لیگ دسته اول فوتبال ایران که در آغاز به نظر می‌آمد با برنامه‌ریزی دقیق شروع به کار می‌کند امسال هم دچار برخی حاشیه‌های رنگارنگ شده تا باز هم این لیگ، پر خبر و پر از حاشیه باشد.
1- اولین اتفاق جالب توجه لیگ دسته یک امسال 13 تیمی شدن آن بود. دسته‌بندی به دو گروه 13 تیمی و برگزاری شش بازی در هر گروه سبب می‌شد تا یک تیم هر هفته استراحت داشته باشد.
2- ماجرای بدهکاری تیم‌ها هم نکته تازه‌ای نبود. البته این فصل تیم‌ها با هشدار جدی کمیته انضباطی روبرو شدند که در صورت صاف نکردن بدهی‌ها اجازه حضور تیم‌های بدهکار در لیگ دسته اول داده نمی‌شود؛ بدهی‌هایی که گاهی به میزان نصف قرارداد یک بازیکن معمولی لیگ برتری هم نبود. اما در نهایت با اغماض اجازه حضور تیم‌های بدهکار در لیگ امسال داده شد.
3- درابتدای فصل و با شکایت تیم البدر بندر کنگ، دیدار تیم‌های استیل آذین و مس سونگون وزقان در فصل گذشته لیگ دسته دو به عنوان تبانی تشخیص داده شد و تیم ورزقانی که به لیگ دسته یک صعود کرده بود با کسر امتیاز مجددا در لیگ دسته دو ماند.
البته در این میان دلیل تبانی هم جالب بود، "توصیه مربی استیل آذین به دفاع تیمش برای حمله نکردن".
البته بعدها این تیم مس ورزقان بود که از البدر بندر کنگ شکایت کرد و حالا این البدر بود که متهم به تبانی شد و کمیته انضباطی آن را به کسر شش امتیاز محکوم کرد و با این اوصاف البدر باید با این کسر امتیاز به لیگ دسته دوم بازمی‌گشت.
البته ناگفته نماند که البدر هنوز هم و پس از اعلام رای کمیته انضباطی به بازی‌های خود ادامه می‌دهد و انگار نه انکار که این تیم محکوم است!
4- اتفاقات باشگاه ابومسلم مشهد هم در نوع خود بی نظیر بود. بحث بر سر مالکیت این تیم چنان بالا گرفت که کار داشت به شکایت باشگاه مشهدی از AFC و FIFA می‌رسید. اسماعیل وفایی که مالکیت این تیم را بر عهده داشت در ابتدای فصل با طرح ادعای اداره ورزش و جوانان خراسان روبرو شد که این تیم را از آن خود می دانست.
بعد از این ادعا ابومسلم به دو بخش تقسیم شد و هر تیم به صورت جداگانه برای خودش تمرین می‌کرد. بعد از سپری شدن چهار هفته از آغاز مسابقات هم ابومسلم به میدان نرفته بود و با اولتیماتوم فدراسیون روبرو شد که در صورت ادامه این وضعیت ابومسلم از مسابقات کنار گذاشته می‌شود.
سرانجام بعد از کش و قوس‌های فراوان و در حالی که این ادعای اداره ورزش و جونان می توانست به عنوان دخالت دولت کل فوتبال ایران را تحت تاثیر قرار دهد، بالاخره این تیم به وفایی رسید و ماجرا تمام شد. البته ابومسلم چهار بازی عقب افتاده در کارنامه خود دارد و معلوم نیست با وجود بازی های عقب افتاده تیم ها به خاطر جام حذفی چه زمانی این دیدارها برگزار می شود.
5- ساعت برگزاری دیدارها هم از جمله نکات قابل توجه در لیگ امسال بود. گرچه حالا با آغاز فصل سرما، هوا کمی خنک تر شده، اما نباید فراموش کرد که تعداد قابل توجهی از تیم‌های لیگ دسته امسال را تیم‌های جنوبی تشکیل می‌دهند. برگزاری دیدار فوتبال در گرمای 45 درجه‌ای و حتی بیشتر مطمئنا چیزی نیست که بشود به سادگی از کنار آن عبور کرد.
در این میان بازی 90 دقیقه‌ای بازیکنان علاوه بر آنکه مخاطرات جانی بسیاری را برای بازیکنان دارد، می‌تواند سبب افت کیفیت بازی‌ها شود. البته توجیه‌ها هم در نوع خود جالب بود. محروم بودن برخی از ورزشگاه‌ها از نور مناسب و تاریکی زود هنگام هوا در فصل پاییز و زمستان باعث شده تا مسولان برگزاری تصمیم بگیرند تا دیدارهای لیگ دسته یک را درست وسط ظهر برگزار کنند.
6- تعداد بازی‌های تیم‌ها هم جالب است. اگر نگاهی به جدول رده بندی لیگ دسته یک بیندازیم با آمار و ارقام جالبی روبرو می‌شویم. برخی تیم‌ها 6 بازی، بعضی 7 و برخی دیگر 8 و یا 9 بازی انجام داده‌اند.
7- اما در کنار همه این ماجراها شاید ناراحت کننده‌ترین بخش ماجرا دیدن نمایش ضعیف تیم‌هایی باشد که روزگاری در سطح اول فوتبال ایران بازی می‌کردند و حرف‌های بسیاری برای گفتن داشتند اما حالا باید در تکاپوی ماندن در لیگ دسته اول باشند. از پاس که آخرین قهرمانی فوتبال ایران در سطح بین‌المللی را برای فوتبال ایران آورده بود تا ابومسلمی که زمانی بازی کردن در برابر آن باعث نگرانی تیم‌های مدعی می‌شد. از نساجی مازندران و نفت آبادان پر طرفدار تا پیکان که برای خود قدرتی به شمار می‌آمد.
در نهایت هرچه که هست لیگ دسته یک امسال با حواشی بسیاری مواجه است. لیگی که می‌تواند به محلی برای ظهور استعدادهای فوتبال تبدیل شود حالا درمقدماتی ترین چیزها مانده است.