سورپرایز کی‌روش چه کسی را شگفت‌زده کرد؟

پیش از سفر تیم ملی به برزیل برای حضور در بزرگترین تورنمنت فوتبالی دنیا، بحث تمدید قرارداد کارلوس کی روش، سرمربی موفق تیم ملی ایران نقل محافل ورزشی و حتی غیرورزشی در ایران بود. از سویی فدراسیون فوتبال ایران از عزم جدی اش برای تمدید قرارداد کی روش حرف می زد و از سوی دیگر انکارهای کی روش و تاکید او بر این که فدراسیون نشین ها هیچ مذاکره ای با او نکرده اند، تیتر رسانه ها می شد.

ماجرا به همین منوال ادامه داشت، تا این که تیم ملی راهی برزیل شد؛ راهی شدنی که با اما و اگرها و بیم و امیدهایی همراه بود. تیم ملی برای آماده سازی اش، نتوانسته بود اردوهای مناسب و بازی های تدارکاتی خوبی داشته باشد و اردوهای برگزار شده هم با ماجراهای عجیب و غریبی مثل آب رفتن پیراهن ها و مسائلی از این دست همراه بود. در چنین شرایطی بود که تیم ملی به برزیل رسید و بار دیگر بحث تمدید قرارداد کی روش هم مطرح شد. در این ایام، بیشتر کارشناسان منصف و دلسوز فوتبال ایران بر این تاکید داشتند که باید قرارداد کی روش به عنوان یک مربی موفق تمدید شود تا با خیالی آسوده تیم ملی را برای جام ملت های آسیا در سال 2015 آماده کند.

در نقطه مقابل اما کسانی هم بودند که سنگ برخی مربیان وطنی را به سینه می زدند و سعی می کردند که با اظهارنظرهای به اصطلاح کارشناسانه خود، زیر پای مرد پرتغالی را خالی کنند. متاسفانه فدراسیون فوتبال ایران هم به ساز دسته دوم رقصید و چندان تمایلی برای تمدید قرارداد سرمربی تیم ملی از خود نشان نداد.

به گزارش ایسنا، شب بازی نخست تیم ملی در جام جهانی و در حالی که کمتر کسی – با توجه به شرایط تمرینی تیم ملی در اردوها – به موفقیت تیم ملی امیدوار بود، کارلوس کی روش در نشست خبری دیدار نوید چند "سورپرایز" را به هواداران تیم ملی داد؛ سورپرایزی که با تساوی در نخستین دیدار رقم خورد.

نیجریه تیم قدرتمندی است و این مساله را در بازی باربر بوسنی و هرزگوین به خوبی نشان داد اما کسب تساوی برابر این تیم آن هم در بازی نخست و در حالی که کسی فکرش را نمی کرد، دست آویزی برای منتقدان کی روش شد تا بار دیگر عملکردش را زیر سوال ببرند. قابل تامل این که این افراد به کلی فراموش کردند که پیش از بازی بیشتر پیش بینی ها از شکست ایران حکایت می‌کردند.

این بار هم فدراسیون مساله تمدید قرارداد کی روش را جدی نگرفت و رئیس خنده روی فدراسیون هم باز در جواب خبرنگارانی که از او درباره تمدید قرارداد کی روش می پرسیدند، خنده تحویل می داد.

شب بازی تاریخی برابر آرژانتین، مصاحبه ای از کارلوس کی روش در یکی از روزنامه های خارجی منتشر شد که در آن گفته بود پس از جام جهانی از ایران می رود. کی روش البته همان شب توضیح داد که آن مصاحبه چندی پیش گرفته شده و آن زمان منتشر شده اما مفاد آن را تایید کرد. او گفت که شرایط برایش تغیر نکرده و فدراسیون و دولت ایران تمایلی برای ماندن او در تیم ملی نشان نمی دهند.

مسئولان فدراسیون فوتبال عمده ترین دلیل این اهمال را گران بودن کی روش عنوان کردند و گفتند که رقم درخواستی این مربی پرتغالی بسیار بالاست؛ حال آن که فوتبال ایران به دلیل صعود به جام جهانی پاداش چند میلیون دلاری از فیفا دریافت می کند و می تواند بخشی از رقم قرارداد جدید کی روش را از محل این پاداش تامین کند. ضمن این که دولت هم بارها اعلام کرده که در صوت نیاز به فدراسیون کمک می کند.

