گزارش جالب «یاهو اسپورت» را در زیر می‌خوانید:
معمولاً یک گل تماشایی که مسی در دقایق تلف‌شده بازی به ثمر می‌رساند مورد استقبال شدید میلیون‌ها هوادار در سرتاسر دنیا قرار می‌گیرد ولی این بار چنین استقبالی صورت نگرفت.
روز شنبه هواداران بی‌طرفی که بازی ایران و آرژانتین را در ورزشگاه بلوهوریزونته یا از طریق گیرنده‌های تلویزیونی خود تماشا می‌کردند طرفدار ایران بودند و برای این تیم جیغ و فریاد می‌کشیدند. شاید این تیم آسیای غربی به بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن مغلوب حریفش شد ولی آنها در جنبه‌های دیگر پیروز شدند.
بیائید روراست باشیم، درست یا غلط ایران در عرصه بین‌المللی وجهه خیلی خوبی ندارد. وقتی نامی از این کشور به میان می‌آید تداعی‌کننده تصاویری از برنامه‌های هسته‌ای، تحریم‌ها و بقیه چیزهاست اما حالا شرایط اینگونه نیست چرا که سهم ایران در صحنه‌های بین‌المللی بیشتر از هر زمان دیگر در چند سال اخیر شده و این به لطف قدرت فوتبالش، بازیکنان مستعد و منضبطش و تیزهوشی تاکتیکی کارلوس کی‌روش، سرمربی این تیم است.
در بازی آرژانتین- ایران لحظه‌ای می‌رسد و مردی می‌آید. لیونل مسی قلب ایرانی‌ها را با گلی که در دقیقه 91 به ثمر رساند شکست و تیمش را پیروز میدان کرد. با وجود اینکه قلب ایرانی‌ها شکسته بود ولی ایرانی‌ها یعد از این بازی به خیابان‌های تهران ریختند و عملکرد فوق‌العاده بازیکنان تیم ملی کشورشان مقابل یکی از مدعیان اصلی قهرمانی در جام جهانی برزیل را جشن گرفتند.
برای 90 دقیقه، تیمی که پُر از بازیکنان خوش‌چهره و مستعد بود چهره‌ای متفاوت از ایران را به جهانیان نشان داد و اتفاقاً دنیا هم دوستش داشت.
پس از تساوی بدون گل ایران برابر نیجریه هواداران بی‌طرف فوتبال در خارج از میدان هم این تیم را مورد تشویق قرار دادند و با یکی از جالب‌ترین بازی‌های تاریخ فوتبال جام جهانی انس گرفتند. آنها اطلاعات خیلی عادی از فوتبال منحصربه‌فرد و اوضاع سیاسی ایران داشتند و شاید اطلاعاتشان هنوز هم در این حد باشد ولی حالا آنها چیز دیگری از این کشور می‌دانند.
تیم ملی در دیدار مقابل آرژانتین یکی از مدعیان قهرمانی در جام بیستم را متوقف کرد ولی در نیمه دوم نه‌تنها به همین کار ادامه داد بلکه چندین موقعیت عالی روی دروازه حریف خلق کرد. اگر در نیمه دوم آن پنالتی گرفته و احتمالاً توسط جواد نکونام تبدیل به گل می‌شد اوضاع می‌توانست کاملاً تغییر کند. اگر لیونل مسی موفق به گشودن دروازه ایران نمی‌شد سرخیو رومرو، دروزاه‌بان آلبی‌سلسته قطعاً به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب می‌شد.
بهترین اتفاق این بازی این بود که نه اتوبوسی جلوی دروازه ایران پارک بود نه دیواره دفاعی بی‌فکر به دفاع پرداخت بلکه ایران با خونسردی و آرامش هر چه تمام‌تر حریف خودش را غافلگیر کرد. بازی ایران مقابل آلبی‌سلسته کلاس آموزشی در زمینه دفاع و ضدحمله مقابل یک حریف قدرتمند بود.
