در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا امشب بدون تردید شاهد یکی از حساس‌ترین بازی‌های قاره سبز خواهیم بود. بارسا، تیم اوج گرفته پپ گواردیولا باید در خانه پذیرای چلسی، تیم متحول شده گاس هیدینک باشد. شاید در شروع رقابت‌ها خیلی‌ها توقع داشتند که این دو را در فینال ببینند اما تقابل این دو در مرحله ماقبل فینال حساسیت‌های کار را دو چندان کرده است چرا که هر تیمی که ابتکار عمل را در این بازی از دست بدهد می‌تواند به بازی برگشت دل ببندد و امیدواری‌هایش را در آن بازی جست‌وجو کند. بارسلونا - چلسی... دیداری که سراسر مملو از خاطره، ابهامات داوری، شرط بندی‌های هواداران، اخراج بازیکنان و جملات نغز و گهگاه کشنده مربیان است. حتما خاطره حرف‌های عجیب و غریب مورینیو راجع به رایکارد و تیمش را به خاطر دارید، اصلا در همان تقابل‌ها بود که «آقای خاص» شکل گرفت و به قشنگی‌های این بازی افزود. حالا دیگر خبری از مورینیو و رایکارد در هیچیک از این تیم‌ها نیست ولی بارسلونا - چلسی.... هنوز زنده است و پرشورترین دیدار قاره سبز هم به همین تقابل برمی‌گردد. بارسلونا این بار قهرمانی می‌خواهد و چلسی به دنبال پاک کردن خاطره تلخ از دست دادن فینال سال گذشته است.«ال‌کلاسیکو»ی اروپا به نفع کدامیک تمام خواهد شد؟
جنگ انگلیسی‌ها با تک تیم اسپانیا
هیچ تردیدی نیست که در این چند سال اخیر فوتبال اروپا در رده باشگاهی، اسیر تیم‌های متمول و پرقدرت انگلیسی بوده است. صعود چندین و چند باره سه یا چهار تیم انگلیسی به مراحل نیمه نهایی جام‌های مختلف گواه این امر است. چیزی که در این میان این باشگاه‌ها را از دیگر کشورها متمایز می‌کند، سرمایه و قدرت بالای مدیریت در این کشور است. البته جدای از این موضوع، شیوه بازی درگیرانه و متعصب این تیم‌ها هم مزید بر علت است. در این میان اما تیمی پیدا شده که نان بازی زیبا و تماشاگرپسندش را می‌خورد. البته اصلا نباید بارسا را تیمی فقیر و یا ضعیف در عرصه مدیریت تلقی کرد اما آنچه که بیش از پیش به موفقیت‌های این تیم کمک کرده توان بالای بازیکنان در ارایه بازی‌های فردی و تیمی است. تقابل بارسا با چلسی می‌تواند جنگ بین اسپانیا با انگلیس هم باشد... در چند روز اخیر این موضوع به مطبوعات دو کشور هم کشیده شده و شاید یک‌جورهایی این حساسیت به میان سیاستمداران این دو کشور هم نیز کشیده است. اسپانیا (البته از غیر از مادرید و هوادارانش) می‌خواهد که تک‌سلاحش از پس حریفان متمولش برآید و افتخار ارزشمند فتح لیگ قهرمانان را یک تنه به نام بارسا بزند. در این جنگ اما بارسا، بیشتر به یک چیز می‌اندیشد. آنها خود را سربازان کاتالان می‌دانند و برای مردم این ایالت هر کاری می‌کنند. به راستی آیا سربازان کاتالان یارای مقابله با ارتش بریتانیا را دارند؟ پپ در این اواخر تلاش کرده هرگز نگذارد ذهن بازیکنانش متوجه چنین موضوعاتی شود اما بدون تردید بازیکنان بارسا بارها با این سوال خبرنگاران برخورد کرده‌اند:
چه کسی پیروز می‌شود؟اسپانیا یا انگلیس؟
تقابل بازیکنان
بارسا در این فصل همه تیم‌های دنیا را مجذوب خودش کرده و شیوه بازی روان و تک ضرب این تیم که گهگاه با هنرهای فردی ستاره‌هایش درمی‌آمیزد، از این تیم باشگاهی بی رقیب ساخته است. سیستم 3-3-4 پپ که بیشتر توجه‌اش به حمله معطوف است، عرصه را بر هر حریفی تنگ آورده، پپ به خوبی توانسته از توانایی‌های دانیل آلوس در سمت راست خط دفاعی‌اش بهره بگیرد به طوری که در اکثر اوقات او را به زمین حریف فرستاده و از او به مثابه یک‌هافبک مهاجم توانا (در عین اینکه او یک مدافع است) بهره گرفته است. اولین نقطه‌ای که ذهن خیلی از کارشناسان را درگیر کرده همین