دلیل این همه بدهی چیست...؟
این روزها بحث استعفای رویانیان باب است.
البته او یک روز در میان استعفا میدهد و طرح زوج و فرد را خوب معنی کرده است اما واقعیت
این استعفاها چیست؟
قاعدتا رویانیانی که با آرزوهای فراوان
به پرسپولیس آمده بود و با تمام سلول‌های بدنش جام می‌خواست امروز دوست ندارد پس از
3 سال، بدون جام از فوتبال کنار برود و سعی میکند حداقل برای بار آخر این بار با دایی
شانس خودش را امتحان کند پس بحث استعفا چیست؟
مسئله اصلی بی‌پولی محض است. نه اینکه فقط
پرسپولیس بی‌پول باشد نه استقلال هم بی‌پول است. دیگران هم ایضا! اما بی‌پولی پرسپولیس
با بدهی‌های عجیب در هم آمیخته و کارد را به استخوان رسانده است. در این مقال کوتاه
سعی داریم بپرسیم چرا؟
چرا پرسپولیس تا این حد مقروض شده است؟
چرا بیشتر از همه تیم‌های دیگر، چرا بیشتر از رقیب سنتی؟
یک اتفاق، شاید تصادفی شاید هم در پی عملکرد
مدیران در استقلال رخ داده و آن این است که آنجا در استقلال طی 10 سال گذشته تنها فتح‌اله‌زاده،
قریب و واعظ مدیریت کرده‌اند اما در پرسپولیس تا دلتان بخواهد مدیر هست. غمخوار، خطیب،
عابدینی، مصطفوی، رویانیان، انصاری‌فرد (محمدحسن)، انصاری‌فرد (حاج‌عباس) و...
حالا این چه دخلی دارد به بدهی؟
دخلش اینجاست: آبی‌ها مربی ساختند و پای
مربیان خود ایستادند. کسانی چون ناصر حجازی، امیر قلعه‌نوعی، منصور پورحیدری و پرویز
مظلومی طی دهه اخیر به تناوب مربیان استقلال بوده‌اند. آنها گاهی هم نتیجه نگرفته‌اند
اما مدیران پای آنها ایستاده‌اند و به این ترتیب استقلال به مربیان خارجی کمتر نیازمند
شده و هزینه‌های سنگین دلاری پرداخت نکرده (کمتر پرداخت کرده) و از آن مهم‌تر اینکه
هر سال دو یا سه مربی معمولا به کار نگرفته اما پرسپولیس از دنیزلی‌ها، وینگاداها،
کرانچارها، ژوزه‌ها و... به تناوب استفاده کرده است!
پرسپولیس طی همین دو و نیم سال اخیر استیلی
را برکنار کرد، دنیزلی را آورد، دنیزلی رفت، ژوزه آمد، ژوزه برکنار شد، یحیی آمد، یحیی
استعفا داد و دایی آمد!
... و این یعنی 5 مربی در 30 ماه. همه اینها
پول می‌خواهند، پول دنیزلی و ژوزه هم که با بالا رفتن دلار سر به آسمان سایید!
در واقع استقلال از سازه‌های وطنی خودش
استفاده کرد، پرسپولیس از سازه‌های خارجی با مبالغ کلان‌تر!
چرا؟
چون ثبات مدیریت وجود نداشت.
مدیران می‌آمدند آزمون وخطا می‌کردند، کار
را که یاد می‌گرفتند می‌رفتند!
بعدی هم تحت فشار باید نتیجه می‌گرفت و
جالب اینجاست که او هم مثل قبلی از ناکجاآباد می‌آمد!
یکی از سیاسیون، آن یکی از گردشگری، این
یکی از ارتش! آن یکی هم در اندازه این تیم نبود!
ورزشی‌ها حمایت مالی نمی‌شدند، غیر ورزشی‌ها
هم بلد نبودند! وگرنه پرسپولیس، همین پرسپولیس امروز دایی، یحیی گل‌محمدی، فرشاد پیوس
و دیگرانی را دارد که می‌توانند تا سال‌ها این باشگاه را بیمه کنند اما آن یکی را کنار
می‌زنیم، این یکی را نمی‌آوریم و آخری را 4ماهه برکنار می‌کنیم!
پرسپولیس طی سال‌های اخیر سازه‌ای بنا نکرده
که هدفی بلند داشته باشد. شاید امروز استفاده از دایی و استفاده دایی از جوانان و جوان‌گرایی
در پرسپولیس تازه نقطه آغازی باشد بر یک مسیر طولانی!
هرچه هست اما استفاده از مربیان داخلی برای
استقلال ارزان‌تر از پرسپولیس تمام شده است. شاید بهتر باشد پرسپولیس هم سازنده‌تر
باشد. سرخ‌ها حتی بازیکنان بزرگ‌تری هم نسبت به استقلال داشته‌اند. امثال مهدوی‌کیا،
کریمی، هاشمیان، دایی، استیلی و... همه می‌توانستند و می‌توانند مربیان بزرگی باشند
و سرمایه بزرگی برای کشور باشند.-------
هیچکس حاضر نیست جانشین رویانیان شود!
