سومین سال حضورت در لیگ ایران را هم به پایان بردی. این فصل چطور بود؟
در این فصل رقابت بیشتر از دو سال قبل بود. ما باید از عنوان قهرمانی‌مان دفاع می‌کردیم و تیم‌های دیگر هم باید این عنوان را از ما می‌گرفتند و همین باعث شد لیگ حساس‌تر و نزدیک‌تر از قبل باشد. در کل فکر می‌کنم لیگی که تمام شد، خیلی نزدیک بود.
زیادی فشرده نبود؟
خب من در لیگ برتر (انگلیس) در این شرایط یا حتی از این هم فشرده‌تر بازی کرده بودم، اما برای ایران و شرایط بدنی بازیکنان آن این بازی‌ها کمی فشرده به نظر می‌رسید. این اتفاق هم به خاطر تیم ملی و بازی در روزهای فیفا بود تا ایران بتواند در این سال به بازی‌های خودش هم برسد.
این فشردگی روی تیم شما تأثیر منفی نداشت؟
البته که داشت. به خاطر همان شرایط بدنی بدی که گفتم، بازیکنان زیاد آسیب می‌دیدند و مصدوم زیاد داشتیم. امثال خسرو حیدری و هاشم بیک‌زاده زیاد مصدوم می‌شدند و چون جزو بازیکنان تأثیر گذار استقلال محسوب می‌شوند نبودشان روی کار گروهی تیم اثر منفی می‌گذاشت و ما را عقب می‌انداخت. اگر آن آسیب‌ها نبود کار ما راحت‌تر می‌شد.
این فشار روی ملی‌پوشان شما بیشتر نمود نداشت؟
البته که داشت و کاری هم نمی‌شد کرد.
در لیگ قهرمانان آسیا تا خوب مرحله‌ای پیش رفتید، اما به فینال نرسیدید. آیا به این مسأله ربط داشت؟
بله، صد در صد به آسیب دیدگی‌ها ربط داشت و گاهی در فوتبال فشار بازی روی اعصاب بازیکن هم تأثیر می‌گذارد و باعث بروز خطاهایی می‌شود که بازیکن را با جریمه داور مواجه می‌کند. در واقع وقتی بدن با فکر هماهنگی نداشته باشد و آنچه مغز از بدن می‌خواهد در توان قوای جسمانی بازیکن نباشد باعث بروز اختلال شده و بدرفتاری یا خطای غیرمعمول ایجاد می‌کند. ما در بازی برگشت برابر اف سی سئول، آندو و نکونام را به همین خاطر همراهمان نداشتیم و هر دو، دو اخطاره بودند.
لیگ قهرمانان این فصل را چرا خراب کردید؟
این هم از بدشانسی‌های استقلال در این فصل بود. ما این فصل کلکسیون بدبیاری داشتیم و متأسفانه در لیگ آسیایی هم این اتفاقات برای ما رخ داد و نتوانستیم از گروهمان صعود کنیم.
منظورت اشتباهات داوری در لیگ قهرمانان بود؟
من درباره داوری اظهارنظر نمی‌کنم، اما این را می‌دانم که توپ‌های خودمان هم در خیلی از موارد به جای دروازه به تیر می‌خورد یا بیرون می‌رفت.
اتفاق عجیبی که در پایان بازی‌های لیگ رخ داد پنجم شدن استقلال در جمع چهار مدعی کسب عنوان قهرمانی بود. در این باره توضیحی داری؟
ببینید اختلاف استقلال با صدر جدول چهار امتیاز است و با دیگر تیم‌ها یک و دو امتیاز. این فصل در لیگ برتر اتفاقی رخ داد که من خودم تا پیش از این در طول دوران بازی‌ام تجربه نکرده بودم که پنج تیم شانس قهرمانی داشته باشند. این یعنی این‌که فاصله امتیازها آن قدر نزدیک به هم بود که نمی‌توان گفت استقلال بد کار کرده است. ما پس از فولاد و نفت شانس دوم قهرمانی بودیم و اگر به تراکتور نمی‌باختیم حداقل دوم می‌شدیم، اما همان‌طور که گفتم ما کلکسیون بدشانسی بودیم و این بدبیاری‌ها در روز آخر لیگ با این نتایج که ما را پنجم کرد، کامل شد.
انتظار این رتبه را برای استقلال قهرمان داشتی؟
نه، من منتظر تکرار قهرمانی‌مان بودم تا این رکورد را در کارنامه فوتبالی‌ام ثبت کنم، اما متاسفانه نشد و این اتفاق‌ها رقم خورد.
و بالاخره فصل ناکامی را تمام کردید!
خب گاهی در فوتبال این اتفاقات می‌افتد. من در آستون ویلا هم چنین فصلی را تجربه کرده بودم که در هیچ جامی موفق عمل نکردیم. این اتفاقات همیشگی نیست و من خودم در این مدت که با استقلال بودم یک بار در جشن قهرمانی جام حذفی حاضر شدم، یک بار در لیگ برتر قهرمان شدم و یک بار هم در لیگ قهرمانان آسیا تا نیمه نهایی بالا رفتم. پس در همین سه سال ببینید چه نتایجی برای استقلال رقم خورد. فوتبال گاهی از این مسائل با خودش دارد.
از اتفاقات اخیر در لیگ ایران، رسانه‌ای‌شدن فهرست دریافتی‌های بازیکنان بود. نظرت در این باره چیست؟
این اتفاق را تاکنون در جایی ندیده بودم و حتی مشابهش را هم نشنیده بودم. این اتفاق در نوع خود نادر بود و من قطعا هرگز این ماجرا را فراموش نخواهم کرد که یکباره اطلاعات قراردادی همه بازیکنان دو تیم پرطرفدار یک کشور را رسانه‌ای می‌کنند.
