برای هزارمین‌بار هم یادآوری کنیم بد نیست اگر بدانید فدراسیون فوتبال آلمان در 100 سال، هشت رییس داشته است. رمز موفقیت فوتبال آلمان همیشه همین ثبات بوده است. البته آنها برای موفقیت فاکتورها و معیارهای دیگری هم داشته و دارند. امروز با مرور دهه 80 فوتبال ایران به برخی از واقعیت‌ها در فقدان این ثبات در فوتبالمان می‌رسیم.
1- پرسپولیس در دهه 80 است. هشت مدیر‌عامل داشته که 9 بار روی کرسی مدیریت نشسته‌اند. در زمانی، پرسپولیس دو مدیر‌عامل همزمان داشته است (پروین و میرزایی در سال 1380)، ضمن اینکه بالاترین دوره مدیریت در این سال‌ها، 18 ماه در اختیار محمدحسن انصاری‌فرد بوده است.
2-آنها کادر‌فنی بسیار بی‌ثبات و لغزانی هم داشته‌اند. 24 نفر عضو کادر‌فنی پرسپولیس در دهه 80 بوده‌اند که از این جمع 13 نفر خارجی و 11 نفر ایرانی بوده‌اند. بین این همه عضو در کادر‌فنی، شش سرمربی خارجی و سه سرمربی ایرانی بوده‌اند. نکات جالب، تمام شدنی نیست، آنها در دهه 80 شش مربی دروازه‌بان‌ها داشته‌اند که عابدزاده، عزیزیان و قلیچ نفرات ایرانی این فهرست بوده‌اند. حتی در مقطعی چهار عضو کادر‌فنی تیم فوتبال پرسپولیس خارجی (اهل هلند) بوده‌اند. یکی از این مربیان خارجی (اشمیت آلمانی) حکم سرمربیگری گرفت اما علی پروین نگذاشت او کارش را بکند و اعلام کرد که وی دستیار اوست! تازه ما در این فهرست، آنالیزورها و مربیان موقت را لحاظ نکرده‌ایم!
3- شاید برایتان جالب باشد بدانید که پرسپولیس در تمام طول دهه 60 سر جمع 40 بازیکن هم نداشت اما در دهه 80 پرسپولیس تنها 80 بازیکن ایرانی داشته است. طی تنها هشت سال 21 مهاجم در پرسپولیس بازی کردند و تعداد دروازه‌بان‌ها 9 دروازه‌بان بوده است. در حالی که در دهه 60 پرسپولیس سر جمع چهار دروازه‌بان داشته است. تازه در حالی پرسپولیس 80 بازیکن را مورد استفاده قرار داده که فهرست برخی بازیکنان تیم فوتبال امید و جوانان که کمتر از 90 دقیقه در این عرصه به میدان نرفته‌اند را جزو فهرست نگذاشته‌ایم! جالب اینکه بسیاری از مهره‌های اخراج شده پرسپولیس در دهه 80 بعدها جزو ستارگان تیم‌های دیگر شدند. نفراتی مثل ادموند بزیک، فراز فاطمی، میثم رضاپور، شیث رضایی و... را که به خاطر دارید؟
4- در دهه 80، بازیکنان خارجی پرسپولیس سوژه‌های جالبی دارند. برخی از نفراتی که پرسپولیس به خاطر سیاست برخی دلال‌ها وارد مجموعه کرد، حتی یک دقیقه هم بازی نکردند (کریستوفر و یان نیکلوفسکی) تازه به هرکدام 150 و 200 میلیون هم پرداخت شد، برخی از آنها از 90 دقیقه هم بیشتر بازی نکردند. (نفراتی مثل کارلوس ریورا و خوزه آنتونی توره‌س)، برخی دیگر با رفتن از پرسپولیس، تیم را نابود کردند (داستان رافائل ادرهوی نیجریه‌ای و کسر شش امتیاز را که یادتان هست). برخی هم فرار کردند و دیگر در فوتبال دنیا کسی سراغ آنها را نگرفت، مثل سامبوچوجی، برخی دیگر هم با سروصدا از تیم جدا شدند. بالاخره پرسپولیس در تمام این سال‌ها از 20 بازیکن خارجی تنها موفق شد دو، سه بازیکن کاملا متوسط بگیرد. وضعیت سرپرستان هم بهتر از این نبود. هرچند در مقطعی محمود خوردبین و ابراهیم آشتیانی سرپرست پرسپولیس بودند اما غلامرضا احمدی و محسن اسکندری هم در پرسپولیس سرپرست بوده‌اند تا فهرست این گروه به چهار مرد برسد که باز هم وضعیت جالبی برای پرسپولیس نبود. (جدول سه)