دو تیم استقلال و پرسپولیس، جمعه شب در حالی به مصاف هم می روند که دو بازی آخرشان
با تساوی بدون گل به پایان رسیده و اکثر هواداران قرمز و آبی، خوش ندارند که یکبار
دیگر 90 دقیقه پای تلویزیون و یا در ورزشگاه وقت تلف کنند که مسابقهای بی طراوت و
بدون گل را مشاهده کنند.
آخرین بازی این دو تیم در بهمن ماه 1391 در حضور
فرانکو بارسی بزرگ، یک آبروریزی ملی تمامعیار بود. 90 دقیقه لگدزدن زیر توپ و آخر
هیچ!
استقلال در لیگ دوازدهم (92-1391) در حالی در برابر پرسپولیس به دو
تساوی بدون گل رضایت داد که با 67 امتیاز قهرمان لیگ برتر شد اما پرسپولیس با 50
امتیاز جایگاهی بالاتر از رتبه هفتم لیگ پیدا نکرد.
اینکه چرا استقلال
نتوانست پرسپولیس بحرانزده سال قبل را شکست دهد، به محافظهکاری امیر قلعه نویی
بازمی گردد. قلعه نویی تا کنون 10 بار سرمربی استقلال در دربی تهران بوده است. او
در 5 بازی اول، 3 بار استقلال را برنده دربی کرده و در 5 بازی دوم به تساوی رضایت
داده است.
قلعه نویی در 25 مهر 1382 برای نخستین بار به عنوان سرمربی
استقلال به مصاف پرسپولیس رفت و 2 بر 1 قرمزها را شکست داد. در دومین بازی، 13 بهمن
همان سال، قلعه نویی و شاگردانش به تساوی 1 بر 1 رسیدند. در بازی سوم هم، 1 آبان
1383، کار به تساوی بدون گل کشید اما در بازی چهارم، 7 اسفند 1383، امیر قلعه نویی
در یکی از زیباترین دربی های پس از انقلاب، پرسپولیس را 3 بر 2 مغلوب کرد. در بازی
پنجم نیز، 14 آبان 1384، قلعه نویی و شاگردانش با نتیجه 1 بر صفر از سد پرسپولیس
گذشتند.
پس از
این پنج پیروزی و کسب مقام قهرمانی لیگ برتر در سال 85-1384، امیر قلعه نویی به لقب
"ژنرال" ملقب شد و چون ژنرالها نیز غالباً محافظهکارند، او نیز چنین شد! ژنرالها
برای کسب مدالها و نشانهای افتخارشان زحمت کشیدهاند و طبیعتاً برایشان دشوار است
که یکشبه تخت بختشان سرنگون شود و از عرش به فرش آیند.
محافظهکاری قلعه
نویی در پنج بازی آخر او به عنوان سرمربی استقلال، نتایج زیر را در پی داشت: تساوی
بدون گل در اسفند 1384، دو تساوی 1 بر 1 در مهر ماه و بهمن ماه 1387، و نهایتاً دو
تساوی بدون گل در شهریور و بهمن ماه 1391.
قلعه نویی در پنج بازی آخر
استقلال و پرسپولیس، در حالی به تساوی رضایت داد که تیمش یک سر و گردن بالاتر از
پرسپولیس بود و نه تنها در پایان فصل با اختلاف محسس نسبت به پرسپولیس قهرمان لیگ
شد، بلکه اساساً بهتر از پرسپولیس بازی میکرد.
از آنچه در بالا ذکر شد،
کاملاً پیداست که امیر قلعه نویی مصالح خودش را به مصالح استقلال ترجیح داده و سعی
کرده است نامش را در تاریخ استقلال به عنوان سرمربیای ثبت کند که هیچگاه دربی را
نباخته است. او اگر چنین دغدغهای نداشت، با توجه به ضعف مفرط پرسپولیس در سالهای
برگزاری چهار دربی آخر تهران، الان تعداد بردهای استقلال در دربی، کم و بیش بیش از
رقم فعلی بود.
قلعه نویی در مصاف فردا (جمعه) نیز ممکن است با استراتژی
"نباختن به هر قیمت ممکن" تیمش را به زمین بفرستد. در این صورت باید منتظر یک مساوی
دیگر در دربی تهران باشیم و اگر چنین شود، فاصله یک امتیازی استقلال و پرسپولیس در
جدول لیگ برتر حفظ می شود و احتمالاً فولاد با پیروزی بر ذوب آهن در اهواز، سه
امتیاز از استقلال پیش می افتد.
امیر قلعه نویی برای بازی فردا باید به این
نکته توجه کند که تیم پرسپولیس، شخصیت لازم برای کسب دو پیروزی درجه یک در لیگ برتر
را ندارد! پرسپولیس در هفته اول لیگ برتر امسال، تراکتورسازی را برد ولی در هفته
دوم با تیم افتکرده ذوب آهن به تساوی بدون گل رسید. در هفته سوم مس را برد ولی در
هفته چهارم به سایپا باخت. پرسپولیس همچنین در هفته پنجم ملوان را برد اما در هفته
ششم به نفت تهران باخت.
قرمزها در هفته هفتم فولاد را بردند و حالا نوبت
ناکامیشان در هفته هشتم است! پرسپولیس علی دایی تا به حال نه تنها دو تیم درجه اول
را در دو هفته متوالی نبرده است، بلکه حتی در کسب دو برد پیاپی در لیگ برتر نیز
عاجز بوده است.
پس قلعه نویی اگر محافظه کاری نکند، با توجه به پتانسیل
بالاتر تیمش نسبت به پرسپولیس و نیز فقدان شخصیت لازم در پرسپولیس برای کسب
موفقیتهای پیاپی در لیگ برتر، شانسش برای پیروزی در بازی فردا، بیشتر از شانس علی
دایی است.
شاگردان دایی با برد 3 بر 1 در برابر صدرنشین لیگ برتر، ناخواسته
و ناخودآگاه، به لحاظ روحی سرشار و لبریزند و روحاً برایشان دشوار است که پس از در
هم کوبیدن صدرنشین لیگ، تیم بهترین مربی تاریخ لیگ برتر را نیز شکست دهند.
همین که دایی در نشست خبری پیش از دربی، به قدرت استقلال و موفقیتهای این
تیم در سالهای اخیر اشاره میکند، به خوبی نشان میدهد که تیم علی دایی، به لحاظ
روانی آمادگی بالایی برای پیروزی در بازی فردا ندارد. مگر اینکه محافظهکاری قلعه
نویی، زمینهساز پیروزی آنها در دربی هفتاد وهفتم شود.