همه نابغه‌ها انگار اندکی از نظر تصمیم گرفتن و اجرای آنها با دیگر مردم عادی متفاوت هستند!
انگار ناف آنها را با تفاوت باید بست و جور دیگری باید آنها را دید !
از ادیسون گرفته تا گالیله و نیوتن و ماریا کوری همه و همه نابغه‌هایی بودند که زندگی شان خیلی روی حساب و کتاب‌های مردم معمولی سوار نبود. ادیسون را از مدرسه هم اخراج کردند گالیله را دار زدند و ...
بگذریم به هر حال در هر بخشی نابغه‌های خاص خودشان را مشاهده می‌کنیم
فرهاد مجیدی هم نسبت به فوتبال ایران یک نابغه است ،مردی از نسل فوتبال خیابانی و کسی که انگار به پاهایش چسب زده اند!
کسی که در 37 سالگی هم فوق العاده کار می‌کرد تا جایی که جوان‌های این مرز و بوم هم به گرد پایش نمی‌رسیدند!
فرهاد فوق‌العاده بوده و هست جادوگر آبی‌ها و شاه‌ماهی فوتبال ایران اما تصمیم‌ساز خوبی نیست و تصمیم‌هایش برای خداحافظی بسیار سریع و غیر منطقی و پر بازگشت است!
در واقع همه هفتم‌های هر ماه می‌توانی احساس کنی که فرهاد می‌خواهد خداحافظی کند!
سازنده چهار و علاقمند به هفت بازیکن بزرگی بوده و هست اما طی یک سال و نیم اخیر سه بار خداحافظی کرده البته مرتبه اول او از استقلال جدا شد نه از فوتبال اما آن خداحافظی از استقلال هم خیلی سریع و عجیب بود و تا مدت‌ها نقل مجالس و محافل بود
از چشم‌های دخترش بگیر تا برسی به فلان معاون استقلال همه و همه وسط کشیده شدند و مردم هم آن خداحافظی را قبول نداشتند اما فرهاد وسط فصل رفت!
به همین راحتی!
آن روز‌ها هم شماره هفت استقلال با باشگاهش قرارداد داشت!
پس از آن بار دیگر فرهاد ساز خداحافظی کوک کرد و اینبار پای مکتب حجازی وسط آمد و خداحافظی برای همیشه اما پس از بازی با سایپا که مردم نامش را صدا زدند فتح‌اله‌زاده سخت کوشید تا او را در کنار امیر بنشاند و چنین هم کرد.
حالا اما یک سال است که فرهاد کنار امیر بازی می‌کند و البته ظاهرا قصد رفتن دارد.
شاید خسته شده بود. شاید نیمکت‌نشینی را دوست نداشت شاید از اینکه استقلال به برهانی مرخصی می‌دهد اما به او نمی‌داد تا برای دوره مربیگری به لندن برود ناراحت بود و شاید ده‌ها مورد دیگر اما فرقی نمی‌کند به هر حال استقلال اسیر تصمیم‌های فرهاد شده چرا که هیچ‌کس دوست ندارد او را در استقلال نبیند اما خود فرهاد رفت.
چون او در استقلال مادر نزاییده
مهاجمی سمج تکنیکی دقیق و سریع را نمی‌توان مثل او پیدا کرد.
گل‌هایش به پرسپولیس یک طرف و نشان دادن عدد چهار به نود و شش هزار قرمز طرف دیگر!
او نمادی است برای آبی‌ها و هرگز آنها دوست ندارند خبر خداحافظی‌اش را جدی بگیرند هر چند این بار.../ش
محمد سررشته داری