*محمد سررشته‌داری
البته برخی -که کم‌شمار و بسیار اندکند- مأیوس هستند، اما اکثریت مطلق جوش‌و‌خروش خاصی به راه انداخته‌اند حتی برخی با استناد به فیلم منتشر شده در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی اصل را بر تلاش مردانه گذاشته‌اند و نه برد و باخت!
فوتبال همین است! پدیده‌ای همه‌گیر با میلیون‌ها تفکر مختلف و جذابیتش در این است که می‌تواند آن همه مردم را با همین تفکرات مختلف دور خودش جمع کند!
البته دیدگاه‌های جدید در فرهنگ‌سازی استقلالی‌هایی که بسیار پیشرو در ایران هستند و بین‌المللی در نوع خود بسیار جذاب و جالب است.
برخی از استقلالی‌ها تصمیم دارند پس از پایان بازی و سوت داور چه در صورت پیروزی و چه حتی در صورت عدم صعود سرود «ای ایران» را همصدایی کنند تا نشان بدهند که برای لذت بردن از فوتبال و تیمی که آنها را پس از مدت‌ها به چهار تیم برتر آسیا رسانده دور هم جمع شده‌اند و آمد‌ه‌اند تا ثابت کنند که «استقلال اول بشود و آخر بشود آن را دوست دارند».
برخی دیگر هم برنامه‌ریزی جالبی دارند!
صرفنظر از اینکه کانون هواداران چه برنامه‌ای دارد خواندن برنامه‌های مردمی جذاب و جالب است.
برخی از دوستداران استقلال در صفحات اجتماعی پیشنهاد داده‌اند که پس از پخش تلاوت قرآن و سرودملی ایران. به مدت 20دقیقه بلاانقطاع این شعار را سر بدهند: استقلال، حمله، حمله، حمله... وای... وای... وای. استقلال حمله، حمله، حمله... وای، وای،وای!
20 دقیقه جهنم کرکننده‌ای ساخته خواهد شد به ویژه در بخش دوم شعار که ورزشگاه با پایکوبی یکصدهزارنفره به زلزله‌ای بزرگ شبیه می‌شود و زمین را زیرپای کره‌ای ها می‌لرزاند!
پس از 20 دقیقه ابتدایی به بعد گروهی دیگر نظری اینچنینی دارند:
هشت دست اس‌اس! آنهم جایگاه به جایگاه!
یعنی جایگاه روبروی خبرنگاران هشت دست را بزند پس از اتمام جایگاه تیفوسی‌های ضلع جنوب غرب آن را ادامه بدهند و پس از آن جایگاه روی تونل این قصه را ادامه بدهند و پس از آن...
در واقع شعاری موج مکزیکی‌وار زده شود!
گروهی دیگر نظریه جالبی ارائه داده‌اند با این مضمون که پس از گل اول استقلال همه پشت به دروازه به مدت 5 دقیقه موج بزنند! تا با این کار کره‌ای‌ها کاملا گیج بشوند!
القصه این تفکرات ادامه دارد تا انتهای بازی!
صرفنظر از اجرایی شدن یا نشدن آن باید بگوییم استقلال وظیفه ملی‌اش را فوق‌العاده خوب انجام داده چرا که شور و شوق و هیجان و انرژی مثبت را به مقدار بسیار زیاد به درون جوان‌های این مرز و بوم پمپاژ کرده است.
آنها حالا از روش‌هایی سالم آماده کارزار و نبرد شده‌اند و مبارزه را مهم می‌دانند نه فقط برد و باخت را!
البته به زعم ما جالب‌ترین نظر را دسته و رسته دیگری در شبکه اجتماعی رها کرده‌اند:
پس از سوت پایان چه برنده و چه بازنده همه بمانیم و «سرود ای ایران» را با هم بسراییم و مسئولان استقلال هم تیم را مکلف کنند که دست در گردن هم رو به مردم بایستند و چرخ بزنند و پرچم ایران و استقلال را بچرخانند!
این بخش باور نکردنی نیست.
شاید چنین حرکتی فقط از هواداران استقلال برآید. هوادارانی که مثل تیم‌شان پیشرو در مسابقات بین‌المللی هستند و فرامرزی عمل می‌کنند.
در واقع اگر چنین شود شاید فاز تازه‌ای در فوتبال ایران رقم بخورد. فازی که لذت‌بردن از فوتبال و کنار هم جمع شدن را جور جدیدی معنی می‌کند و آن را مثل خون در رگ‌های فوتبال ایران جاری می‌سازد.
هوادار استقلال از دیگران جلوتر است. خیلی‌ها چنین می‌گویند: خیلی‌ها چنین عقیده‌ای دارند که از نظر تحصیلات و پست‌های کشور استقلالی‌ها جای بهتری دارند، اما این مهم اثبات شدنی نیست مگر با اجرای چنین طرح‌هایی!
تصور کنید پیروز باشیم و بی‌سرود را همه با هم بخوانیم! آیا با شکوه‌ترین شب تاریخ آزادی رقم نمی‌خورد؟
فوتبال است دیگر تصور کنید به هر دلیلی، با هر فرض محالی صعود نکنیم و باز چنین کنیم! آیا شکوه هوادار استقلال آسیا را تحت‌تاثیر خود قرار نمی‌دهد؟
هوادار ایرانی بی‌فرهنگ نیست.
یادم هست در سال 2007 با تیم‌ملی که همین امیرخان سرمربی‌اش بود در مالزی چینی‌ها را دیدیم که پس از بازی همه آشغال‌ها را جمع کردند!
بعدها کره‌ای‌ها در ایران چنین رفتاری را نشان دادند و بلافاصله هواداران ایرانی همچنین رویکردی در پیش گرفتند! در واقع ایرانی‌ها فوتبال را با جان و دل می‌پذیرند! و آن را اشاعه می‌دهند.
کسی چه می‌داند شاید پس از بازی با اف.سی.سئول با شکوه‌ترین روز تاریخ هواداران در ایران در دیگ‌جوشان آزادی رقم بخورد!
تصور کن یکصدهزار نفر سرود پیروزی سردهند! یا حتی سرودی برای تسکین و ترمیم غرور ایرانی! هوادار استقلال پیشرو است و می‌تواند!
پرسش این است که آیا آبی‌ها تاریخ را ورق می‌زنند و فضای جدیدی از شکل هواداری را می‌سازند؟