محمد مایلی کهن از هدایت تیم فوتبال صبا کنار گذاشته شد تا تعداد تیمهایی که در نیم فصل اول مربی خود را تغییر دادهاند، به سه تیم افزایش پیدا کند. پیشتر مس کرمان و فجرسپاسی شیراز مربیان خود را کنار گذاشته بودند.
چندین سال قبل، فوتبال دوستان ایرانی شیوه مدیریت باشگاههای عربی و به ویژه اماراتیها را به سخره میگرفتند که چرا این باشگاهها مدام مربیان خود را تغییر میدهند، دیری نپایید که همین بلا بر سر فوتبال ایران نازل شد و اوضاع به گونهای تغییر کرد که اگر یک مربی دو سال در یک تیم میماند، در نوع خود یک رکورد محسوب میشد در این اوضاع و احوال بود که یک تیم گاهی در یک سال چهار بار مربی خود را عوض میکرد!
وضعیت فوتبال ایران به شکلی تغییر یافته بود که در تعطیلات نیم فصل لیگ برتر، همه منتظر تغییرات گسترده مربیان بودند. این تغییرات فنی شامل حال تیمهای بزرگی مثل پرسپولیس هم میشد. این تیم طول فصل یازدهم سه بار و در فصل دوازدهم دو بار مربی خود را تغییر داد.
سیل تغییرات مربی میرفت که بنیاد فوتبال ایران بر باد دهد اما کاهش این تغییرات در فصل سیزدهم، نوید آرامش بعد از توفان را به فوتبال ایران داد. در طول نیم فصل اول تنها دو تیم مربی خود را تعویض کردند که یکی از این مربیان تنها تیم خود را عوض کرد و از لیگ کنار گذاشته نشد. محمود یاوری از مس راهی فجرسپاسی شد، پرویز مظلومی جای یاوری را در مس گرفت و غلام پیروانی به منزل زیبایش در حوالی شیراز برگشت.
در طول نیم فصل اول چند مورد وجود داشت که با توجه به واقعیتهای موجود فوتبال ایران میشد انتظار داشت که شاهد چند تغییر باشیم. مدیر عامل تراکتورسازی از همان هفتههای اول به کادر فنی تیمش اولتیماتوم داد و سرمربی ذوبآهن به دلیل کسب نتایج نه چندان مطلوب روی لبه تیغ راه می رفت. بوناچیچ حتی در مقطعی شفاها استعفا داد اما خیلی سریع بر سر کارش بازگشت.
تمام اتفاقات دست به دست هم دادند تا تعویض مربی در لیگ برتر به همان عدد دو ختم شود. با پایان یافتن نیم فصل اول اما یک تعویض مربی دیگر در فوتبال ایران روی داد تا بار دیگر نگرانیها را نسبت به این روش مدیریت افزایش دهد.
اکنون این نگرانی وجود دارد که در نیم فصل دوم روند تغییرات مربیان باز هم ادامه داشته باشد و فصل سیزدهم هم با تعویض چندین مربی به پایان برسد.
یکی از مواردی که در همایش علم و فوتبال در هفته گذشته مطرح شد بحث ثبات مربیان و نقش آن در موفقیت تیمها بود. در این تحقیق دانشگاهی نشان داده شده بود که موفقیت تیمها با ثبات مربیان رابطه مستقیم دارد و لزوما تعویض مربی به نتیجه گیری منتج نمیشود. در این تحقیق چندین تیم لیگ برتری مورد آزمون قرار گرفتند و مشخص شده بود که تعویض مربی نه تنها باعث نتیجه گیری تیم نشده بلکه نتایج تیم را بدتر از قبل کرده است.
به گزارش ایسنا، نمونههای زیادی از این دست می توان در نظر گرفت. استیل آذین در طول یک فصل چهار بار مربی خود را تغییر داد و در نهایت به دسته پایینتر سقوط کرد. پرسپولیس زلاتکو کرانچار را بر کنار کرد و علی دایی را به کار گرفت ولی جایگاه سومی خود را که در نیم فصل کسب کرده با جایگاه چهارمی عوض کرد. ذوب آهن در فصل دوازدهم تلاش کرد روند ناکامیهایش را با برکناری کربکندی تمام کند اما فرهاد کاظمی هم نتوانست وضعیت این تیم را بهبود بخشد و آخر فصل جایش را به یاوری داد. محمود یاوری به طور متوسط هم 18 هفته یکبار یک تیم عوض کرده اما هیچ موفقیتی با تیمهای تحت هدایتش کسب نکرده است. اینها و دهها مثال دیگر هم نشانگر این حقیقت هستند که تعویض مربی لزوما به موفقیت تیم نمیانجامد.
محمود یاوری مرد همیشه در صحنه تغییرات، غلام پیروانی و حالا هم محمد مایلی کهن در نیم فصل اول لیگ برتر سیزدهم از کار در تیم خود کنار گذاشته شدند اما ای کاش تغییرات لیگ برتریها به همین جا ختم به خیر شود.