در حالی که دوران صدارت رویانیان در پرسپولیس
به روزهای پایانی خود نزدیک شده و بسیاری منتظر مشخص شدن تکلیف استعفای سوم مدیرعامل
پرسپولیس بودند اما اعضای هیات‌مدیره بدون برگزاری جلسه‌ای به این جمع‌بندی رسیدند
که در حال حاضر گزینه‌ای بهتر از رویانیان برای مدیریت پرسپولیس وجود ندارد! البته
در حالی اکبری به عنوان رئیس هیات‌مدیره از رویانیان می‌‌خواهد تا با قدرت به کار خود
ادامه دهد که برخلاف او سایر اعضای هیات‌مدیره از جمله جمشیدی که در ماه‌‌های اخیر
در چند نوبت به نحوه مدیریت رویانیان معترض بوده چندان با رئیس هیات‌مدیره همسو نیست.
مصاحبه روز سه‌شنبه جمشیدی مبنی بر اینکه رویانیان اصلا استعفایی نداده بود تا هیات‌مدیره
با آن مخالفت یا موافقت کند، سبب شد تا یکبار دیگر شکاف‌های عمیق موجود در چارت مدیریتی
پرسپولیس سر باز کنند!
کنش و واکنش
مصاحبه کنایه‌آمیز اکبر جمشیدی در قبال
استعفای نامرئی رویانیان از جانب مدیرعامل پرسپولیس بی‌‌پاسخ نماند. مدیرعامل سرخپوشان
که پیش از این نیز با این عضو هیات‌مدیره دچار اختلاف شده بود، عنوان میکند که استعفایش
را تسلیم رئیس هیات‌مدیره و وزارت ورزش کرده و دلیلی برای ارسال رونوشتی از آن برای
جمشیدی نداشته است. البته این ادعای رویانیان باتوجه به سیستم اداری کاملا منطقی است،
اما از طرفی هم باید به جمشیدی حق داد که با توجه به تعدد استعفاهای رویانیان در یک
سال اخیر تا حدی دچار اشتباه شود! رویانیان که حدود یک ماه و اندی قبل و پس از اعلام
خبر کسر امتیاز از پرسپولیس از سوی کمیته انضباطی به نشانه اعتراض استعفا کرد، هفته
گذشته نیز پس از بازی با میلان دم از استعفایی دوباره زد تا حتی نزدیکان او و همینطور
برخی اعضای هیات‌مدیره و باشگاه دچار اشتباه و سردرگمی شوند.
دفاع از رقیب
مشکلات مالی پرسپولیس و بدهی‌های کلان این
باشگاه نقطه ضعف مدیریتی محمد رویانیان است. موضوعی که اتفاقا به رغم استعفاهای متعدد
کماکان بقای او را در راس باشگاه به همراه داشته است. در واقع آمار و ارقامی که از
بدهی‌های کلان سرخپوشان حکایت دارد باعث شده تا هیچ آلترناتیو شایسته‌ای برای ورود
به کارزار پرسپولیس ابراز تمایل نکند. البته در روزهای اخیر حرف و حدیث‌ها درخصوص جانشینی
رویانیان به اوج خود رسیده اما آشفتگی اوضاع مالی سرخپوشان سبب شد تا پروسه انتقال
قدرت در پرسپولیس به صورت کاملا فرسایشی زمان‌بر دنبال شود. این در شرایطی است که جمشیدی
منتقد اصلی رویانیان در هیات‌مدیره روز گذشته با صحه گذاشتن بر حرف و حدیث‌ها و بدهی‌های
گزاف پرسپولیس با ستایش و دفاع از عابدینی، جدی‌ترین گزینه جانشینی رویانیان را مورد
تمجید خود قرار میدهد و حضور او در پرسپولیس را مایه افتخار باشگاه می‌‌داند. اظهاراتی
که نشان میدهد پرسپولیس نه تنها به لحاظ مالی و اقتصادی وضعیت نابسامان و بغرنجی
دارد بلکه از همفکر و همدل نبودن مدیرانش نیز در عذاب است. پروسه‌ای که نه تنها پرسپولیس
بلکه حرفه‌ای‌ترین باشگاه‌های اروپایی رانیز می‌‌تواند به بیراهه ببرد و به چالش بکشد.
SHOOT
در حالی اعضای هیات‌مدیره پرسپولیس به دنبال
بیلان مالی پرسپولیس در فصول اخیر و مشخصا در زمان مدیریت رویانیان هستند که زمزمه‌هایی
مبنی بر حضور احتمالی حسین هدایتی بر مسند قدرت شنیده می‌‌شود. هر چند در این میان
عابدینی گزینه اول وزارت ورزش و جوانان برای مدیرعاملی سرخپوشان است اما مرتفع‌نمودن
معضلات میلیاردی پرسپولیس دلیلی موجه برای گرایش وزارت به سمت عابربانک فوتبال ایران
است. حتی اگر این انتخاب برخلاف میل وزیر ورزش باشد.