به نظرت این کار خوب بود؟
نمی‌دانم. من در این باره اظهارنظر نمی‌کنم. فقط این را می‌دانم که در دنیا سایت‌هایی برای ارزش‌گذاری تقریبی بازیکنان وجود دارد که خبرنگاران برای تخمین قیمت نفرات یک تیم یا یک بازیکن خاص به آن مراجعه می‌کنند. یا در موارد خاصی رقم قرارداد یک انتقال بزرگ در رسانه‌ها منتشر می‌شود. خوب یا بد بودن این روش را نمی‌دانم، اما این شیوه کاری در دنیایی که من در آن فوتبال بازی می‌کردم و می‌کنم فقط در ایران انجام شده است.
یعنی این کار غلطی بود؟
نمی‌دانم. من درباره فوتبال ایران اظهارنظر نمی‌کنم و فقط برای بازی کردن به ایران آمدم.
به نظر تو فولاد تیمی بود که شایسته قهرمانی باشد؟
فکر می‌کنم ما هم شایستگی کسب این عنوان را داشتیم. البته همان‌طور که گفتم مشکلاتی مثل بدنسازی و آسیب‌دیدگی‌ها باعث شد از این مهم دور بیفتیم. اما در کل فکر می‌کنم پس از استقلال که شایسته تکرار قهرمانی بود فولاد بهترین گزینه برای قهرمان‌شدن بود.
دلیلی برای این حرفت داری؟
تیم فولاد فصل پیش هم خوب کار کرد و توانست سهمیه آسیا را بگیرد. مشخص بود که فولاد با آن ظرفیت در لیگ سیزدهم می‌آید تا برای رسیدن به قهرمانی تلاش کند. یک تیم جوان که البته بازیکنان باتجربه داخلی و خارجی کارآمدی هم داشتند و مربی‌شان هم اهل تاکتیک‌های روز بود. فکر می‌کنم برگزاری بازی‌های این تیم در ورزشگاه جدید شهرشان (غدیر اهواز) هم خیلی به این تیم کمک کرد.
چطور؟
تیم فولاد از بازیکنان تکنیکی بهره می‌برد که این نوع بازیکنان روی زمین‌های صاف و هموار بهتر کار می‌کنند و این زمین که من فکر می‌کنم پس از زمین آزادی بهترین چمن ایران باشد به تیم فولاد و بازیکنان تکنیکی‌اش کمک می‌کرد تا در خانه‌شان نتایج خوبی کسب کنند. به همین خاطر توانستند در آن زمین و با حمایت هواداران‌شان قهرمان شوند و من هم از این طریق بار دیگر این عنوان را به آنها تبریک می‌گویم.
پس چطور شد که شما این تیم را در همان زمین شکست دادید؟
فکر می‌کنم به خاطر شباهت زیاد آن زمین با آزادی بود. ما در ورزشگاه اهواز خیلی راحت‌تر از دیگر استادیوم‌های ایران بازی می‌کردیم. البته نباید فراموش کرد که مهدی رحمتی هم آن روز خیلی به استقلال کمک کرد تا ما در بازی بازنده نباشیم.
فصل بعد هم در لیگ ایران توپ می‌زنی؟
نمی‌دانم! فعلا که سرگرم استراحت هستم و می‌خواهم به چیزی جز خانواده‌ام فکر نکنم. اما از لیگ ایران خوشم می‌آید و اگر پیشنهادی داشته باشم به آن فکر می‌کنم.
گفته می‌شد قصد داری به کشورهای حاشیه خلیج‌فارس بروی!؟
بله، از مدیر برنامه‌هایم مطلع شدم که پیشنهاداتی هم از کشورهای عربی شده، اما می‌خواهم بهترین تصمیم را بگیرم.
درباره تیم ملی ایران و جام‌جهانی نظری داری؟
برای بازیکنان تیم ملی که تعدادی از آنها هم دوستانم هستند آرزوی موفقیت می‌کنم.
گروه ایران در برزیل را چطور دیدی؟
کار آسانی ندارید. آرژانتین و نیجریه تیم‌های سرسختی هستند و مطمئنا به صعود فکر می‌کنند. آرژانتین که پر است از ستاره‌های نامدار مثل مسی و دی ماریا نمی‌خواهند در جام‌جهانی که در قاره‌شان برگزار می‌شود دست خالی به خانه برگردند. نیجریه هم که قهرمان آفریقاست و تیمش هم بازیکن جوان دارد و هم باتجربه. این تیم قدرتی با تاکتیک خوبی است و از یک مربی اهل نیجریه هم بهره می‌برد که رابطه خیلی خوب و عمیقی با بازیکنان تیم ملی کشورش دارد...
بوسنی چطور؟
این تیم برای اولین بار است که به جام جهانی می‌آید و سابقه فوتبالی چندانی ندارد اما توانسته در اروپا نتایج خوبی برای خود دست و پا کند. فکر می‌کنم ایران برابر این تیم بتواند راحت‌تر بازی کند.
در کل ایران را تیمی در حد صعود به دور دوم می‌بینی؟
با وجود بازیکنان خوبی که ایران در تیم خود دارد و حضور کارلوس کرش که سبک کارش را تا حدی می‌شناسم، فکر می‌کنم این اتفاق چندان دور از دسترس ایران نباشد گرچه کار خیلی سختی است./ش