جاست: در نبود اشلی کول چه کسی می‌تواند مانع حرکت‌های ویرانگر دنی آلوس شود. بدون تردید یکی از مهم‌ترین ارکان موفقیت بارسا در این فصل حضور پررنگ و موثر همین مدافع برزیلی است. اولین مشکلی که گاس باید برای آن راه‌حلی بیابد توقف آلوس برزیلی خواهد بود. اما پپ کار را به یک نقطه معطوف نکرده است؛ حضور مقتدرانه اینی استا و ژاوی در مرکز زمین بارسا بارها و بارها مهاجمان زهردار این تیم را صاحب موقعیت کرده و هر بار این بازیکنان از آن استفاده و گلی برای تیمشان به ارمغان آورده‌اند. شاید امشب تقابل اینی‌استا، ژاوی با لمپارد و بالاک بتواند سرنوشت بازی را تعیین کند. از کار انداختن‌هافبک‌های خلاق «آبی‌واناری‌پوشان» وظیفه دشواری است که باید دید و منتظر ماند که چطور لمپارد و بالاک از پس این ماجرا برمی‌آیند. شاید تنها نقطه‌ای از زمین که خیال گاس کمی از آن راحت هست همین نقطه باشد... خبر بد برای هیدینک و هواداران چلسی اینکه پس از نبود اشلی کول در خط دفاعی، کاروالیو، مدافع پرقدرت پرتغالی این تیم نیز نمی‌تواند در بازی امشب تیمش را همراهی کند. این خبر شاید بدترین خبری باشد که چلسی‌ها باید با آن مقابله کنند. در نبود دو مدافع کلیدی تیم چه کسی باید HEM (آنری، اتوئو و مسی) را مهار کند؟ آیا حضور الکس در کنار جان تری برای مهار این ستاره‌ها کافی است؟ سه مهاجم آماده بارسا در این فصل بیش از 70 درصد گل‌های تیمشان را به ثمر رسانده‌اند و همین موضوع کافی است تا زهرگین بودن آنها کاملا به چشم آید. دیگر تقابلی که در این میان خیلی از رسانه‌های انگلیسی به آن اشاره کرده‌اند تقابل مسی با بوسینگوای پرتغالی است. هیدینک سعی کرده از بوسینگوا در تیمش مثل آلوس در بارسا استفاده کند (با علم به اینکه هیدینک هم سیستم 3-3-4 را در تیمش اعمال کرده) اما سوال اصلی که ذهن کارشناسان را درگیر کرده این است: اگر قرار باشد بوسینگوا به خط حمله اضافه شده و موثر بازی کند چه کسی باید از «سرباز» مسی مراقبت کند؟ و آیا اگر بوسینگوا در خط دفاع بماند یارای مقابله با مسی را دارد یا نه؟ چیزی که بیش از همه محتمل‌تر به نظر می‌رسد این که گاس در دقایق اولیه بازیکنانش را به طور فشرده در زمین خودشان نگه دارد تا از حملات اولیه بارسا در امان باشند... و اما دیگر تقابلی که شاید بیش از همه مهم باشد تقابل دو مهاجم آفریقایی این تیم‌هاست: اتوئو و دروگبا که تقابلشان به رقابت‌های جام ملت‌های آفریقا برمی‌گردد، بدون تردید می‌تواند بر تاثیرگذاری و زیبایی‌های این بازی بیفزاید، شاید تماشاگران کامرونی و ساحل عاجی از ویژه‌ترین تماشاگران این بازی باشند. چه کسی می‌تواند ناجی تیمش باشد؟
تاریخ و تاریخچه
بازی این دو تیم از هر حیث حساسیت‌های زیادی در برداشته است. تقابل این دو از زمانی به اوج خود رسید که خوزه مورینیو تیم چلسی را تحویل گرفت و آن را تبدیل به یک قدرت برتر در انگلیس و اروپا کرد. آن زمان بارسای رایکارد هم در ارایه بازی‌های زیبا تبحر خاصی داشت. اگر به مرور بازی‌های این دو در این چند سال اخیر رجوع کنیم، به این نتیجه احتمالی می‌رسیم که اگر نوبتی هم باشد این بار نوبت بارساست که از سد حریف بگذرد!!
یک چهارم نهایی 2000/1999 (در مجموع شش بر چهار به نفع بارسا)
بازی رفت: چلسی 3- بارسا یک
بازی برگشت: بارسا 5- چلسی یک
یک هشتم نهایی 2005/2004 (در مجموع پنج بر چهار به نفع چلسی)
بازی رفت: بارسلونا 2- چلسی یک
بازی برگشت: چلسی 4- بارسلونا 2
یک هشتم نهایی 2006/2005 (در مجموع سه بر دو به نفع بارسا)
بازی رفت: چلسی یک – بارسلونا 2
بازی برگشت: بارسلونا یک – چلسی یک
مرحله گروهی
2007/2006
بازی رفت: چلسی یک – بارسا صفر
بازی برگشت: بارسا 2- چلسی 2