همین موضوع کافی بود تا خیابانی که خود دقایقی قبل از آغاز مسابقه از فوت مادرش باخبر شده بود بغض کرده و تا چند دقیقه با صدایی لرزان بازی را گزارش کند.
خیابانی در اواسط دهه 70 به همراه چند گزارشگر دیگر در این عرصه ظهور کرده و باعث شد تا رقبای جدیدی برای گزارشگران قدیمی که همواره خود را بدون رقیب می‌پنداشتند به وجود بیاید.
خیابانی در آن سال‌ها بهترین گزارش‌ها را می‌کرد و همواره از وی به عنوان یک پدیده در عرصه گزارشگری نام برده می‌شد تا جایی که او چند بازی از جمله دیدار ایران - استرالیا و ایران - آمریکا که همواره با خاطرات خوش فوتبالی‌ها گره خورده است را به نحوی زیبا و خاطره‌انگیز گزارش کرد و هنوز لقب غزال تیزپای ایران که برای خداداد عزیزی پس از گل وی به استرالیا به کار برد در اذهان فوتبالدوستان به خوبی باقی مانده است.
در چند سال اخیر اگر چه خیابانی از سوی اهالی رسانه و علاقمندان به فوتبال مورد نقد قرار گرفت و خیلی ها او را به ورطه نقد و تحلیل کشانده‌اند، اما رفتار امروزش به رسالت خبری و تعهد کاری‌اش واقعا ستودنی بود و باید از چنین تفکراتی دفاع کرد.
همین جواد خیابانی که به دفعات مورد انتقاد قرار گرفته و بعضاً امروز تعهد بالای کاری خود را به نمایش گذاشت و در حالی که حتی با مزدک میرزایی نیز هماهنگی به عمل آمده بود تا از استودیو بازی را گزارش کند، به هیچ وجه تقاضای مسئولان شبکه سوم برای بازگشت از استادیوم را نپذیرفت و به هر سختی که بود دیدار پرسپولیس و نفت را گزارش کرد.
جواد خیابانی در روزی که عزیزترین شخص زندگی‌اش را از دست داده بود حس مسئولیت‌پذیری و تعهد بالای خود به شغلش را نشان داد تا حال و هوای گزارش مستقیم از ورزشگاه برای انتقال احساس یک بازی زنده برای هواداران فوتبال به بهترین شکل به نمایش در بیاید و اینجا بود که این گزارشگر نشان داد همچنان با حرفه و شغلی که دارد زندگی می‌کند. او همچون همه انسان ها در لحظاتی که می توانست جسم بی جان مادر را در آغوش بگیرد و برای آخرین بار با او وداع کند، ترجیح داد در هوای سرد ورزشگاه آزادی بماند و به صورت زنده فوتبال را برای علاقمندان گزارش کند.
کانون رسمی هوادران باشگاه استقلال این ضایعه بزرگ را به جواد خیابانی و خانواده محترمش تسلیت می‌گوید.