هواداران منچستریونایتد هم باید از کارلوس کی‌روش قدردانی کنند. دستیار سرالکس فرگوسن در اولدترافورد و مربی که در موزامبیک به دنیا آمده در موفقیت‌های شیاطین سرخ در انگلیس و اروپا نقشی بسزا داشت.
در تمرینات کی‌روش چهره‌های سرشناسی توسط او کنار گذاشته شدند. تمرینانی که این مربی پرتغالی می‌دهد سخت و گاهی تکراری است و فرمول جادویی ندارد. تنها نوع تمریناتش است که تقریباً همه چیز را عالی می‌کند. صحبت‌هایی که با بازیکنان ایران شده نشان می‌دهد که آنها هم شور و شوق زیادی برای کار کردن با او دارند.
این تیم بهترین تیمی بوده که ایران تاکنون به خود دیده و انضباط به استعدادهای این تیم که همیشه وجود داشته، اضافه شده است. بازیکنان از اینکه در تمرینات سخت تیم شرکت کنند، اِبایی ندارند چون به مربی خود ایمان دارند و بر این باورند که ایران با کی‌روش بهترین موقعیت را برای رسیدن به موفقیت در تاریخ حضور خود در رقابت‌های جام جهانی را دارد.
بازیکنان تیم ملی ایران تعهد خود را به کی‌روش نشان دادند و او هم در مقابل فشارها در کشوری که عاشق فوتبال هستند، از شاگردانش حمایت کرد.
هواداران ایران پیش از این با تیمی که بازی‌ها را خوب شروع می‌کرد، ارتباط برقرار می‌کردند ولی تیم‌شان پس از گذشت یک ساعت از زمان بازی از لحاظ روحی و فیزیکی کم می‌آورد، درست همانند بازی با مکزیک در جام جهانی 2006 آلمان ولی این تیم کاملاً متفاوت است. تیمی متفاوت‌تر از هر تیم دیگر ایران چون بازیکنانش دقیقاً می‌دانند که باید چه کار کنند و حتی زمانی که از لحاظ جسمانی تحلیل می‌روند از نظر روحی و روانی تمرکز خود را از دست نمی‌دهند. سیستم بازی هم به «خورد» بازیکنان این تیم رفته و به طور اتوماتیک به اجرا در می‌آید.
شاید این تیم ایران به لحاظ استعداد با تیم 2006 که با امیدهای بسیاری به آلمان رفت، قابل مقایسه نباشد ولی تیمی قابل اعتمادتر است. هشت سال پیش بین علی دایی و علی کریمی اختلافی رخ داد و در ادامه این تیم موفق نشد به مرحله پایانی جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی برسد اما حالا آنها تیم متحدی دارند.
هنوز این جام جهانی برای ایران به پایان نرسیده است. بازیکنان این تیم می‌توانستند از آرژانتین مدعی امتیاز بگیرند اما تفاوت‌های جزیی مانع از این کار شد. ایران باید چهارشنبه شب بوسنی‌و‌هرزگوین را شکست دهد تا همچنان شانس صعود از گروه F را داشته باشد و هواداران ایران نه‌تنها در تهران بلکه در سرتاسر جهان انتظار چنین لحظه‌ای را می‌کشند.
پیروزی مقابل بوسنی حتی اگر موجب صعود این تیم به مرحله یک‌هشتم نهایی این تورنمنت نشود بهترین عملکرد ایران در تاریخ حضورش در رقابت‌های جام جهانی می‌شود. هرچند اگر این پیروزی هم برای شاگردان کی‌روش حاصل نشود موفقیت‌های دیگری برای این تیم رقم خورده است.
کارلوس کی‌روش و بازیکنانش غرور فوتبال ایرانیان را ترمیم کردند و فوتبال ایران گوشه‌ای از واقعیت‌های این کشور را به جهانیان نشان داد.