دایی حتی به خطاهای کم اهمیت وسط زمین و ساده ترین اوت ها هم معترض می شود و آن قدر این شیوه را ادامه می دهد که در بسیاری از مواقع سرانجام داور را به اشتباه به سود پرسپولیس وامی دارد. بیننده تلویزیونی در صحنه آهسته می بیند که سیدصالحی بیش از یک متر در آفساید است و داور به درستی گل او را افساید اعلام کرده، اما دایی در کنار زمین فریاد می زند و با خشم به کمک داور نگاه می کند. چند دقیقه بعد صحنه مشابهی تکرار می شود و کمک داور این بار گل آفساید پرسپولیس را می پذیرد. اعتراض مداوم به داوری همه جای دنیا تذکر به مربی و در صورت تکرار اخراج از کنار زمین را به دنبال دارد اما در لیگ برتر ایران علی دایی به داور چهارم می گوید:« برو بشین سر جات بابا!» و هیچ اتفاقی هم برایش رخ نمی دهد. شاید چون داوران می ترسند پس از پایان مسابقه گذشته آنها را هم در کنفرانس مطبوعاتی افشا کند.
پرسپولیس در ورزشگاه آزادی برنده می شود و بیرون از این ورزشگاه موفقیتی بدست نمی آورد. در آزادی همه سکوها حامی پرسوپلیس هستند، بازیکنانی مثل عالیشاه، صادقیان، خلعتبری و نوروزی با کوچکترین اشاره ای روی زمین شیرجه می روند، دایی فریاد می کشد و داور مجبور می شود در بهترین نقاط اطراف محوطه جریمه به سود پرسپولیس اعلام خطا کند. این روش فعلا در بازی های خارج از خانه جواب نداده. شاید چون آنجا داور همه چیز و همه کس را علیه خودش نمی بیند و با امنیت بیشتری سوت می زند.