ماجرای تمدید قرارداد کی روش اما یک روی دیگر هم دارد و آن اتفاقی است که شنبه در بلوهوریزونته برزیل رخ داد. تیم ملی ایران با انجام یک بازی درخشان (بخوانید یکی از درخشان ترین نمایش های تیم ملی در طول تاریخ) آرژانیتن مدعی را کلافه کرد و حتی می توانست پیروز میدان باشد. این اتفاق که کی روش از آن به عنوان "سورپرایز بزرگتر" یاد کرده بود، دنیا را شگفت زده کرد و بیشتر از آن، مسئولان فدراسیون فوتبال ایران را انگشت به دهان گذاشت.

حالا هواداران فوتبال ایرانی می دانند که کی روش در مدت حضورش در ایران چه تاثیر بزرگی بر فوتبال ایران داشته و توانایی این مربی بزرگ را کاملا درک کرده اند، همین می شود که با وجود باخت تیم ملی برابر آرژانتین به خیابان می ریزند و شادی می کنند. حالا همه از فدراسیون می خواهند که کی روش را نگه دارد اما نباید فراموش کرد که ما یک فرصت طلایی را برای تمدید قرارداد او از دست دادیم و حالا توپ در زمین اوست.

همان طور که بازیکنانی مانند مهرداد پولادی و علیرضا حقیقی با درخشش برابر آرژانتین مشتریان خوب خارجی پیدا کرده اند، قطعا بر تعداد مشتریان دست به نقد کارلوس کی روش هم افزوده شده که حاضرند با رقم هایی بسیار بالاتر از آن چه او از ایران طلب کرده بود، مربی پرتغالی ما را به خدمت بگیرند.

در چنین شرایطی فدراسیون فوتبال ایران دو راه پیش رو دارد؛ نخست آن که هدایت تیم ملی را به یک مربی ایرانی بسپرد که این کار یعنی برگشت به عقب و از دست دادن تمام آن چه تاکنون به دست آمده و راه دوم این که یک مربی درجه یک خارجی را استخدام کند تا راه کی روش را ادامه دهد و در جام ملت های آسیا موفق باشد.

قطعا کسانی که فوتبال را خوب می شناسند راه دوم را می پسندند، اما نباید این نکته را از نظر دور داشت که مربیان درجه یک خارجی رقم های بالایی برای قراردادشان طلب می کنند و اگر قرار است که چنین پولی به یک مربی داده شود، چه کسی از کی روش بهتر است؟ او سه سال و اندی در ایران کار کرده و همه زیر و بم کار را شناخته است. هر مربی خارجی درجه یکی – هر چقدر هم که بزرگ باشد – در فاصله کمتر از یک سال باقی مانده تا جام ملت های آسیا نمی تواند به شناخت کاملی از فوتبال ایران دست یابد.

بنابراین، فدراسیون فوتبال ایران باید تصمیمی مردانه و البته سریع بگیرد و قرارداد این مربی موفق – بدون شک موفق – را تمدید کند و در این راه احتمالا باید به اصطلاح ناز او را هم بکشد. دولت هم اگر در وعده اش مبنی بر حمایت از فوتبال صادق است باید و باید و باید توجه جدی تری به این موضوع داشته باشد و با تمام آن چه از دستش برمی آید، به فدراسیون فوتبال برای تمدید قرارداد کی روش کمک کند.

فوتبال ایران پس از سال ها طعم شیرین موفقیت و شناخته شدن در دنیای فوتبال را چشیده است. فضایی که امروز تیم ملی فوتبال ایران ایجاد کرده و نام ایران را در دنیا بلند کرده است، با هزینه های زیاد و سرمایه گذاری های هنگفت در عرصه های دیگر، شاید امکان پذیر نبود. پس بهتر است که قدر این اتفاق نیک را بدانیم و اجازه ندهیم که آن چه با خون دل به دست آورده‌ایم، به خاطر منافع عده ای اندک از بین برود. راه رفته بازگشتنی نیست.