جام جهانی ضعیف‌ترین نماینده آسیا خواهد بود، غلبه کند. تلاش تیموریان در میانه میدان عامل کلیدی بود تا ایران سر خود را بالا نگه دارد.<br> <br> * کی سونگ یونگ (کره جنوبی)<br> <br> در حالی که این بازیکن کاملا دست کم گرفته شده بود، در این جام قلب کره جنوبی بود. متاسفانه هم تیمی‌های او خیلی کم می‌توانستند خود را به سطح او برسانند. او در این جام 185 پاس داد که تنها 12 پاس اشتباه بود. اگر چه او در شوت زنی بازیکن قابلی نیست، اما دو بار دروازه‌بانان بلژیک و الجزایر را به واکنش‌های فوق‌العاده واداشت.<br> <br> * سون هیونگ مین (کره جنوبی):<br> <br> یکی از معدود بازیکنان کره‌ای که در این جام درخشید. همان طور که پیش‌بینی می‌شد، ها‌فبک بایرلورکوزن در این جام یکی از بازیکنان آسیایی بود که چشم‌ها را به خود خیره می‌کرد. در حالی که شاگردان "هونگ میونگ بو" نه در کار دفاعی و نه در کار هجومی توانستند خودی نشان دهند، این ها‌فبک با حرکات فردی خود این ضعف‌ها را جبران می‌کرد. دریبل های او برای رقبا کاملا غیر قابل مهار بود و او توانست در شکست مقابل الجزایر گلزنی کند.<br> <br> مهاجمان<br> <br> * متیو لکی (استرالیا):<br> <br> مهاجم اینگلوشتات آلمان پیش از جام جهانی در تیمش 10 گل زد و با سبک خاص خود برای استرالیا هم درخشید. او با دوندگی و دریبلینگ خود دفاع حریف را آزار می‌داد و چندین بار پشت محوطه برای تیمش ضربه ایستگاهی به دست آورد.<br> <br> * تیم کیهیل (استرالیا):<br> <br> ها‌فبک با سابقه استرالیا که اخیرا برای این تیم در نقش مهاجم بازی می‌کند از آخرین حضورش در جام جهانی لذت برد. با وجود قرار گرفتن در گروهی کابوس وار استرالیا در دو بازی نخست مقابل هلند و شیلی تا جایی که می توانست حریفانش را آزار داد. بیشتر کارهای هجومی استرالیا روی دوش کیهیل بود که با مهارت خاصی توپ را به محوطه جریمه حریف می‌رساند. گل فوق‌العاده او به هلند یکی از بهترین صحنه‌های جام جهانی تاکنون بوده است. </font>